Opinie Dr. Jeff Sybesma
Recentelijk sprak George Lichtveld zich in een opinie uit over het Papiaments en de ontwikkeling van Curaçao. Dit naar aanleiding van een rapport opgesteld door de SKS, de Curaçaose vakbondscentrale. Laat ik voorop stellen dat ik de uitgangspunten van het SKS rapport kan begrijpen en volgen.
Er staat niets in de weg om de wensen van de SKS, zoals meer Papiaments in het onderwijs, de publieke en private sector, ook daadwerkelijk uit te voeren. Een van de wensen om contracten in de eigen taal te mogen schrijven bestaat al.
Ons burgerlijk wetboek heeft dit mogelijk gemaakt net zoals notariële akten die in verschillende talen kunnen worden opgemaakt, mits de betreffende taal – bijvoorbeeld het Papiaments – voor alle belanghebbenden, inclusief de notaris te begrijpen is.
Ik kan echter ook de kritiek van Lichtveld volgen. Enige realiteitszin bij de uitvoering van de SKS wensen is gewenst omdat je er niet omheen kunt dat de middelen en mensen om Papiaments op hetzelfde niveau als een andere (wereld)taal of zelfs het Nederlands op te tillen, praktisch nagenoeg onhaalbaar zijn.
Waar ik, net als Lichtveld, tegen wil ageren is de koppeling die (alweer) wordt gemaakt met Nederland als kolonisator en Afrikaanse achtergrond waar we als Curaçaoënaars trots op moeten zijn vanwege zijn identiteit, geschiedenis én taal. Papiaments is van de Curaçaoënaar die van Afrikaanse oorsprong is aldus de SKS. Lichtveld springt hierover terecht uit zijn vel.
Hij stelt: Curacao, de Curaçaose cultuur waaronder het Papiaments zijn niet de eigendom van een bepaalde bevolkingsgroep ongeacht of die groep het merendeel vormt van de gemeenschap. Curacao is niet van de zwarten noch van witten, roden, groenen, paarsen, Chinezen, Indiërs, Joden, Arabieren, Portuguezen, Macambas, etc., het eiland is van ons ALLEN.
Allereerst miskent de SKS het feit dat bevolkingsgroep en taal in beginsel niets met elkaar te maken hebben. Een Chinees kan zich ook het Papiaments eigen maken en in het Papiaments gaan schrijven als hij dat wil. Een mooi voorbeeld is de Papiamentstalige voordrachtwedstrijd Arte di Palabra waar middelbare scholieren van allerlei afkomst aan meedoen. Er is niets of niemand die hem of haar dat kan verbieden om dat te doen en te winnen.
Taal heeft niks met een eigendom dan wel een recht te maken. De officiële talen van Curaçao zijn Nederlands en Papiaments.
Een ander punt is de geladen notie van Curaçaoënaar: wie is Curaçaoënaar? De Yu di Kòrsou? Lichtveld is daar resoluut in: iedereen, van diverse afkomst, die net als ieder ander het recht heeft om zich Curaçaoënaar te noemen en het recht heeft om de lokale cultuur te bepalen, en die op deze rots in de Caribische zee woont. Dat is een conglomeraat van personen van diverse afkomst: afrikaans, europees of elders uit de wereld. Kortom iedereen die hier in de loop van de tijd is neergestreken.
Maar over welk recht spreekt Lichtveld? Om het simpel te houden kijk ik naar het recht van Curaçao. Dat moet toch ergens aangeven wie een Curaçaoënaar is? Je zou denken dat je nationaliteit dat bepaalt, dus als je een Nederlands paspoort hebt ben je Curaçaoënaar. Dat hangt ervan af.
Het juridische instrument is de Landsverordening toelating en uitzetting (LTU) van Curaçao. Die geeft namelijk regels voor de toelating en eventuele uitzetting van mensen maar maakt een uitzondering voor wat populair genoemd de Curaçaoënaar is.
Artikel 1 LTU stelt namelijk expliciet: Deze Landsverordening is […] niet van toepassing op:
a. Nederlanders, in Curaçao geboren;
b. Nederlanders, vóór 1 januari 1986 in Aruba geboren, die op 1 januari 1986 in de Nederlandse Antillen en vóór 10 oktober 2010 in Curaçao hun woonplaats hadden;
c. Nederlanders, vóór 10 oktober 2010 op Bonaire, Saba, Sint Eustatius of in Sint Maarten geboren, die op 10 oktober 2010 in Curaçao hun woonplaats hadden;
d. de kinderen van de onder a, b en c genoemde Nederlanders.
Deze groep mensen is conform de wet daadwerkelijk Curaçaoënaar. Dus als je hier geboren bent omdat je ouders als militair toevallig hier tijdelijk woonden, dan ben je Curaçaoënaar. Of als je in Nederland bent geboren, opgegroeid en woont, maar je moeder is in Curaçao geboren, dan ben je nog steeds Curaçaoënaar. Zegt in wezen helemaal niets over Afrika of Nederland of waar dan ook als oorsprong.
Hier komt nog een extra groep bij, ondanks dat de Toelatingsautoriteit dat ontkent. Dat zijn Nederlanders die langer dan 13 jaar onafgebroken in Curaçao wonen. En dat zijn er waarschijnlijk nog aardig wat. In 2018 oordeelde de bestuursrechter van Curaçao namelijk het volgende:
“Naar het oordeel van het Gerecht moet Curaçao, gegeven de onder de feiten beschreven omstandigheden, voor eiseres als Nederlandse worden aangemerkt als haar ‘eigen land’ in de zin van artikel 12, vierde lid, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten. Onmiskenbaar is Curaçao het land waar eiseres is grootgebracht en gedurende 13 jaar voor haar vertrek naar België heeft gewoond en waarmee zij aldus meer verwant kan worden geacht dan met haar geboorteland. Gelet daarop brengt artikel 12, vierde lid, van het IVBPR mee dat artikel 1 van de LTU hier zo uitgelegd moet worden dat die bepaling zich ook uitstrekt over het geval van eiseres.”
Maar Yu di Kòrsou zijn ook de hier geboren Chinezen, Venezolanen, Colombianen en Dominicanen en anderen die het naturalisatieproces hebben doorlopen en Nederlander zijn geworden.
Kortom, het begrip Curaçaoënaar is juridisch afgebakend en niet, zoals SKS dat tracht te doen, met populistische kreten en heeft bovendien niets met taal te maken.
1) http://knipselkrant-curacao.com/nieuws/kunst-en-cultuur/opinie-het-papiaments-en-de-ontwikkeling-van-curacao/
2) ECLI:NL:OGEAC:2017:212
Curaçao 14 augustus 2021
Dr. Jeff Sybesma is bioloog en jurist. Hij is lid van de Raad van Advies Curaçao, parttime docent staats- en bestuursrecht én milieurecht. Ook is hij bijzondere rechter in ambtenaren en sociale zaken. Deze bijdrage is volledig op eigen titel geschreven.
Yu di Kòrsou is een culturele bijdrage van Afrikaanse origine. Bij geboorte wordt de navelstreng begraven in de geboorte grond begraven. Daarmee wordt de verbondenheid met moeder Aarde M’mAisa verzekerd. In principe geldt dit voor een ieder die op Curaçao geboren is en wiens navelstreng op het eiland is begraven. Daarbij is ras, huidskleur e.d. niet bepalend. Curaçao een mix is van allerlei culturele stromingen en heeft een samengesteld cultuur en taal. Dat maakt haar zo mooi en gevarieerd. Alles bij elkaar geeft het eiland een mooie en unieke karakter.
In feite zou je elke bewoner Yu di Kòrsou moeten noemen omdat ze het eiland in hun hart aan hebben verloren.gesloten
@ericlapas schreef;
“Nu we toch ervaringen aan het delen zijn, ik heb ook 2 Surinaamse gehad, een Creoolse en 1 Hindoestaanse, helaas niet tegelijk.”
Beste @ericlapas,
ik denk dat het toch een beter idee is om onze ervaringen en veroveringen op
vrouwgebied niet uit te wisselen. De auteur van bovenstaand artikel die zeer waarschijnlijk liever hoopte op intellectueel getinte reacties, komt er anders dubbel bedrogen uit. De KKC-intellectuelen hebben n.l. geen reacties geplaatst. Dat is te danken aan ‘Nora nos dushi’ die de allereerste reactie plaatste, eentje die bovendien in feite een soort van klaagzang was/is. (wink)
@Mano, “Nu hoop ik niet dat jij denkt dat ik nooit een frei-relatie met een zwarte Suri of Curaçaose dame heb onderhouden”. Nu we toch ervaringen aan het delen zijn, ik heb ook 2 Surinaamse gehad, een Creoolse en 1 Hindoestaanse, helaas niet tegelijk.
@ Nora schreef;
“Ben je soms door die switi (m/v/x/) waarmee of waardoor je op vakantie in Suriname was aan de kant gezet en wil je nu op mij afreageren? (winki, winki).”
Hahahahaha, Nora, wie is over huidskleur begonnen, Jij en niemand anders! Het is een kwestie van reactie en de gevolgen, jij bent de immers pot die de ketel verwijt!
En ja Nora, ik begrijp jouw trauma, het ís gewoon niets anders dan een trauma als een volwassen vrouw over haar jeugdjaren begint te zeiken, en maar janken hoe onrechtvaardig zij door kinderen is behandeld in haar jeugd. Dus ik leen ff de woorden van een bekend forumlid om aan te geven hoe ik over jouw gemiauw denk; ‘chupé, lembé i gulié’! (lol)
Wat betreft die ‘switi’ waarmee ik volgens jou met vakantie naar Suriname toog is jouw voorstelling van zaken. Ik ben n.l. met een groepje van 4 kennissen van Surinaamse komaf op vakantie in Suriname geweest. Dit zeggende wil niet zeggen dat ik tijdens mijn adolescentiejaren geen frei-relatie onderhield met meiden van Surinaamse komaf, hoewel het voornamelijk Suri meiden van Aziatische komaf betrof. En 1 keer een wonderschone lichtkleurige creoolse.
Nu hoop ik niet dat jij denkt dat ik nooit een frei-relatie met een zwarte Suri of Curaçaose dame heb onderhouden omdat ik racistisch ben. Nee hoor, ik ben een tijdje verliefd geweest op een Afrikaanse dame, knap, intelligent, bijzonder mooi en pikzwart. Ik kon haar helaas niet vangen. (lol)
Het was moeilijke onderneming want ze woonde en studeerde in Engeland, overigens aan een zeer prestigieuze universiteit. Bovendien was of ze is nog steeds telg van een voorname Keniaanse familie. Ja, ook in Afrika bestaan er voorname families. Der pa is in verschillende landen ambassadeur geweest. Inderdaad, ik heb echt nog nooit gewipt met een echte zwarte dame. Komt nog wel, ik ben een veeleisende man. Mag je best weten hoor. hahahahaaa. (lol)
@Nora schreef;
“Pasa dushi dia Mano! Korda riba mi ora bo ta kome bo kuminda Surnam (-: ”
Ach, ik heb genoeg Javaans oftewel Indonesisch kuminda gegeten. Ook wel Surinaams eten hoor, bijvoorbeeld, groene banaan tom tom balletjes met pindasoepoe, zoute vis, kwie kwie en pom, (lol winki)
Pero muher, ta kon mi tin ku korda riba bo? Ami no sa riba kiko di bo mi tin ku korda of pensa, ni sa mi no sa ki ta bo parecer. (lol)
@Hubert schreef;
“Er bestaat geen nationaliteit yu di korsow. Je bent een kind van je moeder en je vader, dus yu di bo mama y bo tata. Ik ben op Curaçao geboren, dus ik ben curasoleño en geen yu di korsow”
Beste @Hubert, ik heb nooit gehoord of ergens gelezen dat de term YDK een nationaliteit is. Als de term YDK inderdaad wel een Nationaliteit voorstelt hoop ik dat iemand het kan uitleggen, want ik ben er echt niet op de hoogte van. Misschien is er iemand die kan uitleggen waarom de term YDK een soort van nationaliteit voorstelt.
En inderdaad, elk mens en niet alleen de Curaçaose mens, is een kind van zijn of haar ouders. Ik bezig al jaren alle voorradige termen, zowel Kurazoleño, Curaçaoënaar en als ik toevallig Curaçaoënaars ontmoet dan bezig ik als het nodig is ook de term YDK.
Mijn interpretatie van de term YDK is simpel, volgens mij betekent het niets anders dan iemand, van welke afkomst dan ook, die op het eiland Curaçao is geboren. Aldus een kind van Curaçao. Ik wens ook te benadrukken dat niet elke YDK over hetzelfde uiterlijk beschikt, de YDK kan van elke kleur of afkomst zijn.
@Mano, met je anti Suriname obsessie en je WHATABOUTISM.
Ik begrijp echt niet waarom je zo veel tijd aan mij besteedt en mijn Surinaamse afkomst. Noem mijn persoonlijke ervaringen een trauma. Het zal me echt aan mijn derrière oxideren. Als kind had ik last van types zoals jij – waarvan er sommigen overigens al het loodje hebben gelegd – en nu lach ik om types zoals jij.
Want ik heb het door. Ik denk dat jij wel een Suriname trauma hebt.
Ben je soms door die switi (m/v/x/) waarmee of waardoor je op vakantie in Suriname was aan de kant gezet en wil je nu op mij afreageren? (winki, winki).
Pasa dushi dia Mano! Korda riba mi ora bo ta kome bo kuminda Surnam (-:
@Nora schreef;
“En dat men iets denkt maar niet uitspreekt, lijkt me nog altijd beschaafder dan het van alles over onschuldige kinderen uitbraken. Maar praat jij dat vooral goed”.
Ja hoor Nora, Surinamers toch echt o zo superbeschaafde mensen. (lol)
Nora, ik neem je niet kwalijk dat je bewust iets ontkent waarvan je donders goed weet waar het vandaan komt. In je eerste reactie schreef je dat Curaçaose “kinderen uit de mondi” jou voor bosneger aanzagen en jij dus in de jungle van Suriname thuishoorde. Jij was ook een kind. Denk je nou echt dat die “zwarte kinderen uit de mondi” de geschiedenis van Suriname kenden? Of dat die kinderen uit de mondi boeken lazen? Weet je waar hun kennis vandaan kwam? Het moet ergens vandaan gekomen zijn toch?
Juist, van licht getinte Surinaamse kinderen op school in de wijken waar ze woonden. Je mag voor mijn part tot st. juttemis doen alsof je neus bloedt, maar ik weet 100% zeker dat lichtgekleurde Surinaamse kinderen op Curaçao niet zelden de zwarte Surinaamse kinderen ontzettend pestten vanwege hun zwartere huidskleur.
https://werkgroepcaraibischeletteren.nl/zwart-in-suriname/
Waar denk je dat de term “djuku pretu” vandaan komt? Djuku is het Curaçaose equivalent van Ndjuka. Ndjuka is de naam van een Surinaamse boslandcreoolse stam. Op Curacao is er geen bosnegerstam. Maar lichtgekleurde Surinaamse kinderen betitelden zwarte Surinaamse kinderen maar ook de zwarte Curaçaose kinderen als zijnde djukas. Ik heb het persoonlijk meegemaakt, en nog wel in Nederland, hoe lichter gekleurde creoolse Surinamers over hun zwarte creoolse landgenoten spraken.
Dus kom mij niets vertellen over Surinamers of Suriname. Ik ben er 2 keer op vakantie geweest en heb daar behalve goed geluisterd ook mijn ogen goed de kost gegeven. En geloof me of niet, ik ken geen racistischer samenleving dan Suriname.
Niet dat Curaçao vrij is van racistische tendensen.
En Nora, waaruit blijkt dat ik het vooral goed praat? Wat een zwaktebod Nora. Hoewel, ik heb gezien jouw slappe aantijgingen niet anders verwacht. Maar ik begrijp jouw trauma.(winki winki)
trouwens makamba beteken vriend.
Voor jou wellicht maar voor mij en 99 procent van Curacao is het een scheldwoord!
Vooral witte YDK makamba naroepen dan werden ze helemaal boos ha ha ha
@Mano, WHATABOUTISM
Dank je wel voor je advies maar ik doe er helemaal niets mee!
Ik ben op Curaçao opgegroeid en heb dit op Curaçao meegemaakt.
Familie van mij in Suriname heeft dit nooit meegemaakt in Suriname.
En er zal best sprake zijn van colorisme in Suriname. Dat ontken ik niet. En dat men iets denkt maar niet uitspreekt, lijkt me nog altijd beschaafder dan het van alles over onschuldige kinderen uitbraken. Maar praat jij dat vooral goed.
De artikelen gaan over wie de Yu di Korsou is. Maar ik hoef noch van een Yu di Kòrsou noch van een Surinamer erkenning voor de persoon die ik nu ben. Ik red me prima en kan zelfs anderen in op Curaçao en in Suriname helpen met het geld wat ik verdien.
Pasa dushi dia Mano!
Er bestaat geen nationaliteit yu di korsow. Je bent een kind van je moeder en je vader, dus yu di bo mama y bo tata. Ik ben op Curaçao geboren, dus ik ben curasoleño en geen yu di korsow, trouwens makamba beteken vriend.
Net als het eerdere uitstekende analyse van George Lichtveld, is dit een eveneens een uitstekende “eye-opening” aanvulling.
Zeker geen broodje aap verhaal. Op school maakte ik ook regelmatig mee dat licht-bruin , donkerder bruin voor kaffer uitschold. Ook kregen de donkerderen te horen dat ze “dingen van hun kleur deden”. ( stop di hasi kos di bo kolo). Ik hoop dat we er ooit achter komen dat oorspronkelijk IEDEREEN uit de bakermat vd civilisatie meer pigment had en door het trekken naar koudere streken door de eeuwen heen lichter werd.
@Nora schreef;
“Het blijft me verbazen dat er zulke gefrustreerde mensen op Curaçao rondlopen die niets anders doen dan hun eigen mensen via allerlei huidskleur- en identiteitstheorieën achterstellen.
De primaire doelstelling in de afgelopen decennia van veel – maar echt niet alle – Curaçaose families was dan ook drecha kolo: krijg kinderen met een veel lichter getinte persoon zodat je nazaten lichter van kleur worden.”
En volgens @Nora is het anders gesteld met Surinaamse zwarten? Laat me toch niet lachen Nora, je kent je eigen Surinaamse geschiedenis niet! Ik ken genoeg lichtgetinte Surinaamse creolen die jou gewoon discrimineren vanwege jouw zwarte huidskleur. Ook al zeggen ze het niet recht in je gezicht. Volgens mij weet je dat ook wel. Ik kan me niet voorstellen dat je je eigen kondreman niet kent. Mijn advies, ga de Surinaamse geschiedenis bestuderen, met name de geschiedenis van de Surinaamse zwarten.
Ik heb altijd geloofd, aangenomen en begrepen dat Papiamentu een taal is dat voor alle Curaçaoënaars is en door alle Curaçaoënaars wordt gesproken. Ook al spreekt de een het beter dan de ander.
En sterker, als het goed is ben ik niet de enige die op de hoogte is dat Papiamentu door o.m. de Joodse Curaçaoënaars als het ware gecultiveerd is geworden. Ik weet niet anders dat juist genoemde Curaçaose bevolkingsgroep in beginsel een hele grote rol heeft gespeeld als het betreft de verdere ontwikkeling van Papiamentu als volkstaal. Het waren ook Joodse YDK die het Papiamentu als eersten opschreven.
Ik vraag me af of Papiamentu nu, heden ten dage, nog steeds de meest gesproken thuistaal zou zijn indien de Curaçaos-Joodse Bevolkingsgroep zich het papiamentu niet zou hebben eigengemaakt. Het had n.l. gekund, ik zeg ‘had gekund’, dat ook op Curaçao, net als Suriname in 1876, het onderwijs verplicht Nederlandstalig gemaakt zou zijn geworden.
Dus mogen wat mij betreft zwarte en licht getinte oftewel gekleurde Curaçaoënaars dankbaar zijn dat de De Curaçaose Joden zich al in de 18e eeuw het Papiamentu eigen maakten.
Ik zat op de lagere openbare school, naast de Shell school. Een hoog hek scheidde de twee speelplaatsen. Ik kreeg van de meester en leraressen te horen dat ik niet bij het hek mocht komen. Dat was verboden gebied. Je mocht ook niet praten met de Shell kinderen. Want die hadden een status apart.
Diezelfde boodschap kregen de kinderen op de Shell school ook te horen. Hoe ik daar achter kwam. Wel, mijn buurjongen, waar ik buiten schooltijd veel mee speelde, zat op die Shell school. Toen ik hem vertelde dat ik die regel achterlijk vond, zei hij dat nu eenmaal de regels zo waren.
Die tijd heeft mij wel mijn kijk op mijn medemens gevormd. Zeker omdat ik in een gemengde klas zat. Niet alleen jongens en meisjes, maar ook van alle kleuren. Behalve blauw, want dat werd de meester als ik weer eens bij het hek stond. Kinderen zien het verschil niet tussen huidskleuren. De omgeving wijst ze erop.
Door die wijze lessen op de Curaçaose openbare school ben ik een van de vele geworden die naar de huidskleur onder de nagels kijkt. Want die is voor 99,99999% voor iedereen hetzelfde. Behalve nadat ik bij het hek had gestaan. Want de liniaal van de meester liet je vingers blauw kleuren.
Kijk niet naar de huidskleur maar naar de kleur van de huid onder de nagels. Heel vaak zijn er dan zeker 10 overeenkomsten te vinden bij de ander.
@Arthur: als je Curacaoenaar bent bent je automatisch Antilliaan.
Het is waar wat @Nora zegt.
Zo was er ook een scholier van de bovenwinden naar Curaçao gekomen. Het arme kind werd het schooljaar door ydk uitgemaakt voor o.a. BG/ bidjie en johny cake maid! Door lichter en donkergetinte mede ydk.
Ja zo vriendelijk zijn we hier niet voor buitenlanders.
Yu di Korsou Ik ben kind van mijn vader & moeder
Yu di Korsou is nationalistisch gezwam
Ik ben een dubbelbloed Surinaams en een Curaçaose moeder Ik ben een Curaçaoenaar En vooral geen Antilliaan
Groeten
Mooi geschreven Jeff. Duidelijk en gebaseerd op de juiste feiten.
@ericlapas schreef:
“Wat je zegt over “drecha kolo ku kabei”, klopt wel maar daar is toch niets op tegen? Als wij nu meer Venezolanen dan Haïtianen toelaten komt het vanzelf goed.”
Hahahahaha, ericlapas, je bent me er eentje. (lol)
Hier een stukje geschiedenis van Suriname, met name over de creoolse Surinamers. Gekopieerd uit de scriptie van Elke van Hellemont.
“Ketens van het heden”
Elke Van Hellemont
Scriptie voorgelegd aan de Faculteit Rechtsgeleerdheid,
voor het behalen van de graad van
Licentiaat in de Criminologische Wetenschappen.
Academiejaar: 2005-2006
Katholieke Universiteit Leuven
Promotor: Prof. Dr. S. Parmentier
Weggelopen Marrons stichten nog drie nieuwe stammen in de late 18e eeuw met weinig of helemaal geen hulp van de reeds bestaande stammen. Dit waren de Aluku, de Paramacca en de Kwinti. Voor de Aluku duurde het tot 1860, en na enorme verliezen, vooraleer ze werden erkend als een vrij volk. De interpretatie van de geschiedenis door de Marrons resulteert in het geloof van de Boslandcreoolse stammen als soeverein volk. De Nederlandse overheid kon hen niet onder de knoet houden en moest hen daarom vrede aanbieden.
Dit verklaart volgens St-Hilaire[31] de voorzichtigheid en de protectieve houding van de hedendaagse Marrons met betrekking tot alles wat hun autonome status zou kunnen schaden. Ze vochten bijna 100 jaar voor hun recht om te leven als vrije mensen tot het eerste vredesverdrag in 1762, een eeuw voor de afschaffing van de slavernij voor alle resterende slaven in 1863. In de daarop volgende jaren brachten zowel de Industriële Revolutie als de Franse Revolutie in Europa een nieuwe sociologische tendens teweeg. Alle bevolkingsgroepen van één natie moesten worden verenigd in een homogene nationale economie. Dit bleef niet zonder gevolg voor de kolonies.
In 1876 werd het onderwijs in Suriname verplicht Nederlandstalig gemaakt.[32] Nederland wilde van Suriname een Nederlandstalige overzeese provincie maken. Elke band met on-Nederlandse culturen en talen werd gezien als een obstakel om de hogere kringen van Suriname te bereiken. De taal en de cultuur van de Kustcreolen ( slaven die vrijkwamen bij de afschaffing van de slavernij) werden sterk sociaal gestigmatiseerd en gemarginaliseerd gedurende deze periode.
Assimilatie aan de Nederlanders werd een groepsideaal voor de Kustcreolen die zichzelf de naam “Stadscreolen” gaven. Voor de autonome Boslandcreoolse gemeenschappen met hun verscheidene niet-Nederlandse talen en culturen had dit nefaste gevolgen. Ze werden niet langer gevreesd, maar werden meer en meer gepercipieerd als de restanten van een primitief en ongeciviliseerd verleden.
“Na de afschaffing van de slavernij kwamen veel Stadscreolen zo tot racistisch denken ten opzichte van de Boslandcreolen. Het blanke ideaal “Nederlandstalig, sluik haar en lichte huid” werd gezien als goed en wenselijk en werd kritiekloos aanvaard tot na de Tweede Wereldoorlog. Boslandcreolen werden in een negatief daglicht geplaatst door Stadscreolen”.
Over gefrustreerde mensen gesproken…..
@ericlapas
Broodje aap? Do not shoot the messenger!!!
Er zijn zat levende getuigen – medeleerlingen, docenten, en diezelfde mondi bewoners die zeiden dat ik een bosneger was – die mijn ‘broodje aap’ kennen.
Ik doe dus even helemaal niets met jouw – of andermans – ontkenning van mijn persoonlijke ervaringen en verdien als zwarte vrouw – vrij van wie is de echte Yu di Kòrsou discussies – lekker mijn centjes in jawel, NL en steun ik regelmatig projecten (voor achtergestelden) op Curaçao. Daar hoef je geen Yu di Kòrsou voor te zijn (-:
@Nora, dit lijkt op een broodje aap verhaal, waarom zouden wij zwarten een zwart Surinaams kind voor zwarte piet, bosneger of aap uitmaken? Lijkt me niet logisch wij zijn toch bijna allemaal zwart hier?
Wat je zegt over “drecha kolo ku kabei”, klopt wel maar daar is toch niets op tegen? Als wij nu meer Venezolanen dan Haïtianen toelaten komt het vanzelf goed.
Het blijft me verbazen dat er zulke gefrustreerde mensen op Curaçao rondlopen die niets anders doen dan hun eigen mensen via allerlei huidskleur- en identiteitstheorieën achterstellen.
Die lopen ook aardig veel rond in West Europa en de USA.
Het is een verdien model geworden waar nu inclusiteitsmanagers en consultants nu veel geld mee verdienen. Jammer dat de transgender en LGBTHUOSJAJEOSD clubjes daar nu ook hun graantjes aan meepakken.
Kleine aanvulling: De officiële talen in Curaçao zijn naast Papiamentu en Nederlands ook het Engels. Zie hiervoor de Landsverordening Officiële talen:
https://lokaleregelgeving.overheid.nl/CVDR144328
In het kader van een eerdere discussie over ‘wereldtalen’ kan daar dus ook aansluiting worden gezocht.
Wat een gezeik weer over die huidskleur. Als klein zwart Nederlands sprekend kindje uit Surinaamse ouders, hoorde ik in de jaren 70 en 80 elke dag op school en van kinderen uit de mondi tegenover onze wijk dat ik geen echte u di Kòrsou was.
Dan zal je denken dat dat kwam doordat wij thuis Nederlands spraken. Nou niet alleen dat hoor. Ook vonden ze dat we bosnegers waren en niet op Curaçao maar in de jungle van Suriname thuis hoorden. Vaak genoeg werden we door diezelfde – lichter getinte tot zwarte – Curaçaoënaars voor Zwarte Piet uitgemaakt.
De primaire doelstelling in de afgelopen decennia van veel – maar echt niet alle – Curaçaose families was dan ook drecha kolo: krijg kinderen met een veel lichter getinte persoon zodat je nazaten lichter van kleur worden. Maar praten over het grotere probleem dat colorisme heet, is not done. Nou, als ik de echte Yu di Kòrsou erop wijs – inclusief voorbeelden van vroeger -, vallen ze stil en zeggen ze niets meer.
Wat mij betreft klopt het dus. De taal Papiaments is niet alleen van de donkergekleurde mensen op Curaçao maar van iedereen. Ook van de mensen met Europese of Colombiaanse roots.
Het blijft me verbazen dat er zulke gefrustreerde mensen op Curaçao rondlopen die niets anders doen dan hun eigen mensen via allerlei huidskleur- en identiteitstheorieën achterstellen maar vervolgens wel van alles – inclusief goed vervolg onderwijs – van Nederland opeisen.
Grow up, do not imprison yourself anymore and get emancipated!