Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Ronald E. Statia aan het woord.

4 November 2019 was een bijzondere dag. Heel Curaçao had te lijden onder een grote stroomuitval die in verschillende wijken méér dan 12 uren heeft geduurd. Ook ik ben slachtoffer geweest. Op sommige radiostations hebben burgers hun ongenoegen geuit tot laat in de nacht. Ik heb er alle begrip voor.

Er zijn echter wat zaken naar voren gebracht waar ik mijn hoofd bij moest schudden. Een onderwijzeres die zegt haar lessen niet voor te kunnen bereiden, omdat er geen stroom was. Een moeder die met haar kinderen in de auto moest gaan slapen omdat daar de enige plek was waar zij in de airco konden uitrusten.

Weet deze moeder wel wat voor gevaar het kan opleveren om in een auto met een stationair draaiende motor urenlang te gaan slapen?

Onze minister van Onderwijs die beslist dat een dag na de stroomuitval de scholen maar gesloten moeten blijven omdat leerlingen en leerkrachten oververmoeid zijn omdat zij zonder airco of zelfs een fan hebben moeten slapen. De beslissing viel mij beslist tegen.

Toen ik nog jong was, waren er geen airco’s. De eerste plek waar die werden geïnstalleerd was, voor zover ik weet, het paleis van de gouverneur, toen in 1955 de koningin een staatsbezoek bracht aan ons eiland.

Wij gingen dagelijks lopend of met de bus naar school. De schooltijd was pas om 3 uur ‘s middags om. Wij mochten water drinken uit de kraan. ‘s Middags was dit water warm of hooguit lauw. Als je geluk had, had je moeder iets kouds in je thermosfles gedaan.

Na schooltijd ging je naar huis, eten, huiswerk maken of leren en dan buiten spelen tot het donker begon te worden. Je was dan moe en viel in slaap en je nam de muggen op de koop toe. Eind jaren 50 en begin jaren 60 zat ik op het Radulphus College. In die tijd, en nu nog, een prestigieuze school. De enige airco was in de kamer van de directeur, en daar moest je eigenlijk niet komen. In alle lokalen werden de ramen wijd opengezet voor de ventilatie.

Op dagen dat je acht vakken had, kreeg je van minstens zes van de leraren huiswerk mee. Na schooltijd, in de hitte, zitten blokken en zorgen dat je de volgende ochtend vol frisse moed aan de nieuwe schooldag begon.

Ik heb het gelukkig allemaal overleefd en ben nu alweer een paar jaar gepensioneerd. Ik slaap nu gelukkig iedere nacht in de airco.

Ik zeg nogmaals ‘Andere tijden, andere mensen’. Ik gun iedereen alles en hoop dat de stroom nooit uitvalt, maar als het onverhoopt eens gebeurt dat wij een ‘black out’ hebben, dan wil ik zeggen: ‘Mensen maak er niet zo’n hype van’. Zelfs New York, een zeer geavanceerde stad, heeft weleens een total shutdown gekend.

Ronald E. Statia,
Curaçao