@ YdK,

Ach, da Silva besloot tot het schrijven van een boek met onzin, dus besloot ik om een boek met zinnige dingen te schrijven. Het is een complex probleem, dat niet zomaar even met een one-liner kan worden benoemd.

Hole, Joop je hebt weer een boek geschreven

John da Silva heeft zelf nog nooit 1 dag gewerkt en komt met dit…

Vooral @joep: (wat een lap tekst!) criminaliteit veroorzaakt armoede, niet andersom. Niet door mij bedacht! Kijk hoe de criminaliteit, én armoede, is gestegen sinds 30 mei en de daaropvolgende golf van politici die het graai-model populair maakten.

@Silva. In plaats van d66 achtige onzinverklaringen te zoeken zou je er beter aan doen om je zelf eens een tijdje tussen deze mensen te begeven. Als je dat zonder kleerscheuren overleefd hebt zal je beseffen dat er nog een andere, veel belangrijkere oorzaak is, eentje die politiek niet genoemd mag worden. Maar @mossel komt aardig in de goede richting.

We moeten eens ophouden met die simpele, emotionele, logica van ‘armoede is criminaliteit’ en ‘armoede veroorzaakt plunderen’.
Deze logica wordt graag gebezigd door personen met een bepaalde politieke overtuiging, waarmee zij willen appelleren aan het gevoel van arme mensen. Hier op Curacao zijn velen op zoek naar een excuus voor hun gedrag en wanneer dat dan wordt aangeboden omarmen ze het in alle macht.
Echter, is deze stelling ook nog gebaseerd op enige realiteit ?

Wat da Silva, en anderen, probeert te beweren is dat normen en waarden de deur uit mogen zodra er sprake is van armoede. Sterker nog, armoede en het ontbreken van normen en waarden is geheel gerechtvaardigd. Het is alsof armoede een excuus is voor het zich buiten de maatschappij plaatsen, een soort van ‘dan hoef je even niet mee te doen’.
De vraag is natuurlijk: ‘klopt dit wel met de werkelijkheid en wat leert de geschiedenis ons in deze ?’

Tijdens de grote depressie in de VS bestond er overal armoede. Velen leefden op straat, geen dak meer boven het hoofd, geen cent om van te leven, eten kwam uit gaarkeukens. Dus juist daar zou je verwachten dat de criminaliteit immens zou moeten zijn geweest. Immers, volgens de logica van da Silva en anderen gaat dat hand in hand.
Wie het boek ‘The greatest Generation’ van Tom Brokaw er op naleest ziet echter een heel ander beeld. De criminaliteit ontplofte niet onder de nieuwe armen, zij gingen zich niet te buiten aan diefstallen van elkaar of van de overheid, winkels werden niet geplunderd, er was nog orde en discipline.
Hoe kan het dan dat tijdens de Grote Depressie niet het patroon, van armoede heeft criminaliteit tot gevolg, werd gevolgd ?

Het antwoord is eigenlijk even simpel als stuitend en het is allemaal terug te leiden tot het feit dat armoede en criminaliteit niet automatisch samengaan.

Tijdens de depressie werden kinderen nog altijd strak opgevoed, er was een intense sociale controle, onderling werd niet gestolen, kinderen die op het verkeerde pad terecht kwamen werden door de gemeenschap weer op het rechte pad gebracht. Uiteraard praten we hier niet over de inwoners die voor de crisis al in de criminaliteit zaten. Het gaat puur over mensen die alles verloren, in diepe armoede werden gedompeld en toch niet in de criminaliteit terecht kwamen. Kennelijk beschikten zij over een ‘waarde’ welke meer waardevol was dan geld en die ‘waarde’ kunnen we eenvoudig benoemen met ‘OPVOEDING’. Kinderen werden opgevoed, niet alleen door de ouders, maar ook door de gemeenschap. Zo kregen kinderen met de paplepel ingegoten wat goed en fout was, wat het principe van ‘mijn en dijn’ was en wat voor gedrag acceptabel was en wat niet.
Uiteindelijk groeide deze generatie, die dus was opgegroeid tijdens de grote depressie, uit tot de generatie welke de wereld bevrijdde van de Nazi’s en welke daarna de boeken inging als ‘the greatest generation’.

Hier op Curacao en ook op andere eilanden (oa St Maarten) is het een totaal ander verhaal. Er worden aan de lopende band kinderen geproduceerd, ook door personen die het zich totaal niet kunnen permitteren. De vader is vaak al nergens meer te bekennen en de babies worden bij familie gedumpt en groeien op zonder ook maar enige vorm van correctie. Foutief gedrag wordt niet afgestraft, het kind bepaalt zelf wel wat het wil en zal doen. Niemand die er iets van gaat zeggen en zegt iemand er iets van dan kan die persoon een pak slaag verwachten van een familielid. Immers, ons kleine onderkruipsel doet per definitie niets fout, het is altijd de fout van een ander.
Deze kinderen worden ook niet gemotiveerd om naar school te gaan, immers wat voor zin heeft dat ? Je kunt via de drugscriminaliteit veel en veel meer geld verdienen dan dat je ooit via een normale baan zou kunnen verdienen.
Zie je iets dat je graag wilt hebben ? Dan pak je dat gewoon, niet verder vragen, pak wat je pakken kan. De hele maatschappij ziet de voorbeelden iedere dag in de politiek, op het werk (de bazen die de kluit belazeren), op de werkvloer, bij kennissen, op straat etc. Inmiddels weet heel Curacao wel dat je hier niemand vooruit moet betalen ! Vreemd ? Nee, want iedereen weet dat die persoon dan niet meer op komt draven. Het is een klein punt, maar wel een immens symptoom van een maatschappij waar normen en waarden met een vergrootglas nog niet zijn te vinden.

Is het dan alleen op Curacao ? Nee, je ziet het in veel samenlevingen waar opvoeding niet meer van belang is. Recentelijk nog de plunderingen in Miami van een schoenenwinkel. De plunderaars kwamen daar niet te voet, maar per Cadillac of immense pick up. Wie nog wil volhouden dat zij in armoede leven heeft ze niet helemaal op een rijtje.

Dan schrijft da Silva nog over arbeidsomstandigheden, dat men achtergesteld zou zijn. Het zou goed zijn wanneer dit figuur eens gaat praten met de leiding van een aantal van deze bedrijven.
Kooyman zorgt zeer goed voor het personeel. Eenmaal binnen bij Kooyman zit je eigenlijk gebeiteld voor je hele leven. Het is een degelijk bedrijf met goede secundaire arbeidsvoorwaarden.
En toch wordt er door het personeel behoorlijk gestolen ! Alles wat maar los en vast zit wordt meegenomen of langdurig geleend. Vaak zijn het dan de nieuwkomers binnen Kooyman die zich zo gedragen, maar om dan nog te beweren dat het te maken heeft met slechte arbeidsomstandigheden toont wel aan dat je er heel weinig van hebt begrepen.

Het Curacao Dok ? Tot voor de komst van Damen blonk het uit in hoge kosten, lage productiviteit, geen verantwoordelijkheidsbesef, om kort te gaan, het was een zooitje. Het hele bedrijf bestond uit ongeveer 400 man, maar omdat zij te lamlendig waren om te werken moesten veel taken worden uitbesteed aan andere bedrijven. Uiteraard werd dit ook gedaan om vrienden was geld toe te stoppen, maar deze mentaliteit van niet willen werken is wel tekenend voor heel Curacao.
Nu zijn er 4 man uit Nederland gekomen, allen werkzaam voor Damen, en zij zijn orde op zaken aan het stellen. Op alle vlakken zijn ze bezig om de productiviteit omhoog te krikken, maar ook zij staan verbaasd over de lage productiviteit van de YdK. Damen zit over de gehele wereld en Curacao scoort absoluut het slechtst op het gebied van productiviteit. Het verschil is zo immens (amper 30 % van hun slechtst presterende werf !!!) dat men voorziet vele jaren nodig te hebben om de boel op orde te krijgen. Ook zij hebben te maken met werknemers die standaard te laat komen of maar helemaal niet op komen draven als ze geen zin hebben. Werknemers die het liefst de hele dag rondhangen en niets uitvoeren of werknemers die zo slecht gemotiveerd zijn dat ze veel schade aanrichten aan de projecten. Managers die niet in staat zijn om leiding te geven aan hun personeel. Vaak vindt dat zijn oorzaak in het feit dat men de werknemers persoonlijk kent, maar het is een situatie die we overal op Curacao tegenkomen. Gevolg ? Tussen de leiding van het bedrijf en de uiteindelijke arbeiders op de werkvloer is geen goede manager te vinden. Damen heeft zich nog voorgenomen deze werknemers op te leiden, maar het is triest dat dit de stand van zaken is. En dit hebben we toch echt zelf voor elkaar gekregen. De schuld hiervan ligt niet bij ex-pats of bij Nederland, dit hebben we zelf gecreëerd en het is dus niet verwonderlijk dat zoveel bedrijven ten onder gaan. Anders gezegd: ‘we maken overal gewoon een puinhoop van’.

Kortom, het plunderen wat sommigen in St Maarten hebben laten zien, heeft niets te maken met armoede. Het heeft echter alles te maken met opvoeding, normen en waarden, mentaliteit en moreel besef.
Valt dit ooit nog te corrigeren ?
Gezien het gedrag van onze politici, het niet willen handhaven door de politie, het maar blijven produceren van kinderen, het niet opvoeden van de kinderen, het lage niveau van opleiding bij de scholen en ga zo maar door, kunnen we alleen maar concluderen dat wij daar zelf niet toe in staat zijn. Het idee dat we alles zelf kunnen moeten we gewoon vergeten. Wij zijn simpelweg niet in staat om onszelf te leiden, wij kunnen alleen volgen en we moeten dus op zoek naar personen die ons leiding gaan geven.

Wellicht dat we dan wat discipline aan kunnen brengen en dat we de mentaliteit van ‘pakken wat je pakken kunt’ kunnen veranderen. En wanneer die mentaliteit verandert zullen we ook zien dat de economie zal gaan groeien en er meer dan genoeg geld overblijft om salarissen te verhogen, waarmee de armoede kan verdwijnen. Maar om zomaar, zonder tegenprestatie, de salarissen te gaan verhogen een recept voor ellende. Het komt neer op medicijnen voorschrijven zonder dat je weet aan wat voor ziekte de patiënt lijdt. Dat is niet alleen dom, maar ook levensgevaarlijk. Voor je het weet help je de patiënt de dood in en dat dit met een land ook kan hebben we aan Venezuela gezien. Dit land is in no-time door mismanagement volledig down the drain geholpen. En ook hier zien we dezelfde symptomen als hier op Curacao: corruptie, onkunde, geen normen en waarden, geen opvoeding, narcisme en ga zo maar door.
Ik weet dat da Silva dweept met Venezuela, maar ik hoop dat iedereen snapt dat ik niet graag Curacao die kant uit zie gaan. Ik hoop dat we ooit eens de slag naar professionaliteit gaan maken. Zolang we dat niet willen doen moeten we echter ook niet vreemd opkijken wanneer er personen uit het buitenland komen die de kansen, welke we zelf laten liggen, oppakken en wel succes hebben. De schuld ligt niet bij hen, maar bij onszelf. Wij laten de kansen liggen door onze mentaliteit. Wil je kwaad zijn ? Prima, maar wees dan kwaad op jezelf, maar hou op met excuses verzinnen voor zelf veroorzaakte problemen.

@ Plasje, weet je wat het probleem was toendertijd dat iedereen ook nederladers de Joop den Uil ziekte had niet werken maar wel geld beuren elke week de mensen kregen zelfs een girobank check boekje. Zelf heb ik in die tijd ook mensen uit Curacao op stage gehad ( tegelwerk metselwerk ) van de twintig jongens waren er precies twee (2? die het vak hebben geleerd de rest haalde de maand uit niet, waarom reden, geen zin en geen intrese ze waren er toe in staat om de tegels omgekeerd aan de wand te plakken, liepen met gestolen kleding over de bouwput te verkopen et cetra et cetra? met andere woorden ik ben er na een half jaar mee gestop met stage werknemers, heeft me klauwen vol geld? gekost.

Ik lees hier waar en onwaarheden-de minimumloon mag best omhoog–maar daarbij de ontslagwet zeer versoepelen-mensen die Yu Korsow in dienst hebben weten drommels goed hoe(hard?)die werken-en bij het minste afwezig of ziek zijn. Alles begint weer bij school en thuis. En de onzin van slavernij die niemand nu levend heeft meegemaakt moet maar in de prullenbak-dat geweldige Papiaments doet onze bevolking absoluut geen goed-maar ja het beesje is inmiddels uit de kooi.

Wat @joop savaneta hier schrijft over 30 mei ’69 had volgens mij niet zo zeer met armoede te maken maar meer met het feit dat de Curacaosche obrero achtergesteld werd. Zo oud ben ik ook weer niet om het precies te weten.

Wat ik wel weet is dat je vroeger bijna uitsluitend Nederlanders en Surinamers in hoge en goede posities had. Na 30 mei ’69 kwamen meer zwarte YDK’s in hogere posities en kregen ze ook politiek invloed. Een persoonlijke noot; voor de meeste politici en YDK in hoge positie, heb ik net zoveel respect en bewondering als ik voor een hond heb geen dus. Het doet me veel aan het boek, Animal farm van George Orwell denken.

Het probleem met het verhogen van het minimum loon is dat iemand wel werkt moet hebben om van te kunnen profiteren. Er is een grote groep die nooit aan de bak zal komen en voor deze groep moeten wij zorgen vind ik dat is onze morele plicht.

Ik spreek weleens mensen die in een uitzichtloze situatie verkeren en dan hoor je vaak, Dios ta grandi of ta boluntad di Dios. Armoede heeft meestal ook met ignorantie te maken.

Ik kan mij herinneren toen ik in Nederland studeerde dat zeker rond de 80 procent van de bewoners van de Bijlmer werkeloze Antillianen, Ghanezen, Surinamers, enz. waren. Blanke Nederlanders kwamen naar de Bijlmer alleen om te werken en s’avonds zijn ze weer weg. Toen kwam het idee dat zeker bij overheidsdiensten zoals gemeente en andere instellingen het personeelsbestand een vertegenwoordiging van de bevolking moet zijn.

Voor de Nederlanders maakte het niets uit zwart is zwart dus de Surinamers die goed Nederlands spraken kregen werk bij de gemeente en de Antillianan bleven in de sociale bijstand. Deze Surinamers trouwden vervolgens met blanke Nederlanders of andere werkende zwarten en vertrokken naar betere wijken. Om de ontstane leegstand in de Bijlmer tegen te gaan, werd weer aan werkeloze Antillianen, Ghanezen en andere Surinamers verhuurd.

Politieke partijen hebben in die tijd ook veel zwarte kandidaten op hun lijst gezet om de stemmen van deze arme stakkers te werven.

Later is besloten om iets te doen aan de verloedering van de Bijlmer dus werd voor miljoenen gesloopt en is daar nieuw bouw voor in de plaats gekomen. Het is niet te geloven dat geen van die domme zwarte politici in die tijd gedacht heeft dat aannemers alleen de opdracht krijgen als ze stage of leerplekken voor jongeren of werkelozen creëren.

Ik heb onlangs nog een bezoek aan de Bijlmer gebracht, s’ochtends vroeg zit de trein nog steeds bomvol met blanken die in de Bijlmer komen werken terwijl de zwarte bewoners van de Bijlmer nog steeds in de armoede leven.

Als je een objectief mens bent dan weet je dat John Da Silva de spijker op zijn kop slaat. De kloof tussen arm en rijk is alarmerend op de meeste eilanden met misschien Aruba als enige uitzondering. Voor komende regeringen is een schone taak weggelegd door te beginnen met die schandalig lage minimum lonen omhoog te gooien of zit men te wachten op een volgende 30 mei die wel eens veel gewelddadiger zou kunnen aflopen dan die van 1969.