Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao?
Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: [email protected]
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discrimeneerende taal inhouden worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we ” PETRA VAN DER GEEST” aan het woord…………..
DE HEER Hitzig Bazur vroeg zich in de Amigoe van 11 juli jongstleden af waar die duizenden toeristen zijn, die zich – volgens het CTB – op ons eiland bevinden.
Zaterdagmiddag om half twee ga ik even zwemmen bij Jan Thiel Baai, het is er zo druk dat ik nog geen ligbedje vind om mijn handdoek en autosleutel neer te leggen.
En gezien de kleur van de meeste bezoekers, een soort ‘aangebrand blank’, zullen de meesten van hen in de categorie ‘toeristen’ vallen en, het valt me op, ook vrij veel Latino’s.
Ik zwem mijn vaste parcours tot even voorbij de pier, waar het altijd lekker rustig zwemmen is.
Zo niet vandaag.
Een grijze Seadoo NC266W en een wit waterscootertje met reclame voor de ‘Tattooshop’ maken de baai volkomen onveilig.
Vooral het witte scootertje stunt met een supersnelheid rond in de baai, maakt capriolen waarbij de scooter en haar berijder diverse malen de andere kant van de waterspiegel bekijken.
Dan heen en weer langs de kust net voorbij de pier, de plek waar de meeste snorkelaars hun hart ophalen aan onze onderwaterwereld.
Levensgevaarlijk.
Het midden van de baai is op een gegeven moment volkomen verlaten door de zwemmers. Iedereen kijkt, dat moedigt de scooterrijder blijkbaar aan om nog meer te stunten, want zonder publiek is aan zo’n scooterritje waarschijnlijk geen moer.
Na mijn baantjes getrokken te hebben, steeds goed uitkijkend of een van de waterscooters niet te dicht in de buurt komt, stap ik het water uit.
Langs de waterkant staan nu veel mensen te kijken, waar intussen ook de ‘Zapata waterworld’ of hoe dat ding ook mag heten, een toerist aan het martelen is.
Voor de onbekenden met dit fenomeen:
Tegen betaling kun je je op twee waterkolommen uit de zee laten duwen.
De meeste toeristen die dit proberen, brengen het niet verder dan wat wiebelig op hun benen het evenwicht proberen te houden, wat natuurlijk bijna nooit lukt. Dus plons je voorover of achterover, armen maaiend terug in de zee, om vervolgens weer met turbinekracht uit het water te worden geblazen.
Zo leuk, vooral voor de kijkers aan de kant.
Vol verbazing vraag ik me af of dit nu is wat we onze toeristen willen bieden.
Geen heerlijk rustige tropisch blauwe zee, met wuivende palmen, waar je heerlijk dobberend in dat lauwe water je hectische baan ergens in Europa of Latijns-Amerika kunt vergeten, om daarna bij een prachtige zonsondergang van een heerlijke cocktail te genieten.
Neen, we bieden een hoop herrie van scheurende naar diesel stinkende watermotoren, de veiligheid van snorkelaars en kleine kinderen die in de baai zwemmen lappen we volkomen aan onze laars.
Nu ben ik de 65 al gepasseerd, dus wellicht sluit mijn belevingswereld niet meer aan op de vereisten van een ‘toeristisch’ Mekka.
Want ze waren er wel, die toeristen bedoel ik.
PETRA VAN DER GEEST
Curaçao