Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Quincy Girigorie (PAR) aan het woord.
Met verbazing heb ik gisteren kennis genomen van de eerste informatie rondom de aankoop van het bordeel Campo Alegre (althans de percelen) door Kabinet Pisas II. Het eerste wat ik dacht was “dit kan niet waar zijn” en “hoe dom kun je zijn”. Na de verklaringen van de Premier, bleek dat het wel degelijk klopte. Het kabinet kocht de percelen als een “strategische investering” en zou na ongeveer 3 maanden beslissen wat ermee gedaan zou worden.
Het is een feit van algemene bekendheid dat Pisas als verkiezingsbelofte stelde, dat de MFK het Campo Alegre bordeel zou heropenen, maar zo simpel kon het toch niet zijn?
Niet met 8 miljoen aan gemeenschapsgelden terwijl dezelfde dag water, elektra en benzineprijzen stegen? Terwijl de overheid 1.2 miljard aan lening aan het onderhandelen was in verband met het ENNIA debacle?
Niet enkele weken nadat maar 1 miljoen kon worden uitgetrokken om 30 scholen aan airco’s te helpen als middel tegen de ondraaglijke hitte waarin onze kinderen en docenten geen les meer konden volgen?
Ik wachtte dus op de “intellectuele verklaring”, waarin een plausibel argument zou worden gegeven om deze politieke stunt te verklaren, want dat moest toch zeker volgen? Dit kan toch niet zo door de beugel? Er volgde geen enkele plausibele verklaring. Ik werd onaangenaam verrast. Wat wel volgde, was een nietszeggende persverklaring en de alom bekende Facebook verklaring van Silvania, de ene nog gekker dan de andere.
Voor degene die geïnteresseerd zijn, leg ik hierna kort uit waarom geen van de verklaringen hout snijdt.
De verklaring kwam kort gezegd op het volgende neer:
De overheid kocht een strategisch vastgoed met veel ontwikkelingsmogelijkheden, zonder een bekend doel, voor een goede prijs om over drie maanden het gebruik te gaan bepalen, maar ook om ervoor te zorgen dat ANG 8 miljoen in de Crime Fonds zou stromen opdat auto’s, wapens en uniformen gekocht kunnen worden voor Justitie, die het dringend nodig heeft. Of zoals Minister van Justitie die aankondigde op zijn Facebookpagina: “Boom, 8 miljoen in Crime Fonds”, “
Hiertoe volgen enkele vragen en antwoorden.
1.Moest de regering Campo Alegre kopen, opdat Justitie geld zou kunnen krijgen om auto’s, wapens en uniformen te kopen?
Nee. Onroerend goed koopt de regering met gelden op de kapitaaldienst van de begroting. Dat staat voor (duurzame) investeringen en projecten. Via de kapitaaldienst koopt elke ministerie (ook Justitie), elke dienst (ook KPC), wapens, auto’s en uniformen. Dus niet via het Crime Fonds. Het Crime Fonds wordt alleen voor die doeleinden gebruikt, als er geen geld is op de kapitaaldienst.
Dat er wel fondsen aanwezig waren op de kapitaaldienst, blijkt met name uit de koop van Campo Alegre! Als er 8 miljoen was om Campo te kopen, waarom kon met dat geld niet direct auto’s, wapens en uniformen voor Justitie worden gekocht? Waarom geld via de koop van Campo Alegre in het Crime Fonds “sluizen”?
2.Was het nodig dat de regering Campo kocht, zodat de fondsen in het Crime Fonds zouden komen?
Absoluut niet! Campo Alegre stond onder beslag van het OM. De verkoopkosten zouden automatisch in het Crime Fonds terechtkomen, ongeacht wie het zou kopen. Het beslag was namelijk in een strafrechtelijke ontnemingszaak gelegd. De bedoeling is dan ook, dat juist derden het geld zouden betalen, opdat crimineel geld afgenomen wordt van de veroordeelden en hun crimineel geld gebruikt wordt om positieve ontwikkeling in de gemeenschap teweeg te brengen. (Niet overheidsgeld)
Dus nogmaals, ongeacht welke koper Campo ook zou hebben gekocht, zou het geld in het Crime Fonds terechtkomen.
Sterker nog: Ik ben ervan overtuigd dat de koop van Campo contraproductief is voor de economie. Door de koop zorgt de overheid er namelijk juist voor dat geen (lokale of buitenlandse) investeerder “nieuw geld” in de lokale Economie brengt, maar overheidsgelden die al op de begroting stonden om uitgegeven te worden, nu gebruikt worden om “verse investering” in de lokale economie tegen te houden. Door hetzelfde geld tweemaal uit te geven (koop van Campo en materiaal voor Justitie) creëert de regering de fictie dat de lokale economie groeit, terwijl juist dat met hun handeling wordt tegengegaan.
3. Was de koop zo strategisch?
Ik weet nog dat tijdens de behandeling “overdracht gronden aan US Consul” de Minister van VVRP uitlegde dat hij geld nodig had om Landhuis Zuurzak (de ex-woning van de Gezaghebber) te ontwikkelen. Net als vele overheidsgebouwen, stond deze te vervallen en een kleine miljoen zou voldoende zijn om het gebruiksklaar te maken en deze “volkseigendom” weer rendabel te maken. Dat is tot op heden niet gebeurd.
Net als Landhuis Zuurzak, heb je het Stadhuis (Hof van Justitie Gebouw), Oud BC gebouw en tientallen andere panden die overheidseigendom zijn en een “kleine investering” nodig hebben, om de huurkosten van de overheid langdurig te doen dalen. Dit was echter niet “strategisch” genoeg voor dit kabinet. Nee. Een perceel zonder “bekend” doel aankopen voor 8 miljoen wel.
Al bij al, werd het snel duidelijk dat Kabinet Pisas weer simpelweg gemeenschapsgelden heeft gebruikt om een campagne belofte na te komen. Na “getinte ruiten”, geen COHO en Soto Stadion, is het nu de beurt voor het heropenen van Campo Alegre. Nu nog de (werkelijke) heropening van de Raffinaderij, “wip kamer” voor SDKK en “Plan B” (geen dubbeltje meer van Nederland lenen).
Of de Curaçaose gemeenschap daadwerkelijk enige vooruitgang heeft geboekt bij deze beloftes is maar de vraag. Nota bene, niet eens de centrale en relevante vraag of de overheid een prostitutiecentrum te Campo Alegre wenst, kon duidelijk door de Premier worden beantwoord. Wellicht heeft dat te maken met de bidstond van de vorige avond.
Campo Alegre, Really??
Quincy Girigorie
Partijleider van de PAR
Fractievoorzitter van de fractie PAR in de Staten