Willemstad – Gustavo ‘Vito’ Koeijers (1962) stopt bij het Curaçao Medical Center (CMC) en emigreert naar Nederland. De plastisch chirurg verklaart dat het gevoerde overheidsbeleid richting het ziekenhuis en de mate van respectloosheid hoe de overheid, met name gezondheidsminister Javier Silvania (MFK), omgaat met de specialisten, het breekpunt.
,,Dit is de vijftiende specialist die CMC verlaat vanwege het desastreuze beleid van minister Silvania. De regering moet oplossingen creëren, geen problemen en chaos. CMC/Curaçao verliest een geweldige professional, specialist en een geweldig mens”, schrijft MAN-partijleider Giselle Mc William hierover op haar Facebookpagina.
,,Mijn vertrek wordt groot gebracht, maar er zijn naast mij ook verpleegkundigen die net zo belangrijk zijn. Het gaat niet om mij, er zal wel iemand in mijn plaats komen”, reageert Koeijers. Hij somt diverse kwesties op die uiteindelijk tot zijn vertrek hebben geleid: het doordrukken van de LNT (Landsverordening normering topinkomens), de toenemende werkdruk en het weerbarstig en contraproductief gedrag vanuit de overheid, in het bijzonder van minister Silvania van Gezondheid, Milieu en Natuur (GMN).
Koeijers stelt aan de kaak dat het CMC een tekort heeft van 250 tot 300 miljoen gulden en dat de basiszorg niet goed is geregeld. Bovendien wordt er vanuit de overheid te weinig gedaan om preventie in de gezondheidszorg aan te pakken. ,,De specialisten zien enorm veel gevallen van suikerziekte, namelijk bij de helft van de patiënten, 60 procent is zwaarlijvig en een groot aantal kampt met hoge bloeddruk. Er zijn patiënten met wonden aan voeten die niet genezen, er is een wachtlijst van 450 personen voordat je naar de oogarts kunt.” Koeijers waarschuwt ook voor het aantal dialysepatiënten en de nagenoeg even grote dialysestoelbezetting als de stad Amsterdam.
En hoewel het aantal patiënten en de werkdruk toenemen, worden er inkomensbeperkingen opgelegd aan de specialisten. ,,Vanwege de LNT gaan we 30 tot 40 procent achteruit in inkomen, dit terwijl van ons verwacht wordt dat we hetzelfde werk blijven doen. Je gaat dan ook denken: moet ik hier blijven, is dit mijn toekomst? Je kan niet zestig tot zeventig uur per week werken, want je moet ook fris blijven zodat je binnen bepaalde normen blijft.”
Koeijers benadrukt dat er nu minder dan honderd specialisten in het CMC zijn en de wachtlijsten langer worden. Zo zijn er slechts drie nefrologen en twee oogartsen, en was hij de enige plastisch chirurg in het CMC; in zijn discipline is er een patiëntenwachtlijst van twee jaar. Doordat hij naar Nederland vertrekt, zal er nog maar één plastisch chirurg op het eiland zijn. ,,Eén is geen. We zijn ook mensen en hebben recht op wat anderen hebben. Zelf zoeken we al vier tot vijf jaar naar specialisten. Sylvania heeft retoriek geuit dat we niet willen inleveren en hij zou Venezolanen, Colombianen en Cubanen halen, maar ik heb geen enkele gezien. Het is volksverlakkerij. Het liefst heb je mensen van hier. Er lopen 250 Curaçaose specialisten rond in Nederland, maar vanwege laksheid en omdat ze niet geholpen worden terug te komen, blijven ze waar ze zitten. Je wordt niet goed genoeg gevonden als je niet tot een bepaalde politieke kleur behoort.”
Koeijers meent dat de penibele situatie in de gezondheidszorg de schuld is van de huidige regering, die het wiel opnieuw is gaan uitvinden, terwijl van Nederland en de andere eilanden in het Koninkrijk had kunnen worden afgekeken.
,,We spelen met de gezondheid van ons volk. Men moet een plan voor dertig tot veertig jaar maken, met name op het gebied van preventie, en dat niet gekleurd is door de politiek.”
Of hij met zijn vertrek zal wachten nu de coalitie is gesprongen? ,,Ik zie de toekomst zwart in. Als je dezelfde mensen krijgt, is het water naar de zee dragen. Geld efficiënt besparen moet, maar nu werkt men contraproductief. Er wordt gedaan alsof we geldwolven zijn. Laten we de gezondheidszorg serieus nemen”, aldus Koeijers.
Bron: Antilliaans Dagblad
DE ZWANENZANG VAN DE OUDE GARDE?
Van 62 dus dit jaar 62.
Toeval?
Of niet?
Curaoenaars zijn verzot op nummers en de betekenissen die zij daaraan toekennen.
Destijds was het gebruikelijk om bij auto aanrijdingen de kentekens als basis te gebruiken om te gokken. Zeg maar de hazard spelen; wega di number Corsow.
De grondgedachte?
Andermans ongeluk zou wel eens metafisisch omgezet kunnen worden tot de sleutel van het verlossende geluk voor u. Een “flink” geldsbedrag winnen om weer even uit de brand te zijn.
Tja, ieder zo zijn geloof en opvattingen.
Zeker op dit eiland waar de eerste en derde wereld als gelijken naast elkaar leven en niemand voor elkaar onder wilt doen of als mindere aan de startstreep verschijnen en de minderen, hetzij in ontwikkeling, horizon en referentiekader zich met kunst en vliegwerk en vaak van intimidatie en schoffering moeten bedienen om zich met, in essentie, ontoereikende middelen door het leven te slaan en zo nodig anderen naar het leven staan om te overleven en er bij te horen.
This island is black!, liet een verbouwereerde kennis uit het buitenland zich de vorige eeuw ontvallen toen hij voor het eerst het eiland bezocht.
De brochures en de beelden zoals Curacao zich destijds liet voorstaan was, dat het een blank eerste wereld eiland was. De zwartjes waren zorgvuldig weggemoffeld uit het beeld dat werd uitgedragen.
Oud gouverneur Römer kon in zijn nadagen tijdens zijn gastcolleges Sociologie van het Caraibisch gebied aan de UNA voor de rechtenstudenten, die worstelden om meester in de rechten te worden, maar de praktijk liet zien dat zij het recht niet meester waren, prachtig verhalen over de geloven hier en kon glashelder de lijnen en verbindingen van het geloof in de onwrikbare opvattingen en het handelen van de burgerij hier uittekenen.Niets is wat het lijkt.
De natuurgodsdiensten van daar waren ontoereikend om zich staande te houden in een naar nuchtere en rationele op Nederlandse snit gestoelde samenleving te handhaven.
Fnuikend daarbij was de indoctrinatie zowel door het geloof als het bestuur om de zwartjes in te peperen dat zij tweede rangs burgers waren.
Leest u de dissertatie Nou Koest, Nou Kalm van Margo Groenewoud er maar een op na.
Luctor et emergo moet doctóór Da Costa Gomez hebben gedacht toen hij aan zijn schier onmogelijk en onmenselijke strijd begon voor het landskind.
De omnipotente macht van de elite blanke bestuurslaag werd uiteindelijk gebroken. Het opgedrongen blank somatisch normbeeld zit echter nog steeds in het bewustzijn van veel mensen. Pa saka e mondi ey for di e buriku zal nog generaties duren. De nieuwste generatie politici geeft hoop hoezeer zij bij tijd en wijle struikelen over grijpstuivers en kruimels die van tafel worden geveegd en zij elkaar daarvoor als ratten uitmoorden.
Even wat cijfers, 1954 het Statuut, 1969 de copernicaanse omwenteling en het kleurbesef, 2010 het land Curacao. Vijfenvijftig jaar na haar onafhankelijkheid was Trinidad pas zover om recentelijk the Queen te vervangen als haar staatshoofd.
Werkte je destijds niet voor de Shell, zat je niet in de handel of behoorde je niet tot de nazaten van de blanke bovenlaag dan was het qua sociale mobiliteit huilen met de pet op. Ook voor de migranten, aangezogen door de Shell, sommigen met een taal en ontwikkelingsvoorsprong op de anderen en locals.
Heb ik het goed, dan is maar zegge en schrijven een neger doorgedrongen tot het management van de Shell. Zijn antecedenten waren er om door een ringetje te halen. Chemie gestudeerd aan Delft, met een blanke kunstenares getrouwd Gedwee en hondstrouw. Die man stond nog bij wijze van spreken met een stropdas onder de douche. In ieder geval was die man gedrilled in Shell filosofie en zat na zijn pensionering vaak s’ochtend in vol ornaat; kostuum met stropdas met een typisch Engels uitgestreken smoelwerk with a stiff upperlip, kaarsrecht alsof hij de nacht had doorgebracht in een foudraal, de krant te lezen aan het ontbijt vanhet Avila hotel. Zijn stek. De kunstwerken van zijn vrouw hadden een dankbaar plekje gevonden in de tuin. Hé gatver dacht ik toendertijd het tafereel gadeslaand. Gedraag je naar je kleur neger. Nee ik was nog niet verlicht.
Hij was zijn tijd echter ver vooruit. Echter, diep in zijn hart en zijn zaad is hij wel zichzelf gebleven. Sub rosa werd er gefluisterd dat hij een schermkunstenares, die ook op het hoofdkantoor werkte, een warm hart toedroeg. Een mooie gitzwarte vrouw met een Engels klinkende achternaam en een achterwerk waarvan ik spontaan dacht. Zjezus Christus, zadel er op en gaan met die banaan!
Dat, zeker als nazaat van de Engelse eilanden afkomstige, was toen, het hoogst haalbare.
De roep omhoog was onweerstaanbaar.
Ieder moeder meent dat haar kind een adelaar is en streeft naar het hoogst haalbare voor haar kroost.
Aangespoord door de doorbraak van een kleurling in het management van de Shell, was het hek van de dam. Het spoor van de sociale mobiliteit was gelegd.
All animals are equal, but some animals are more equal.
Het glazen plafond was en bleef echter intact.
Het blijft een gesloten bolwerk waar bij tijd en wijle er eentje doordringt met zowat onmenselijke inspanningen en toewijding.
De netwerken van de topelite van Jos van Hezewijk laat overtuigend zien dat er meer nodig is dan de juiste papieren van de juiste school. Hoe ontchoochelend en desillusionerend moet dat zijn geweest voor migranten kinderen die bij voorbeeld nota bene met een Shell beurs, de Rolls Royce in het beursenstelsel, technische natuurkunde aan Delft gingen studeren om dan niet door te breken in de top maar de nadagen van het looppad te vervolmaken door politie agent te spelen op klein Curacao beloont uit de Nederlandse subsidiepot.
Welke andere weg stond er in de post koloniale samenleving dan nog open om met redelijke kans van slagen omhoog op de maatschappelijke ladder van aanzien en inkomen te klauteren?
Dokter worden.
U kunt zich niet voorstellen welke inspanningen ouders zich hebben getroost om hun kroost of oogappel te plaatsen voor een destijds numerus fixus studieplaats.
Dat roept respect en ontzag op voor de ontberingen om hun kind een headstart te geven in een beperkt speelveld.
Geen wonder dat er hoog wordt opgegeven over hun aanzien. Het is zwaar bevochten. Dat was toen het hoogst haalbare en er werd stiekem een beetje neergekeken op ondernemers en handelaren sin skol die met het zweet des aanschijns hun toko, fruteria, trading company of kippenfarm runden.
Artsen, zeker destijds, stonden zowat dicht bij God.
De tijd dat patienten opstonden als geneesheren als Ferweda destijds bij Shell, binnenkwam is echter voorbij. Zwakke stee, worldwide is dat medici, zeker ook op Curacao, een hoog uitgavenpatroon hebben. De status in deze kleine gemeenschap moet hoog en zichtbaar worden uitgedragen. Tel daarbij op, mede door de golddiggers die vasthoudend om deze golden boys cirkelen; in de man, uit de brand, de hoge allimentatie “onkosten” na een of meerdere scheidingen.
Het is wellicht badinerend gezegd dat het eiland zowat overspoeld is met medici en de spoeling daardoor dunner is geworden anto awor pushi i cacho por bira.
Het geeft echter wel aan dat de gouden tijden voorbij zijn. Wat artsen destijds verdienden halen zij bij lange leste niet meer. Frustrerend en de straatgevechten zijn dan ook niet van de lucht van hen die elkaar de tent uitvechten voor de kruimels. Even vooruit; de koek ligt nu bij het SvB.
Even terzijde. De keerzijde van de nivellering van wie tot de artsenijkunde wordt toegelaten is het niveau van basisontwikkeling dat sterk wordt beinvloed door het referentiekader. Deze wordt meen ik in de eerste tien tot vijftien jaar gevormd. De straatgevechten krijgen dan een andere dimensie. De schermutselingen van die nieuwe lichting chirurg die uiteindelijk geschorst werd en zich terugvocht waren tenenkrommend. Ieder vogeltje zingt echter zoals hij gebekt is. Ik meen dat zijn vader destijds bij het departement van onderwijs mede ging over wie wel of juist niet een beurs kreeg. In zijn nadagen had hij zich omgeschoold tot jurist bij een luchtvaartmaatschappij. Daarmee zij gezegd dat studeren niet per definitie tot ontwikkeling leidt.
Dan de SVB en het CMC.
Eerst het CMC. Begrijpelijk dat het CMC de oude garde aan het lozen is.
De tijden zijn veranderd. Dat stroperige naar oud Curacao’se cultuur overdreven aanzien, bejegening en respect wat niet per se tot efficientie leidt is een gepasseerd station. Die gasten zijn bovendien lastig en hebben veel noten op hun zang. Nee, dan liever de nieuwe lichting die eager and willing, vaak zonder kapsones aan de poorten staan te rammelen.
Dan het SVB.
Meneer Martis.
Destijds zijn zin niet kunnen doorzetten bij de ALM.
Dat steekt hem nog getuige zijn terugblik in een paginagroot artikel in de krant.
Experience is what you get when you don’t get what you want.
Noblesse Oblige.
Het heeft er alle schijn van dat Martis de Koninklijke weg gekozen heeft en zijn teleurstelling dat hij de verkeersvliegers destijds er niet onder heeft kunnen krijgen in hun kortzichtige jacht om hun pensioen veilig te stellen, nu dat gekanaliseerd heeft in een mieterse organisatie.
Stelt u zich voor en dan in vergelijking mer America. Basis en betaalbare zorg voor iedereen. Voor iedereen!
Parallel nu met destijds de verkeersvliegers; de medici.
Die man heeft een roeping. Het gaat hem mogelijk wel lukken nu die medici te kortwieken.
Tja, dan zijn broer, Chandi meen ik.
Van het Maria College komen overwaaien naar het Maria Immaculata Lyceum.
Van hetzelfde postuur als broer en evenmin van de duvel niet bang.
Mijn moeder die ons braaf zit op te wachten in haar rode sportauto voor het MIL en mij ontzet aankijkt of ik Chandi ken. Blijkt dat die gozer gewoon zat te lonken en sissen naar mijn moeder zo een dertig jaar ouder dan hem en haar dushi noemde. Tja, ma was een een blanke half jodin en bramaan met een haviksneus waar je bevroren boter mee kon snijden en gitzwart dik glanzend haar en dito ogen, niet bepaald onknap, wat mijn toenmalige ex als doorslag in mij zag om mij te paaien voor een relatie.
Chandi bond in toen hij zag dat het mij ma was op wie hij tireerde. Moed en respect hebben die gasten van de Martis clan dus wel.
Heren medici, succes
Mister Koeijers, happy 62nd birthday.
Remaining life is short.
Don’t wase precious time.
Het ga u goed in het welvarende Nederland.
In Nederland werken de meeste artsen naast een praktijk in de academische ziekenhhuizen ook bij een prive kliniek. Is daar wat mis mee. De zorg moet gewoon goed zijn die de arts levert. DAt gejank over wat ienand verdiend. Op het eiland wordt echt niet meer verdiend dan in Nederland of Duitsland en in de V.S. verdienen specialisten het dubbele. Koester je mensen en zorg voor verse aanwas. Hoeveel geld moet het eiland nog terugbetalen aan Nederland omdat er veel verdwenen is. Of gaan we nu beweren dat de artsen dat geld hebben laten verdwijnen. (Hebben gestolen)
@opmerker , “een privé praktijk op na gehouden heeft waar genoeg te verdienen was”. Nou zo aan het lichaam vanJadira Bislick van Direct TV te zien, moet hij genoeg verdiend hebben om zonder geldzorgen, rustig van zijn oude dag in Nederland te gaan genieten.
Dhr Koeijers is aan het eind van z’n carrière, 62jr voldoende verdiend op Curaçao om nu naar Nederland te gaan. Aan de bak komen in een ziekenhuis op deze leeftijd zal niet makkelijk gaan. Ik heb geen idee of deze arts aan het CMC verbonden was of dat hij er nog een privé praktijk op na gehouden heeft waar genoeg te verdienen was.
Koeijers noemt enkele redenen die hij in de schoenen schuift van de overheid. Mij dunkt dat het grootste probleem ligt bij de patiënten die zich niet houden aan de voorgeschreven regels. Het overmatig gebruik van suikers, alcohol etc is de grootste oorzaak van de door hem genoemde argumenten. Voorgeschreven medicijnen die niet gebruikt worden waar geen controle op is. Als arts dien je dan wat strenger op te treden bij de behandeling van patiënten. De verantwoordelijkheid ligt bij hen en niet bij de arts.
In Nederland zit men nu echt niet te wachten op een arts die hoofdzakelijk om financiële (salaris) redenen zich wil gaan vestigen.
Als dat wel lukt zal hij wel rekening moeten houden met de veel hogere kosten voor bewoning hetgeen het verschil in salariëring zal nivelleren .
Wens hem veel succes.
Het is duidelijk dat plastische chirurgie meer een status symbool is geworden. Het is niet meer om de neus en de lippen dunner te maken. Er valt geen pijl om te trekken, negerinnen willen een dunnere lip en blanke vrouwen willen juist een dik gevulde lip. De laatste tijd zien we dan ook steeds meer vrouwen met verminkte gezichten rondlopen. Laten we hopen dat Gustavo ‘Vito’ Koeijers daar niet de schuldige van is. Nou eigenlijk wel, want dan zijn we van hem verlost. We hoeven maar elke ochtend naar Direct TV te kijken om te zien wat voor monsters door plastische chirurgie is gecreëerd.
Lnt is er voor iedereen ook voor medisch specialisten. Curaçao heeft het geld gewoonweg niet om medisch specialisten een Nederlands salaris te geven. Je kan als medisch specialist niet verwachten dat je zelf een topsalaris ontvangt en vervolgens de Curaçaose en daarna Nederlandse belastingbetaler hiervoor moet opdraaien
Goed zo Dr Koeijers ! Kom snel terug naar NL , weg van die achterlijk regering van Curacao.