Twee maanden nog te gaan. Ik moet zeggen dat vergeleken met twee jaar geleden de sfeer best relaxed is. Het goeie van Facebook is dat het nu als riool fungeert voor al het vergif over en weer tussen de partijaanhangers.
Je kunt er makkelijk een deksel op doen en je merkt er best weinig van. Ik weet niet of het jou is opgevallen, maar het valt enorm mee met de vlaggen, stickers en borden langs de weg. Politici en aanhang gaan desalnietemin elk weekend urenlang de straat op om mensen te bezoeken en om hun in China aangeschafte snuisterijen kwijt te raken. In de eerste paar weken zorgden ze opzettelijk voor opstoppingen, maar dankzij de negatieve reacties daarop is dat grotendeels beperkt gebleven tot de grote partijhuizen. Wil je een sticker, dan kom je het maar halen. Veel Facebook Live streams van bijeenkomsten of wanneer partijleiders een straat binnenlopen met hun gevolg, maar de echt massale evenementen blijven uit. Ik was bij de lancering van een paar kandidaten en waar het voorheen helemaal uit zou puilen van de mensen gaat het er nu een stuk bescheidener aan toe.
Vanavond vindt Green Square plaats. Dat is een van de grote campagne-evenementen van de AVP en er zullen weer een aantal nieuwe kandidaten worden gepresenteerd. Vroeger ging je naar zoiets om een beetje rond te hangen, goedkoop te eten en biertjes te pakken en sfeer te proeven. Je hoefde echt niet van de partij te zijn. Daarna, als de MEP een ding had, dan ging je daarheen en zo was je vrijdagavond gevuld. 2017 voelt echter anders. Mensen lijken het helemaal gehad te hebben met de politieke carnaval. Ze willen gewoon weten waar ze echt aan toe zijn en gewoon stemmen. Vandaar ook dat er dit jaar zoveel aandacht is voor de debatten. De vraag naar inhoud, maar vooral ook de vraag naar een rustige campagneperiode lijken de boventoon te voeren. Nu is zelfs een situatie zoals die rond Paul Croes secundair geworden. Normaal gesproken zou het geen moment van de voorpagina weg te slaan zijn en zou zo’n debacle onoverkomelijk zijn voor een politieke partij. Einde oefening. Nu maakt het mensen zo weinig uit dat Paul Croes en zijn team ervan overtuigd zijn geraakt dat hij zich op straat kan vertonen en zelfs campagne kan gaan voeren. Het zijn echt rare tijden.
Wat doe je dan als partij? Pas je je aan? Natuurlijk niet. daar is het te laat voor en we weten toch al niet hoe dat überhaupt te doen. We gaan nog harder schreeuwen en domme memes posten op sociale media en denken dat mensen daardoor worden beinvloed. We organiseren grote evenementen en plannen concerten en we trekken kandidaten aan vanwege hun aantal followers in plaats van wat zij daadwerkelijk kunnen bijdragen. Maakt niet uit of het een nachtclubeigenaar is die shots aan jongeren laat verkopen of een scribent voor een lokaal roddelblad. Kijk, Michael Lampe runde tenminste nog een politieke campagne in 2013. Hij heeft zeker wat in zijn mars, meer dan de meeste nieuwe kandidaten op dit moment. Maar of hij in de komende twee maanden die nog resten meer zal doen dan alleen jonge stemmers proberen te overtuigen om toch maar groen te stemmen valt te bezien en dat is zonde voor iemand met zijn talent. Eerlijk, ik zie met de laatste bocht in zicht nog niemand van geen enkele partij echt met concrete, gedetailleerde oplossingen komen en ik vraag me af of die ooit zal verschijnen. Normaal gesproken heb ik zo rond deze tijd wel een idee van voor wie ik ga stemmen. Dit jaar weet ik het echt niet. En met mij een hoop andere mensen, vermoed ik. Ik vraag me inmiddels zelfs af wat de opkomst zal zijn op 22 september.
Aangepaste versie. Gepubliceerd in Amigoe di Aruba op 20-07-2017
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…