Willemstad/Amsterdam – Eindelijk, anderhalf jaar later en na driemaal te zijn uitgesteld vanwege Covid-19, was het gisteravond zover: de ode aan de Curaçaose componist en pianist Wim Statius Muller in Het Concertgebouw van Amsterdam.
Uitverkochte zalen tweemaal: om 19.00 uur en om 21.15 uur. De Vereniging Antilliaans Netwerk viert op deze manier in samenwerking met Het Concertgebouw en Stichting Julius Leeft! haar twintigste jubileumjaar. De musici die meededen waren Alexander Kraft van Ermel (kleinzoon van Statius Muller) op de piano, Izaline Calister als componist en met zang, en Jean-Jacques Rojer eveneens als componist en op de gitaar. De presentatie was in handen van Noraly Beyer, terwijl John Leerdam verantwoordelijk was voor het concept en de regie.
De twee jaar geleden overleden Curaçaose componist en pianist Wim Statius Muller (1930-2019) leidde een ‘dubbelleven’, zo meldt de website van Het Concertgebouw. Overdag werkte hij bij de veiligheidsdienst, ’s avonds componeerde hij de meest verrukkelijke dansen. Het leverde hem de bijnaam de ‘Curaçaose Chopin’ op.
,,Mijn grootvader was niet alleen een geweldige componist en pianist, maar ook een geweldig mens”, zegt pianist Kraft van Ermel. Het was de hoogste tijd voor een ode.
Bron: Antilliaans Dagblad
Misschien is niet iedereen een YDK .
Het is vaak heel zichtbaar op alles .
Vreend , heel vreemd .
Dit is wel een ander publiek dan het Tambu publiek, vraag me af of dat een kwestie van smaak is of dat ook in muziek en kunst sociale klassen bestaan.