Column Arien Rasmijn
De machine blijft draaien. Een dag na een gruwelijke zelfdoding dat het hele eiland heeft opgeschrikt, gaat alle aandacht weer naar de komende verkiezingen…
Zucht.
Afijn, het is mooi om te zien dat zoveel jonge mensen dit jaar in de politiek willen stappen. Ondernemers, leraren, professionals uit de private en de publieke sector, ja zelfs de kids van HTC, ook dat heeft iets moois. Toen ik twaalf jaar geleden naar Aruba kwam voor de verkiezingen van 2009 moesten partijen jongeren zowat bedelen om aandacht, laat staan participatie.
Dat jaar, en in 2013 en 2017, was er veel aandacht voor ‘young professinals’ en ‘young voters’, met tal van beloftes, flitsende campagne-activiteiten en zogeheten jonge kandidaten onderaan de lijst. Het motto toen was, als je niet weet waar het om gaat en op wie je moet stemmen, stem maar op deze jonge, populaire persoon die met een jetski over het water scheert.
Partijen hadden jongerenvleugels met maffe namen als Hubentud Activo y Consciente en HOT, die allemaal evenementen organiseerden maar nooit echt wat te zeggen hadden in de partij. Nee, de oude garde hield zeker toen nog de touwtjes stevig in handen. Dat is nu nog steeds zo, overigens, alleen lijken ze eindelijk de deuren naar de macht op een kier te hebben geopend voor de volgende generatie.
Met name AVP, die daadwerkelijk vers bloed nodig heeft om de oude, uitgespeelde chubatos van de periode 2001-2017 te vervangen, heeft nieuwe mensen weten aan te trekken. IT-er Greg Bronswinkel en WEB-employee Clifford Heyliger voeren – pandemie of geen pandemie – ouderwets campagne in de wijken samen met Mike.
De vraag blijft echter of zij ook hoog op de kieslijst zullen belanden over amper een week. Het is van cruciaal belang voor de groene partij dat met name Benny Sevinger de deur naar buiten vindt en dat oud-ministers als Mike de Meza en Arthur Dowers het grote gebaar maken van lijstduwer worden om plaats te maken voor mensen als Michael Lampe, Gerlien Croes en Ryçond Santos do Nascimento.
Maar ik durf te stellen dat dit een gevecht is dat tot op het laatste moment zal woeden binnen de muren van Cas di Partido. En wat ook best somber stemt is dat niemand minder dan Paul Croes het niet kan laten om ook mee campagne te voeren alsof met hem en Benny niks aan de hand is en dat partijleider Mike Eman daar kennelijk geen moeite mee heeft, ondanks dat zoveel mensen ook aan hem vragen om uitleg over, tja…laat ik het maar de vogelstand op Aruba noemen.
AVP speelt overigens een gevaarlijk spel. Hun campagne is nu gericht op mogelijke fraude door de regering in de organisatie van electronisch stemmen. Feitelijk is het een een-op-een kopie van wat Donald Trump eind vorig jaar probeerde te doen door twijfel te zaaien over het proces om daarna ‘fraude’ te roepen nadat de resultaten bekend zijn.
Iedereen weet inmiddels waar dat op uitliep, een grote afgang voor Trump zelf, maar niet voordat zijn aanhangers het Capitool bestormden. Daar vielen doden bij en ik vraag me af wat het eindspel is die Mike Eman voor ogen heeft hier en of hij überhaupt over de mogelijke scenario’s heeft nagedacht.
Zullen de AVP-istas het pand van de Electoral Raad of Cocolishi bestormen? Zal de ME moeten worden ingezet? Hoeveel slachtoffers (of covid-besmettingen) zijn acceptabel voor de groene partij? En dat allemaal terwijl het helemaal niet nodig is. Al door met handtekeningen te zorgen dat twaalf partijen op het stemformulier komen zorg je er al voor dat de helft van het plan niet doorgaat.
Mind you, tot nu toe is het argument voor scannen van de biljetten prima onderbouwd, dus hoe onverantwoordelijk wil je nog zijn ten opzichte van jouw stemmers en de tellers op de stembureaus in deze pandemie? En waarom wil je daar je energie in steken? Want als je goed oplet en luistert naar wat de kleine partijen tot nu toe allemaal hebben geroepen zou je kunnen inschatten dat zij nog minder trek hebben in een coalitie met MEP dan met AVP. En een coalitie gaat het zeker worden. Dat staat vast.
MEP op haar beurt doet nogal weinig aan vernieuwing dit jaar. Er komen slechts zeven nieuwe kandidaten en nu al kan je zeggen dat de top acht zo goed als intact zal blijven. De nieuwe kandidaten zijn ook behoudende keuzes. Vandaag pas presenteerde de gele partij haar eerste nieuwe vrouwelijke kandidaat.
De enige enigszins opvallende nieuwe MEPista is Marco Berlis, een religieuze man van Dominicaanse komaf, wat op zichzelf eigenlijk ook al zo logisch behoudend is als belegen kaas op wit brood want inmiddels is zowat een vijfde van de stemgerechtigden op het eiland Spaanssprekend en kerkelijk extreem devoot. Maar goed, MEP erkent dus na een halve eeuw eindelijk de Latino stemmer… Campagnegewijs is het ook hier dezelfde formule van beschuldigingen.
Avestruz, RdA, de gele media draaien overuren daarop. Alleen proberen ze dit keer toch fijntjes om de hete brij te draaien als het gaat om RdA, want ook voor hun is het een mijnenveld. Al hun pijlen zijn gericht op Richard Arends en de manier waarop aan de AVP gelieerde bedrijven uit de bodemloze ruif van RdA vraten, maar geen woord over de man die toen aan de top zat en niet alleen alles toeliet maar zelf ook op de meest idiote manier graaide. Maar ja, Alvin Koolman blijft familie…
Wil je echt iets nieuws, dan moet je toch echt bij de nieuwe partijen zijn. Met name Accion 21 en Raiz lijken interessante nieuwe mensen met inhoud en pit te hebben aangetrokken. Ondernemer Cristian Soto Garcia, kinderpsycholoog Misha Raymond, Diego Acevedo en Facebook-fenomeen Leo Figaroa zou ik persoonlijk best graag in de Staten willen zien. En wat dacht je van Geoffrey Wever, voorheen nog adviseur voor Booshi Wever, nu een opvallend nieuw gezicht bij Raiz met een goede staat van dienst. Ling Wong trouwens ook, want een pensionado die altijd buiten de politiek heeft gezeten (formeel althans), heeft wat mij betreft ook die nieuwe babygeur. Over een week weten we wie op welke plek staat en daarna gaat iedereen tekenen voor alle partijen voor de restzetels.
Over een week weten we ook wie Marisol Lopez-Tromp en Lisette Malmberg voor hun kieslijst hebben kunnen ronselen – want beiden hebben tot nu toe geen enkele nieuwe kandidaat op hun respectievelijke lijsten aangekondigd – en of RED misschien meer dan vijf personen op de lijst heeft dit jaar of dat ze plots met Michael Williams fuseren. Williams zelf zoekt aansluiting bij UPP, maar ik vraag me af wie daar de deur voor hem open zal doen, want Booshi Wever (die naar verluidt niet te spreken was over de overstap van zijn neef Geoffrey naar Raiz) heeft laten weten dat aanstaande woensdag een nieuwe partijleider wordt gepresenteerd. Zal je toch zien dat net hij wel weet wanneer het tijd is om een stap opzij te doen.
Mijn voorspelling wordt dat HTC genoeg handtekeningen gaat krijgen op de 10e om in elk geval mee te kunnen doen aan de debatten. In deze tijden van pandemische chaos, hopeloosheid en memes kan het altijd wilder en is politiek meer dan ooit entertainment geworden. En dus moeten we Gilbert Webb kost wat kost op dat podium krijgen. Wie weet krijgt die mafketel nog een zetel ook…
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….