Jeroen Schmale | Algemeen Dagblad

De introductiereis van prinses Amalia met haar ouders op de Antillen begon zaterdag echt op Bonaire. Conclusies na een dag in het spoor van de bedreigde prinses op het eiland: de beveiliging is zichtbaar groot, overal waar Amalia komt klinkt haar naam en ze deinst, net als haar ouders, niet terug voor een dansje.

Ze wil net broodjes in de oven schuiven, als prinses Amalia van de linkerkant meerdere mensen haar naam hoort roepen. Het zijn fotografen, die hopen dat Amalia even poseert met de broodjes, die ze wel heel rap in de oven stopt. Op rechts hoort de prinses zacht de stem van haar vader, koning Willem-Alexander: ,,Laat ze maar even zien.’’ Vluchtig toont Amalia de broodjes aan de pers.

Het is een klein, maar toch betekenisvol moment op de eerste dag van de koninklijke rondreis over de Antillen. Het eilandhoppen is vooral bedoeld om haar toekomstige koninkrijk kennis te laten maken met de 19-jarige, die op een dag ook hier op Bonaire vorstin zal zijn. Maar tegelijkertijd werkt de trip ook de andere kant op: twee weken lang wordt Amalia voorbereidt op haar toekomstige rol. En daar hoort ook het poseren met een rooster vol deeg bij.

Dat gebeurt op het cultureel-educatieve festival Nos Zjilea. Na het broodbakken krijgt koningin Máxima uitleg over de mooiste gerechten die de familie Rooi – vier generaties groot – elke laatste zaterdag van de maand maakt voor het evenement. Willem-Alexander en Amalia willen eigenlijk wel door, naar het gesprek met andere bewoners van Bonaire, maar Máxima wil alles weten over de plaatselijke keuken.
Amalia zegt, hardop lachend, tegen haar moeder: ,,Kom op, wij gaan vast.’’

Willem-Alexander valt zijn oudste dochter bij, met een knipoog: ,,Ja, we halen je hier volgende week wel op.’’

De koning heeft er zichtbaar lol in, die introductiereis van zijn dochter. Hij is deze weken niet alleen koning, echtgenoot en vader, maar ook een mentor van een prinses op een soort stage. En hij neemt haar mee in zijn enthousiasme. Vrijdagavond daalt Amalia nog ietwat verlegen de vliegtuigtrap af, net na de landing op Bonaire. Direct slaat ze een arm om haar moeder heen. Een dag later begint ze duidelijk in de schaduw van haar vader aan het programma, waarop het tweede onderdeel direct gevoelig ligt: een bezoek aan de zogeheten slavenhutjes aan de zuidkant van het eiland.

Later op de dag laat de prinses meer van zich horen. Op het Nos Zjilea-festival, waar ze los van haar ouders aan een houten picknicktafel in gesprek raakt met oudere bewoners van de Bonairiaanse wijken Nikiboko en Tera Cora. Maar écht opvallend: ze lijkt een magnetische uitwerking op de de kinderen op het eiland te hebben. Ze staan overal klaar met tekeningen voor haar, overal klinkt Amalia’s naam uit kinderkelen als ze langsloopt met haar ouders. Ze roepen niet naar Willem-Alexander of Máxima, maar louter naar Amalia.
Ook bij de magnifiek mooie Baai van Sorobon, waar de Prinses van Oranje – zoals haar formele titel luidt – op zaterdagmiddag een windsurfdemonstratie op gang toetert. Ze poseert uitvoerig met haar ouders voor de media, als één meisje bedremmeld aan komt benen. Ze heeft een duim in haar mond, maar loopt recht op Amalia af voor een knuffel. Daarna volgt er nog een kind en nog veel meer. Allemaal willen ze zo dicht mogelijk bij de prinses staan.

Alleen kinderen mogen écht vlakbij Amalia komen. De beveiliging rondom de ernstig bedreigde prinses is zichtbaar groot. Er is een grote politiemacht op de been op Bonaire, die nauw samenwerkt met de talrijke beveiligers van de Dienst Koninklijke en Diplomatie Beveiliging. Meer dan bij andere reizen en werkbezoeken van de Oranjes staan de gezichten van de bodyguards – die vooral erg dicht naast Amalia rondlopen – en politiemensen strak gespannen.

Het blijft apart: de prinses die door de dreiging uit de hoek van de Mocromaffia al maanden vrijwel alleen maar op het paleis of op de Universiteit van Amsterdam te vinden is, loopt nu op een zwoele zaterdagavond tussen honderden mensen rond op het Taste of Bonaire-festival in Kralendijk. Ze proeft eten bij een kraampje, schudt handen, deelt high-fives uit, speelt een potje bingo mee met haar ouders en woont een muziek- en dansoptreden bij, waarbij de Oranjes net als na het broodbakken in de ochtend kort meedansen met de Bonairianen.

Veel nadrukkelijker dan de afgelopen maanden begeeft Amalia zich nu onder de mensen. En meer dan ooit hoort ze echt overal haar eigen naam, ziet ze landgenoten uit Europees én Caribisch Nederland in oranje t-shirts met haar beeltenis tussen het publiek staan.

Het zal wennen zijn, in allerlei opzichten.

Bron: Algemeen Dagblad