Hensley Meulens, Andruw Jones, Kenley Jansen, Andrelton Simmons, Schoop, Jurickson Profar, Wladimir Balentien, Jean-Julien Rojer, de familie Van Aanholt, Churandy Martina, Liemarvin Bonevacia, Elson Hooi. Vurnon Anita, Jonathan Schoop, nee dit zijn geen namen van gevallen helden van de tweede wereldoorlog of zo, maar atleten die, meestal met eigen middelen, Curaçao op een positieve manier op de wereldkaart hebben gezet.
We hebben een paar blij gemaakt met een straatnaam en een Blackberry van UTS en een foto met de premier op Hato, maar de rest zoals Julien Royer in Hong Kong laatst, die kreeg amper een 2 x 5 op pagina 13 in de lokale kranten.
Wat we vergeten is, de potentiële marketing waarde van deze mensen, en dan hebben we als voorbeeld Aruba vlak naast ons die, zodra een van hun bijvoorbeeld in een toernooi kokosnoten stoten heeft gewonnen zij gelijk een halve pagina kopen in de New York Times om de naam Aruba op de voorhoofd van elke Amerikaan te prenten, en hier wat doen we? Nada!
We brengen een website uit vol taalfouten en verkeerde informatie en zetten het hele eiland voor schut op Internationaal niveau.
Oh ja hoor, we worden vaak genoeg in de Internationale pers genoemd en tegenwoordig met de sociale media gaat het sneller rond dan dat je Baca Brabu Rabu Largu kan zeggen, en meestal in de negatieve zin met als koploper de naam Wiels.
We noemen een van de langste wegen op Curaçao naar Helmin Wiels, iemand die bekend stond om het zwart maken van mensen, om het beledigen en het kleineren van mensen, racistisch als de pest, die zo graag de zwart/wit kaart speelde tegen de koloniale Nederlanders en die het liefst die hele club in body bags terug wilde sturen naar het land van Maas en Waal.
Het leuke is dat sinds die weg de naam van Wiels heeft er alleen maar dodelijke ongelukken op die weg gebeuren, ik denk dat daar een vloek op rust maar aangezien ik niet zo bijgelovig ben zal het wel aan mij liggen.
Dan hebben we zus lief, die om de twee dagen de Internationale pers haalt met haar domme fratsen die, als ze weer voor de zoveelste keer op het eiland vakantie houdt, het liefst op zaterdag een Comedy Central Special houdt in het partijgebouw van de Pueblo Soberano door haar bloedeigen broer letterlijk en figuurlijk zwart te maken met haar domme uitspraken en haar pitch voor touw bij Kooyman.
De Tweede Kamer in Nederland is dat viswijf gedrag van deze madam beu en is haar liever kwijt dan rijk, maar onze head honcho houdt nog steeds zijn hand boven haar hoofd ondanks dat ze een gat in haar handen heeft en geld spendeert op een manier wat de Zonnekoning zou doen blozen.
Daar hebben we wel oren naar en zouden het liefst nog een park of plein naar haar willen noemen zoiets als Plasa Fraudelyn en dan het liefst met een lijst met alles wat ze fraudeleus bereikt heeft, maar onze sporthelden die Curaçao op een positieve manier op de wereld kaart zetten zijn we over zes maanden weer vergeten.
Weten we nog de Olympische Spelen in London toen, dat onze premier Schotte bij hoog en laag zweerde dat hij uitgenodigd was, met by-side natuurlijk, om de opening van de spelen bij te wonen?
Het was erger dan een Venezolaanse soap, toen meneer een valse uitnodiging produceerde OOPS! Toen waren onze atleten wel geliefd en op handen gedragen ondanks het feit dat ze onder de Nederlandse vlag moesten omdat wij dat nooit geregeld hadden.
Ik blijf écht lachen op deze klip want onze prioriteiten liggen héél anders en daarom komen we niet vooruit.
Arthur Donker