27 C
Willemstad
• maandag 18 maart 2024

CC | Marnix College and Albert Schweitzerschool pioneering as the first ‘language friendly schools’ in Curaçao

WILLEMSTAD - The Marnix College and Dr. Albert Schweitzerschool have achieved a remarkable milestone by becoming the first schools in Curaçao to receive the designation of 'Language...

NU | Ajacied Martha opgenomen in eerste selectie Advocaat als bondscoach Curaçao

Ar'jany Martha is vrijdag (lokale tijd) opgenomen in de eerste selectie van Dick Advocaat als bondscoach van Curaçao. Vitesse-doelman Eloy Room keert terug in het keurkorps, nadat...

Opinie | Illusies, verknopingen, een natte droom en luchtkastelen op Curaçao

Jan Huurman WILLEMSTAD – Tijdens een recente bijeenkomst van de Antillenkring deelde Jan Huurman, voormalig Inspecteur Volksgezondheid, zijn inzichten over Curaçao na vijf jaar afwezigheid. Met een focus...

NTR | Internationale vrouwendag: ‘balans houden is niet makkelijk’

Marit Severijnse In het kader van internationale vrouwendag werd op Bonaire een conferentie gehouden met als thema een gebalanceerde levensstijl. “Ook al is Bonaire een eiland waar alles op...

CC | Ministry of Finance reaches agreement with Capriles Clinic

WILLEMSTAD - The Ministry of Finance has reached an agreement with the Capriles Clinic, as announced by the ministry. The operational costs will be covered by this...

DH | Alida Francis to become Governor of St Eustatius

ST.EUSTATIUS -- Government Commissioner Alida Francis is to become the next governor of Statia in the coming months. The state secretary of kingdom relations and digitisation Alexandra van...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Piraten

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Piraten

Column Arien Rasmijn

Vandaag is mijn laatste dag als fulltime journalist. Volgende maand verhuis ik samen met mijn vrouw naar Europa en starten we een nieuw avontuur. Dat betekent echter vooralsnog niet het einde van Den Cayente. Zolang ik het nog kan opbrengen en ik nog genoeg voeling heb met wat hier gebeurt gaat het door, maar er zijn geen garanties en eerlijk gezegd denk ik dat het op een gegeven moment ook niet meer te doen zal zijn. Maar dat zien we dan wel.

Ik kan nu wat proberen te schrijven over de staat van de journalistiek op Aruba, maar dat heb ik door de jaren heen al vaker gedaan. Het is een teringzooi, maar het is ook niet helemaal zo slecht. Vandaag ga ik samen met twee collega’s op eigen initiatief naar de formateur voor een gesprek over hoe het volgende kabinet beter en transparanter met ons kan communiceren. Dat wordt dan ook mijn laatste wapenfeit als journalist. Man, wat heb ik van dit vak gehouden en wat heb ik veel geleerd, maar ook gewalgd en gestrest en verwonderd en gelachen.

En wat is het perscorps op Aruba toch een heerlijk zooitje ongeregeld. Ik heb veel gezien. Gekte, chaos, geweld en diepe intense haat die dwars door generaties gaat, maar ook schoonheid, humor, doorzettingsvermogen, hard werk en een liefde voor naasten die precies genoeg energie en hoop gaf om door te blijven gaan in de meest donkere tijden. Zoals nu. Maar als er een rode draad is geweest in de observaties die ik heb mogen doen in mijn tijd hier is dat Arubanen over een bovenmenselijk en onwrikbaar optimisme beschikken waarmee ze alles kunnen maken wat ze willen. Die verhalen waren altijd het mooist om te mogen vertellen.

Vandaag is ook mijn laatste dag bij de Amigoe. Ik heb niet altijd van dit bedrijf gehouden, maar wel van de mensen. Het is niet altijd gemakkelijk geweest. Er waren conflicten, toxische situaties, bijna-dood ervaringen, diepe gesprekken, intense ruzies met warnings tot gevolg, collega’s die kwamen en gingen, collega’s die meer familie werden dan mijn eigen vlees en bloed. Onze redactiekamer is een piratenschip en iedereen hier is levensgevaarlijk. Lieve vanille-types houden het hier niet lang uit. We zijn allemaal disfunctionele misfits en dat heeft ons al deze tijd aan elkaar gebonden, naast de intense gezamenlijke druk van elke dag op tijd de allerbeste krant die we kunnen maken te leveren. Elke dag het beste van jezelf geven ondanks wat er misschien tussen ons onderling aan de hand is, of thuis, of met onze eigen gezondheid. Elke dag er zijn, het liefst om half acht ’s ochtends. De hele wereld ordenen op de dagplanning, een simpele online googledocs excelsheet. Vaak tot in de avond discussies in de groepschat.

Maar vooral, en dat ga ik het meest missen, ook heel erg met elkaar lachen. De banden die je hier maakt, maak je nergens anders. De grappen die we in onze werkbubbel maken hebben ons door de jaren heen op de been gehouden maar ons allemaal ook genoeg airmiles gegeven voor businessclass-tickets regelrecht naar de hel. Als men eens wist wat we hier allemaal zeggen en waar we de meest harde en smerige grappen over maken over alles en iedereen op deze rots, dan zou heel Aruba ons voor de verandering als een eensgezinde meute op Plaza Padu als heksen levend verbranden. Maar dat zou OK zijn want we gaan toch al door het vuur voor elkaar.

De redactie van de Amigoe is de familie waar ik voor heb gekozen en ik ben dankbaar dat ze ook voor mij hebben gekozen. Maar mijn botten en mijn lijf zijn moe van dit werk en ik heb de ontzettende mazzel om in dit stadium van mijn leven een compleet nieuwe richting op te kunnen gaan. Daar zegt deze piraat geen nee tegen en dus lever ik mijn journalistenpasje in. Bovendien is het ook gewoon zo dat je dit werk eigenlijk niet langer dan tien jaar moet doen en ik ben echt niet meer de frisse, brutale allespakker die ik was toen ik in februari 2009, twee dagen nadat ik uit het vliegtuig was gestapt de redactiekamer van de Amigoe voor het eerst binnenstapte. En er komt vast een ander, een nieuwe bezem, een betere hemelbestormer dan ik die de lastige vragen gaat stellen, diep gaat graven en het verhaal zo helder mogelijk gaat proberen te vertellen. Het komt wel goed dus.

Een terugkerende grap onder ons is dat de Amigoe de boom is waar iedereen zich aan verhangt, maar de Amigoe was ook de boom waar ik beschutting heb gevonden en heb kunnen groeien als persoon, samen met een groep gelijkgestemden (of noem het ook maar lotgenoten) waar ik voor kies om nog lang contact mee te houden.

Ik ben dankbaar voor Sharina Henriquez die mij dit moeilijke, zware, maar vooral ook prachtige en af en toe zelfs dankbare vak heeft geleerd. Maar ik ben klaar, tenminste hiermee. Het was de grootste eer voor mij om dit werk te mogen doen en met deze mensen. De columns gaan voorlopig nog door tot het niet meer kan. Daarna volgen andere verhalen wellicht. Dit is dus niet echt een afscheid. Ik ga gewoon iets verder weg wat anders doen. Doei!

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….

Dit artikel is geplaatst in

1 reactie

  1. Veel succes Ariën toegewenst aan jou en je echtgenote in jullie nieuwe toekomstige plekje op deze aarde. Heb met veel genoegen je bijdragen gelezen en hoop dat je in staat zal zijn hiermee door kan gaan, waarbij vooral aandacht voor de relatie tussen de enorm uiteenlopende situaties van de Arubanen in Nederland en met hun geboorteland een interessant onderwerp voor je zal zijn.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties