26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | We zijn gedoemd

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | We zijn gedoemd
 Column Arien Rasmijn | We zijn gedoemd
Column Arien Rasmijn | We zijn gedoemd

Afgelopen week herinnerde Facebook mij aan een post van precies drie jaar geleden. De twee grote partijen waren net hun kieslijsten aan het afronden. En op dat moment werd ik er aan herinnerd dat het geweld volgend jaar weer losbarst.

Eigenlijk is het al begonnen. Partijvlaggen worden weer gehesen en er wordt weer van alles gespeculeerd. Over Otmar Oduber en Holmo Henriquez, of en wanneer zij losbreken. Over wie nou wel of niet is benaderd om op een kieslijst te gaan. We kijken met haast overdreven belangstelling naar Amerika en Curaçao. Alsof we niet kunnen wachten tot ook wij aan de beurt zijn om vechtend als malloten met elkaar over straat te rollen.

Mito Croes is overleden en tijdens zijn bijeenkomst deed partijleider Mike Eman iets ongehoords. Hij haalde de olifant in de kamer aan. Met nog maar net een jaar te gaan voor de verkiezingen, is AVP verdeeld tot op het bot. Acht jaar regeren heeft haar tol geëist, de irritaties zijn diep en de hoofden niet meer fris.

Als je niet beter wist, dan zou je zeggen dat de ‘8 year itch’ heeft toegeslagen. Feit is echter dat deze regering al vroeg in haar tweede kabinet tekenen van metaalmoeheid toonde. Mito had het nog aan Mike verteld, zowat voor hij zijn laatste adem uitblies. Ik stel me de volgende tekst voor in Mito’s gelouterde, misschien ook vermoeide stem: “Het is niet meer goed toeven in Cas di Partido, vriend. Er wordt niet meer gelachen. Iedereen doet maar zijn eigen ding en we vechten in het openbaar met elkaar. Doe iets voor het te laat is en we eindigen net als MEP in 2009.”

Ik kan me voorstellen dat het voor Eman een wake-up call moet zijn geweest, na lange tijd van afwezigheid. De vraag is, wat kan en gaat hij doen? Want het probleem gaat veel verder dan de noodzaak om teamspirit te bouwen en een paar nieuwe gezichten aan te trekken. Het gaat om het maken van een nieuw plan en om een eerlijke verantwoording voor de misstanden van de afgelopen twee termijnen en de beloften die niet zijn waargemaakt.

Over weggevallen partijeenheid gesproken. Aan de andere kant heb je MEP, die zeven jaar later nog steeds niet lijkt te zijn hersteld van de grote klap. Partijleider Evelyn Wever-Croes trachtte de partij van binnenuit te vernieuwen, onder meer met een nieuwe partijstructuur, maar kon dit niet goed van de grond krijgen. De tegenwerking vanuit de behoudende oude garde bleek te groot. Ligt het – nog steeds – aan het feit dat een vrouw partijleider is?

Er is in ieder geval een grote disconnect ontstaan tussen de goedbedoelde inspirerende quotes die de partijleider op whatsapp en sociale media rondstuurt en de verbitterde stemmen van oude – vaak ook mannelijke – palanca’s die de radio bellen en uiteindelijk ook de boventoon voeren. MEP had de kans om te evolueren en had onder deze regering keer op keer in de oppositie kunnen scoren en nieuw zelfvertrouwen kunnen winnen. Maar de partij bleef constant steken in een aanpak die gewoon cynisch te noemen is. Een enkele keer werden ideeën gepresenteerd, maar ook dat was oude wijn in, tja, eigenlijk niet eens nieuwe zakken. Een gebrek aan creativiteit en initiatief is al dodelijk nu het politieke landschap aan het veranderen is en stemmers mondiger zijn geworden. Laakbaar wordt het wanneer oude mensen de straat op worden gestuurd, de hitte in, om te protesteren. Wanneer in het openbaar wordt geroepen om verstoring van de openbare orde en vernieling. Dan kan de partijleider blijven ontkennen dat het niet van haar of de partij komt, feit blijft dat het uit haar gelederen komt. Geel wordt nu meer dan ooit vereenzelvigd met ‘oud’, ‘achterhaald’ en ‘bitter’ terwijl het juist nu weer als fris alternatief zou moeten klinken.

Het lukt MEP maar niet om vers bloed en nieuwe ideeën door te laten, omdat de verzuurde oudjes in de achterban niet willen rusten tot zij nog een laatste keer hun gram hebben gehaald. Zolang dat aan de orde is zal de partij geen jonge stemmers, laat staan goed nieuw talent aantrekken. Vooralsnog zijn het zeven weggegooide jaren, en dus blijven de verwachtingen voor MEP laaggespannen.

Hetzelfde geldt min of meer ook voor PDR. Andin Bikker is een prima parlementariër, maar dat maakt hem nog geen goede politicus. Binnen zijn politieke organisatie is er nog altijd geen dynamiek, want hij alleen is de politieke organisatie. Alle andere mensen om hem heen hebben, ondanks verwoede pogingen om het anders te laten lijken, tot nu toe meer een decorfunctie gehad. Hoe het volgend jaar gaat uitpakken is nog de vraag, maar een compleet nieuwe aanpak is nodig wil Andin Bikker zelfs zijn enige zetel vasthouden. Want er komen nieuwe spelers op het veld.

Eén naam die genoemd blijft worden is Otmar Oduber, die al langer tussen neus en lippen door zegt zijn draai niet meer te vinden binnen AVP. Hij is populair en vriend en vijand vinden hem capabel, ondanks dat rumoer hem altijd lijkt te achtervolgen.Volgens de aanhoudende geruchten heeft Otmar backers met grof geld en dat is hard nodig om een verschil te maken in verkiezingstijd. De vraag is echter of en hoe hij zich van AVP zou kunnen differentiëren en of een nieuwe beweging onder zijn leiding uiteindelijk niet gewoon dezelfde oude politiek in een nieuw jasje zal zijn.

Ook zijn er geruchten rond een nieuwe partij van Urirama-activist Holmo Henriquez. De vraag is echter of deze partij, net als Elton Lioe A Tjam’s ABO en Booshi Wever’s UPP en Benny Nisbet’s PPA, überhaupt genoeg aandacht zal genereren om mee te kunnen draaien in wat wellicht de duurste en wellicht ook smerigste verkiezingen van onze geschiedenis zullen worden. Sommigen zinspelen ook op de terugkeer van Juan David Yrausquin. Dat heb ik zelf ook een tijdje gespeculeerd. Inmiddels zie ik dat niet meer gebeuren. Wat zou hij alleen (om maar niet te spreken over hoe hij vertrok) aan het hele verhaal kunnen toevoegen? RED? Zolang zij de hier op Aruba compleet onnodige legalisatie van cannabis als speerpunt van hun campagne houden, zullen zij in de marge blijven.

De komende verkiezingen zullen ook de belangrijkste ooit zijn, want wie wint gaat regeren in de periode waarin mogelijk gas wordt gevonden. De beslissingen die dan worden gemaakt, zullen de toekomst van Aruba voor de komende eeuw vormgeven. Daar is geen letter van overdreven. De volgende regering zal ook werk moeten maken van het plaatsmaken voor de nieuwe generatie beslissingmakers die nu al terug aan het komen is. Die nieuwe generatie zal nu ook van haar kant moeten laten zien. We hebben nieuwe, gedreven, idealistische, goed opgeleide politici nodig.

Toen ik verslag ging doen van de herdenkingsbijeenkomst van Mito Croes (een beetje journalist weet wanneer er bloed in het water is), sprak ik onder meer Edwin Abath. De oud-gevolmachtigde minister en vertolker van de hit ‘Raspao’ kwam met de scherpste observatie van de avond. In tegenstelling tot de tijd waarin hij de politiek instapte, is politiek geen roeping meer, maar een gecalculeerde carrièremove waaruit zo snel mogelijk rendement moet worden gehaald. Jonge politici worden niet meer begeleid en willen meteen de Staten in en minister worden. Dus ook daar is een mentaliteitsprobleem dat vooralsnog niet op te lossen lijkt. Jongens, ik zeg het maar vast; we zijn gedoemd. Tijd om bier in te slaan.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…

Dit artikel is geplaatst in

1 reactie

  1. Inderdaad hebben de politieke partijen de slagkracht van een natte ontbijtkoek. Het passende verleden is smetteloos in elkaar gezet. Maar waar blijft de zelfherstellende toekomst? Zolang politiek vorm krijgt door een dynastie en gericht is op eigen belang van politici, wordt het niks met Aruba. Toeval bestaat niet dat is opzet van een hogere orde. Gedreven politici zijn er, maar wat is hun drijfveer? Politiek en algemeen belang lijken niet meer samen te gaan. Dat komt ook door de kiezers. Als wij op u stemmen willen wij er wat voor terug. Daar is veel geld voor nodig. Dat grote geld is alleen voorradig bij criminele organisaties. Als men daar als partij gebruik van maakt wordt men de slaaf van welke zichzelf verrijkende witwassende organisatie ook. En die gaat altijd voor. Voor niets gaat de zon op. Misschien moeten wij als kiezers onszelf onder de loep nemen. Zoals Mito Croes al in 1994 zei: ‘Good goverment is bad politics. Bad politics is good goverment.’ Ligt daar de oplossing? Een ding is zeker. Helaas wordt een jonge garde altijd vanzelf een oude behoudende garde, die vastgeplakt zit aan de eigen privileges. Dat is de menselijke aard. Een goede opleiding is nog geen garantie op goed bestuur. Het kan helpen met het correcte karakter, een juiste politieke opleiding en goede voorbeelden. Ook is breed gedragen politieke ondersteuning essentieel. Wat men gaat doen wordt vooraf uitgelegd. En wat men belooft, doet men ook. Toezeggingen en beloftes verschuiven niet consequent naar een steeds wijkende horizon. Zoals bijvoorbeeld het begrotingstekort en gezonde overheidsfinanciën. Schuld kan niet bestreden worden met nog meer schuld.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties