WILLEMSTAD – “Als je aan jongeren op Curaçao vraagt of ze vroeger thuis wel eens zijn geslagen, zal de meerderheid dit bevestigen.” Dat vertelt de 28-jarige Ruchendell Windster, beter bekend onder zijn artiestennaam Boechi. Windser is een rapper wiens roots op Curaçao liggen.
Boechi is gevraagd door de projectgroep Veiligheidshuis Curaçao om mee te werken aan een campagne die de nadelige effecten van de ‘correctietik’ ter discussie wil stellen. Hij heeft hiervoor een nummer geschreven om kinderen, maar ook hun ouders, bewust te maken van het feit dat slaan en schreeuwen niet hoeft. Dat het ook anders kan.
Criminaliteit
‘Bo ke mi kompronde of Bo ke mi sinte? Koregimi NO kibra’mi’ (Wil je dat ik het begrijp of dat ik het voel? Corrigeer me, maar maak me niet kapot?) is een campagne van stichting het Veiligheidshuis Curaçao, dat als doel heeft om de criminaliteit op Curaçao te verlagen.
Het Veiligheidshuis wordt ondersteund en georganiseerd door de stichting Ambulante Justitiële Jeugdzorg Curaçao (AJJC) en gefinancierd door het Ministerie Veiligheid en Justitie Nederland. De campagne wil de effecten en de gevolgen van kindermishandeling bespreekbaar maken.
“De hoogopgelopen trauma’s van jongeren worden vaak achter gesloten deuren gehouden. Zo’n jongere komt vaak later pas in beeld als de uitbarsting al heeft plaatsgevonden”, aldus Viandrelica Narcisio, procesmanager van het Veiligheidshuis Curaçao.
Toename
In de afgelopen jaren is een toename te zien in het aantal zaken dat binnenkomt waarbij minderjarigen betrokken zijn. Het gaat hierbij soms om kinderen die jonger zijn dan tien jaar. “We zien dat de kinderen die bij ons komen steeds jonger worden en we merken dat ze gewelddadiger worden. Wat deze kinderen gemeen hebben, is dat ze vaak uit multi-probleemgezinnen komen waarin veel geweld voorkomt. De kinderen zien dit als voorbeeld en gebruiken dit voorbeeld weer om hun eigen problemen op te lossen”, aldus Narcisio.
“Wij willen draagvlak creëren om kindermishandeling terug te dringen”, aldus Viandrelica Narcisio, procesmanager van het Veiligheidshuis Curaçao
Kindermishandeling is volgens de hulpverlener één van de grootste problemen op het eiland op dit moment. “We krijgen op jaarbasis zo’n 120 gevallen. Zeventig procent van deze kinderen komt uit gezinnen waar mishandeling de boventoon voert. Daar valt niet alleen slaan met de riem onder, maar ook andere vormen van kindermishandeling, zoals psychische- en emotionele mishandeling.”
Muziekproject
Het Veiligheidshuis heeft ervoor gekozen om de boodschap te vertalen in een vorm dat veel mensen aanspreekt. “We zijn bezig met een kunstproject en dit muziekproject. Daarvoor hebben wij een artiest gezocht die hier ervaring mee heeft en die meehelpt met zijn talent om deze boodschap te vertalen naar een groter publiek. Wij willen draagvlak creëren om kindermishandeling terug te dringen, ondanks dat het al een strafbaar feit is”, aldus Narcisio.
Met het nummer hoopt ze dat ouders en kinderen zich er in herkennen en dat de slachtoffers om hulp gaan vragen. Narcisio: “We willen dat ze beseffen ‘hé, ik ben niet alleen, het is oké om hierover te praten’ omdat ze zich identificeren met de artiest. Hoe jonger je begint met behandeling hoe beter je de schade kunt beperken bij jongeren op latere leeftijd”.
Bron: NTR/Caribisch Netwerk
Er is natuurlijk een groot verschil tussen kindermishandeling en een corrigerende tik maar de link naar criminaliteit is wel een beetje ver gezocht. De projectgroep Veiligheidshuis Curaçao, de zoveelste projectgroep waar mensen zonder verstand van zaken zich geroepen voelen om aan deel te nemen.
De meeste kinderen hier groeien op in een één ouder gezin en je zou als kind toch gek zijn als je niet weg rent als je moeder voor de riem gaat. Ik heb ook gehoord van verhalen dat kinderen als straf zonder eten naar bed worden gestuurd. Niet effectief want die kunnen om 3 uur s’nachts toch de koelkast plunderen.
Wat veel mensen niet bij stilstaan is dat slaan een natuurlijke beweging is, kijk maar naar baby’s ook als de moeder met hen speelt, hen een beetje kietelt of zoiets maakt zo een baby een slaande beweging.
Zoals met alles blijft het hier op Curaçao aan de oppervlakte projectgroepen van mensen die graag met de minister op de foto willen maar in feite lossen ze niets op.
Dit hadden we toch gezien met die Girigorie die elke keer weer met een groep wijven tegen huiselijk geweld met mooie powerpoint presentaties zaten maar het heeft niet één geval van huiselijk geweld voorkomen.
Moet zeggen dat ik als kind iets heb meegemaakt wat ik tot de dag van vandaag niet los kan laten. Ik moet toendertijd een jaar of 5 a 6 zijn geweest , op die leeftijd gingen buurtkinderen vaak bij andere kinderen thuis spelen.
Bij één van die buren was altijd een slaapkamer op slot en donker tot dat een keer de buurvrouw de deur vergat dicht te doen en toen zagen wij dat die buurjongen nog een broertje had die wij nooit eerder hadden gezien en dat jongetje bleek de downsyndroom te hebben.
Die hebben de ouders al die tijd in een donkere kamer opgesloten waarschijnlijk wegens schaamte en dit terwijl wij kinderen toen vrolijk door het huis renden was dat jongetje alleen in de donkere kamer opgesloten.
Sorry ik wilde iets grappigs vertellen over de vriendelijke oom in de meeste gezinnen die altijd met snoepjes en lekkers kwam maar zijn handen niet thuis kan houden of dat mijn favoriete zinnetje tegen vrouwen is, ga op je knieën en doe je mond open maar het verhaal van dat jongetje kwam plotseling weer naar boven.