©2016 Renée van Aller en John de Vries
In 2030 zal het Koninkrijk er heel anders uitzien. We zullen terugkijken op een periode van toenemende vergrijzing en veranderende arbeidsverhoudingen. Veel werknemers zullen tevergeefs naar werk zoeken.
De wereld verandert razend snel door digitalisering, robotisering, datamining, 3D/4D printing van allerlei materialen. Industrieel- (huizen) en medisch printen (organen, kaken, schedels, bloedcellen en bloedvaten) nano printen en voedsel printen. In de toekomst wordt wellicht ook 5D- t/m 11D- printing mogelijk. Bij 8D gaat het bijvoorbeeld over een parallel universum (Marketingfacts Mark de Bruin, ANWB 11 april 2013). In de bouw en de haven gingen veel banen verloren, evenals bij banken, (thuis)zorginstellingen, door fusies, faillissementen en opheffing. Face tot face contact wordt afgebouwd. We moeten alles zelf digitaal doen.
Onze handelingen worden vastgelegd. Wat koopt u waar? Doet u iets verdachts? Wij worden bekeken door de politie, uitkeringsinstanties, veiligheidsdiensten en de belastingdienst. Worden we standaard afgeluisterd? Voor onze eigen veiligheid uiteraard. Door eigen stroom op te wekken verdwijnen de energiebedrijven op termijn. Gaswinning is niet langer nodig. Ons hele leven zal worden gedigitaliseerd en gecontroleerd.
Betrokkenheid?
Door digitalisering verdwijnt de onderlinge betrokkenheid en persoonlijke dienstverlening. Dat leidt tot ontmenselijking en intense hufterigheid. Ons leven is virtueel. Wij willen niet lastig gevallen worden met de werkelijkheid. Bedrijven streven naar winstmaximalisatie. De werknemer wordt vooral overbodig. Er is niet genoeg werk waardoor de inkomensongelijkheid en vraaguitval structureel stijgen. Daardoor herstelt de economie niet. Duurzame inzetbaarheid van werknemers in het Koninkrijk is een belangrijk thema, gezien de vergrijzing en ontgroening van de arbeidsmarkt. Maar wat is duurzame inzetbaarheid precies als er geen werk is?
Merkwaardig genoeg heeft geen overheid officieel nagedacht over de aanstormende misère. Participerend plannen? Welnee, terwijl de problemen onoverkomelijk lijken. Een maatschappij eeuwenlang gericht op arbeid moet een zinvolle vervangende dagbesteding en een basisinkomen voor de bevolking creëren. Anders zullen burgerlijke ongehoorzaamheid, oproer en criminaliteit excessief toenemen. De middenklasse verdwijnt, alleen hooggeschoolde arbeid in de IT, de wiskunde (logaritmen), biomedische wetenschap en financiering blijven bestaan en verder ongeschoold werk. Er ontstaat een nieuw snelgroeiend proletariaat in de stijl van Soylent Green (1973). We worden onze eigen vuilnisbak.
Participerend plannen
Keuzevrijheid is een middel om naar eigen idealen te leven. Maar hoe vrij zijn wij? Hebben wij de regie over ons leven of hebben processen en overheden die? Overheden verdelen en heersen waardoor onverdraagzaamheid van bevolkingsgroepen onderling toeneemt, ook door de uitzichtloosheid van velen zonder werk en inkomen. Door een slecht werkend parlement lopen de rechtsstaat en de democratie gevaar. Bas Heijne verwoordde het treffend in het NRC Handelsblad van 29 mei 2016. Welke bestuurder vindt de goede toon? Niet een bestuurder die niet luistert naar de burgers. “Een goede toon is een toon van morele betrokkenheid, die het individu ziet als onderdeel van een samenleving, waar je ook verantwoordelijk voor bent – maar de samenleving is ook verantwoordelijk voor het individu. Die vitale wisselwerking tussen individu en samenleving is in de huidige sociaal-democratie verwaterd of verwaarloosd. Uit achteloosheid, uit opportunisme, uit onbenulligheid.” De betrokkenheid van het bestuur voor de burger ontbreekt. Die mag alles zelf doen. Inzicht als zelfreiniging is bij onze bestuurders nog niet doorgedrongen.
Wij propageren de betrokken burger bij de samenleving en een betrokken overheid bij de samenleving en bij het individu (u en ik). Participeren betekent samendoen, maar geen overheid die alle burgers wantrouwt en alleen het eigenbelang nastreeft. Het is van belang dat de loonontwikkeling gelijke tred houdt met de winstontwikkeling van bedrijven. Die is nu zeer onevenwichtig. Zekerheid van inkomen is voor alle burgers belangrijk. Zonder die financiële zekerheid kan de vraag niet stijgen, dus ook de productiviteit en het aanbod niet. Dus zijn er continu onvoldoende banen. Want waar moeten die nieuwe banen vandaan komen? Hoe denken onze bestuurders Brave New World in te richten? De toekomst lacht ons niet toe. Bij ons bent u aan het goede adres om een list te verzinnen voor welk probleem dan ook. Maar wij staan thans (tijdelijk) met de mond vol tanden. Renée van Aller&John de Vries
Renée van Aller en John de Vries
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Vanuit hun kennis en ervaring, toetsen ze de theorie in de praktijk. Renée werkte als jurist lange tijd voor de Universiteit van Aruba en de Arubaanse overheid. John J.P. de Vries was jarenlang werkzaam als jurist bij de overheid en voormalig hoofd van de Arubaanse veiligheidsdienst. Zij presenteren een analytisch en onderbouwd oordeel op actualiteiten. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.
Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2016