30 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Coup Campo Alegre

HomeNieuwsCoup Campo Alegre

Wijlen Giovanni van Ierland, ex-advocaat Leslie Franklin, de voormalige top van de politieke partij FOL zoals wijlen Nelson Monte, Anthony Godett en wijlen Ben Komproe. Ze voeren na bijna 10 jaar weer even de boventoon in het boek ‘Coup Campo Alegre’ van ex-officier van justitie Wouter Tielkemeijer, thans advocaat, dat eind vorige maand verscheen bij de Walburg Pers.

Tekst: Judith Ramautar

Ook geheim agent Burton Daal en de Colombiaan Trujillo Trujillo uit de Orion-zaak (de cocaïnesmokkel via een marinevliegtuig) en ex-politicus wijlen Bennie Demei hebben bijrollen toebedeeld gekregen. Vorig jaar werd al een eerdere publicatie in zakboekformaat uitgebracht.
Uit de Nederlandse uitgave zijn de banale passages verwijderd, al heeft ook deze eindredactie niet alle storende slordigheden uit het boek weten te halen.

In zijn boek beschrijft Tielkemeijer het proces voor, tijdens en na de mega-onderzoeken naar de drugshandel en het witwassen van geld via het bordeel Campo Alegre en de verwevenheid tussen de onderwereld en bepaalde mensen uit de politiek rond de millenniumwisseling.
Ook het onderzoek en de rechtszaken naar de fraude met overheids-nv’s en de visumontduiking voor prostituees die bij Campo gingen werken (Campo II-zaak) komen aan bod.

Wie deze ontwikkelingen destijds via lokale media gretig heeft gevolgd en het allemaal nog eens wil beleven komt met dit boek goed aan zijn of haar trekken.
Al was het maar vanwege de integrale brieven die Leslie Franklin schreef en voorlas voor de rechter, met daarin tal van verdachtmakingen aan Tielkemeijers adres zoals het planten van bewijs, Tielkemeijers gespar met de raadslieden Eldon ‘Peppie’ Sulvaran en meester Abraham Moszkowicz, letterlijke tapverslagen van gesprekken tussen verdachten en de integrale persberichten die het Openbaar Ministerie in die tijd deed uitgaan.

Die brieven van Franklin leest Tielkemeijer dan vaak op de veranda van zijn huis, onder het genot van een glas ijskoude gin-tonic met laraha-sap en gezeten in een oude plastic tuinstoel waar de tanden van zijn honden instaan.
Met deze sfeertekeningen, of zijn observaties in de rechtszaal, probeert hij een lichte toets te geven aan het boek.

“Pedroza bleef me aankijken als een derderangs acteur in een dito film, gebaseerd op een dito script, die op het punt staat een rivaal in de liefde te vermoorden. Hij was door de Campo-verdachten ingehuurd om mij van corruptie te beschuldigen, maar stond terecht voor het voorbereiden van cocaïnesmokkel tussen Curaçao en Nederland, die door bolletjesslikkers uitgevoerd moest worden. Bij het verlaten van de rechtszaal riep hij in het Spaans: ‘deze officier is corrupt’.”

Ook aan de verslaggeving door de media over de onderzoeken en rechtszaken daarna besteedt de ex-officier aandacht.
Tielkemeijer en het hele OM hebben het dan ook behoorlijk voor hun kiezen gehad in die jaren. Hij werd corrupt genoemd en zelfs bedreigd.
Maar hij moest die kiezen tijdens die tijd bij het Openbaar Ministerie behoorlijk op elkaar houden. Dat Tielkemeijer nog tot 2011 bij de opsporingsdienst is gebleven en niet eerder advocaat is geworden, zodat zijn boek wellicht ook eerder gepubliceerd kon worden, is bijna bewonderenswaardig te noemen.
Ondertussen hield hij wel minutieus zijn memoires bij van alles wat zich afspeelde rond het onderzoek en tijdens de processen.

Zo is ‘Coupe Campo Alegre’ een soort ingekorte verzameling geworden van de honderden dossiers met hun duizenden pagina’s, met veel flashbacks naar onderzoeken die allemaal met elkaar gerelateerd zijn.
Ongetwijfeld een feest voor de liefhebber maar voor de leek gelijk een aflevering van Law & Order op de late avond waar je bij de les moet blijven om de draad niet kwijt te raken.

Maar het boek biedt wel een mooi kijkje achter de schermen in het onderzoek naar de val van de drugshandel en witwaspraktijken door wijlen Giovanni van Ierland en huisadvocaat Leslie Franklin, met wie hij later gebrouilleerd raakte.
Zoals die passage wanneer de zus van Leslie Franklin, voormalig directeur van het St. Elisabeth Hospitaal, die een gesprek wil bemiddelen tussen Tielkemeijer en haar broer, omdat deze bereid zou zijn diens aangifte tegen Tielkemeijer, wegens het planten van bewijs, in te trekken.
Een aanbod waar Tielkemeijer niet op ingaat want ‘die vredespijp was een valstrik, dan had ik mijn hoofd gelijk op een hakblok kunnen leggen.’

Na een verkapte bedreiging in een lokale krant aan zijn adres bedacht Tielkemeijer wat hij tot nu toe in dat verband had meegemaakt aan beroepsmatige risico’s.

“Behalve dikke klodders van kansarme NAC-supporters, de vrouw met het keukenmes in een Bredase achterbuurt, een steen door de ruit van mijn woonkamer en een bus rode verf over mijn auto.”

Maar toen Tielkemeijer getipt werd door een collega dat een journalist hem had verteld dat er een Colombiaanse huurmoordenaar op het eiland was, kocht de officier toch maar een baby-Glock-pistool, waartoe hij wettelijk bevoegd was.

“Niet dat ik verwachtte dat ik er veel aan kon hebben, maar het maakt je in spannende tijden toch sterker.”

Over de eindvonnissen in de Campo-zaak zelf is Tielkemeijer summier.
De verdachten kregen 25 procent strafkorting ‘omdat de rechter vond dat de officier ernstige fouten had gemaakt, zoals het niet toevoegen van de kroongetuigenverklaringen aan het dossier.

“Voor een deel kan ik het daar wel mee eens zijn, met de kanttekening dat een oordeel achteraf heel wat eenvoudiger is, dan een afweging op het moment van de beslissing.”

Het boek is niet uit wraak geschreven, zegt Tielkemeijer in zijn voorwoord.

“Ik weet wat wraakgevoel is. Ik heb me door de in dit boek beschreven anti-justitie-strategie soms gekrenkt gevoeld en kwaad gemaakt, gescholden en gevloekt. ‘s Morgens vroeg in de badkamer. Maar wraak is niet het motief. Al was het maar dat omdat ik hiermee niemand wezenlijk kan treffen. Want het meeste dat erin staat is al door de media naar buiten gebracht. Dit boek moest geschreven worden om te verduidelijken in welke mate en hoe de onderwereld en de bovenwereld rond de millenniumwisseling tegen elkaar waren aangeschurkt.”

Een andere reden is dat het de gelegenheid biedt om een breed publiek een beeld te geven wat de functie van officier daadwerkelijk inhoudt.
Het OM is niet scheutig met informatie naar buiten, om de procesgang van onderzoeken niet te verstoren.

“De verhouding met de media is in mijn loopbaan met regelmaat bron van langdurige frustraties geweest en het boek schrijvende raakte ik iets van die frustraties kwijt, omdat ik nu mijn kant van het verhaal kwijt kon, wat zo vaak onderbelicht blijft.”

De moderne en mondige burger verlangt tegenwoordig echter ook transparantie van de rechtspleging en openheid in beleid, zonder dat deze instanties de toga als pantser of camouflage gebruiken. Tielkemeijers suggestie aan het College van Procureurs Generaal in Nederland is om de omgang met de media bovenaan de lijst van prioriteiten te zetten voor een nieuw OM-beleid.

De afloop
Giovanni van Ierland kwam in 2008 vrij.
Hij voerde met Leslie Franklin, die in 2005 vrijkwam, rechtszaken over het beheer van Campo Alegre.
Van Ierland werd in 2009 geliquideerd.
De dader is nooit opgepakt.
Ben Komproe, ex-FOL minister van Justitie, overleed voor het Campo II-proces begon na een ziekbed.
Het hof beschikte niet lang daarna in een procedure dat het niet tot een vervolging kon komen in deze zaak wegens gebrek aan bewijs.
Nelson Monte overleed eerder dit jaar na een langdurige ziekte.
De FOL werd tijdens de Statenverkiezingen van januari 2010 weggevaagd, kreeg één zetel met de verkiezing in augustus 2010, maar kreeg tijdens de laatste verkiezingen in oktober geen zetel. Anthony Godett trad daarop, na 25 jaar in de politiek, af.

Dit artikel is geplaatst in

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties