AMSTERDAM – Een jaarlijkse inclusieve herdenkingsdag op 3 mei van de gezamenlijke koloniale geschiedenis. Dat is waar Caribische, Surinaamse en Afrikaanse Nederlanders voor pleiten op de eerste alternatieve herdenking op De Dam in Amsterdam.
Het is een kleine groep van nog geen honderd mensen die dinsdagavond op De Dam naar de bijeenkomst is gekomen. In toespraken en met rituelen vragen ze aandacht voor ‘het leed dat de Nederlandse voorvaderen aan andere mensen en landen hebben toegebracht tijdens de koloniale tijd’, zegt Rishma Khubsing. Zij is de initiatiefnemer van de bijeenkomst.
De Dodenherdenking en Bevrijdingsdag hoeven voor de organisatie niet afgeschaft te worden. “Op 4 mei staan we twee minuten stil bij wat Nederland is aangedaan tijdens de Tweede Wereldoorlog”, vervolgt Khubsing. “En op 5 mei vieren we gezamenlijk vrijheid vanuit de pijnlijke, traumatische en verdrietige gebeurtenissen in de oorlog.”
Waarom ze toch een aparte herdenkingsdag op 3 mei willen? Organisatoren en aanwezigen voelen zich in de kou gelaten op Dodenherdenking. Zoals Lucia Martis die Curaçaose roots heeft en voor de Caribische organisatie ProFor werkt: “Onze mensen worden niet genoemd.”
Dat de gevolmachtigde ministers en andere vertegenwoordigers van de eilanden elk jaar een krans leggen op De Dam, vindt ze niet voldoende. “Waarom worden de namen van onze Caribische oorlogshelden niet genoemd?”
‘Waarom worden de namen van onze Caribische oorlogshelden niet genoemd’
-Lucia Martis van ProFor
De organisatie van de alternatieve herdenking heeft een bijzondere naam: ‘Een liefdevol verzoek aan het Nederlandse volk en de regering om een nationale herdenkingsdag van onze gezamenlijke koloniale geschiedenis’.
Ze houden ook twee minuten stilte. Maar stil is het niet op De Dam. De trams rijden, je hoort de sirene van politie en ambulance en het winkelend publiek loopt ook pratend over het plein. Onverstoord noemt Khubsing alle landen waar Nederland een koloniale band mee heeft gehad of nog heeft. Landen in ‘de west’ zoals de Caribische eilanden en Suriname maar ook landen in ‘de oost’ zoals Indonesië en Afrikaanse landen.
Rituelen voor gelijkwaardigheid en verbondenheid
Rituelen tijdens de herdenking -foto: Sam Jones
Ze houden verschillende rituelen: een Antilliaans plengoffer tijdens de voordracht van een gedicht van Martis, een Surinaams keti koti-ritueel waarbij onbekenden elkaars hand masseren en een Hindoestaans helingsritueel met henna die op de vinger wordt aangebracht.
Khubsing: “Wij willen zo een bijdrage leveren aan meer gelijkwaardigheid en verbondenheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Nederland.”
Hoewel er niet veel mensen op de manifestatie zijn, hoopt de organisatie dat de boodschap overkomt, zegt Khubsing. “Wij hopen dat dit liefdevol verzoek aan de Nederlandse regering om 3 mei uit te roepen tot inclusieve herdenkingsdag wordt ingewilligd.”
Bron: NTR/Caribsch Netwerk