28 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column | 15 jaar Antilliaans Dagblad

HomeMediaColumn | 15 jaar Antilliaans Dagblad

Door René Zwart | Koninkrijksrelaties.nu

Een niet geplande 9 uur durende ontmoeting met Ingrid de Maaijer…

Vandaag is het 15 jaar geleden dat de eerste editie van het Antilliaans Dagblad verscheen. Of zoals sommigen op Curaçao nog steeds zeggen: het Algemene Dagblad. Niet zo vreemd, want zonder dat ene AD zou het andere AD er nooit zijn geweest.

Begin 1995 vertelde uitgever Carlos Daantje van de Papiamentstalige NOBO me dat er op het eiland een gat in de markt was voor een Nederlandstalige ochtendkrant dat overigens later een gaatje bleek, maar toen was er al geen weg meer terug. Of ik er over wilde nadenken…

Daar was ik snel uit: ik ben ooit (toen we nog op schrijfmachines met linten werkten, dus héééééééél lang geleden) als leerling-journalist begonnen bij een regionale dochter van het Algemeen Dagblad. Die krant (Rijn & Gouwe) bestond uit de pagina’s met nationaal en internationaal nieuws, sport, cultuur etc. uit het landelijke AD aangevuld met 3 pagina’s lokaal/regionaal nieuws uit Hollands Midden. Een formule die bij uitstek geschikt zou zijn om op Curaçao toe te passen. Met een relatief kleine lokale redactie kon je toch een complete (kwaliteits)krant maken.

Met dat idee heb ik aangeklopt bij de hoofdredactie en directie van het Algemeen Dagblad. Ze omarmden het onmiddellijk en in september 1995 rolde de eerste Caribische editie van het Algemeen Dagblad van de persen bij drukkerij Rotaprint op Scherpenheuvel. De krant werd kakelvers bij abonnees aan huis bezorgd (wie vlabij de drukkerij woonde had hem al voor middernacht in de bus) en was voor de toeristen in de hotels verkrijgbaar. De Telegraaf – bijna overal in de wereld altijd de eerste – had het nakijken.

Maar belangrijker nog: Curaçao maakte kennis met onafhankelijke journalistiek en met verslaggevers die zich niet lieten gebruiken als kritiekloze spreekbuis van ministers, grote bedrijven, vakbonden of de bisschop. Voor sommigen ‘hoogwaardigheidsbekleders’ was het wennen na hun monoloog geen applaus, maar een kritische vraag te krijgen. In de beginjaren was de obstructie dan ook groot.

De toenmalige minister-president van Aruba was er zelfs van overtuigd dat het Caribische AD een zwaar gesubsidieerde dekmantel was voor een geheime BVD-operatie met verslaggevers als spionnen… Wat hij in elk geval goed had doorzien was dat de winst- en verliesrekening van een Nederlandstalige krant in de Cariben sterk lijkt op die van de eilanden: de inkomsten zijn lager dan verwacht, de uitgaven hoger.

En in 2003 werd het echte Antilliaans Dagblad geboren

In 2003 werd moederbedrijf PCM Uitgevers verpatst aan een stelletje op geldbeluste Britse ‘investeerders’ die snel begrepen dat er met een krant in de Cariben amper droog brood te verdienen viel waarna ik de activiteiten op basis van een licentieovereenkomst voor eigen rekening voortzette. Dat kwam mooi uit, want dat maakte de weg vrij voor een plannetje dat eerder door de hoofddirectie in Nederland met veel dedain was afgeschoten: het lokale Caribische nieuws plus de lokale advertenties uit de krant halen en in een apart katern op het kleinere tabloidformaat insteken.

Dat katern kreeg de titel ADCaribbean en werd enthousiast ontvangen. Zelfs veel enthousiaster dan verwacht. Er meldden zich geïnteresseerden aan de balie van het kantoor aan de Kaya Flamboyan die zeiden: wij willen wel ADCaribbean, maar hoeven al dat Nederlandse en internationale nieuws er niet bij. Dat bracht ons op het idee om van dat lokale katern een op zichzelf staande krant te maken.

Op 1 december 2003 zag het Antilliaans Dagblad het licht. De nieuwe krant oogstte veel waardering, niet alleen om zijn inhoud, maar ook vanwege de overzichtelijke opmaak en uitstekende bezorging. Met dank aan een geweldig team loyale medewerkers!

Aan een paar oud-collega’s denk ik vandaag in het bijzonder: Willem Vergeer die als lid van de Rotterdamse hoofdredactie heel veel energie in de opbouw van de Caribische editie van het AD heeft gestoken, Stella van Rijn die in de beginjaren met straffe hand de journalistieke koers uitzette, Brigitte van der Winden die ook nu nog verantwoordelijk is voor de overzichtelijke opmaak, René van Nie die vanuit Aruba pareltjes van columns aandroeg, hoofd administratie Jacqueline Maduro die de dure inhuur van KPMG overbodig maakte, correspondent Hubert Linkels wiens kopij per ALM (dus meestal vertraagd) uit Bonaire overkwam, het vanuit het verre ‘moederland’ meelevende PCM-directielid Bert Coenradie, columnist Stanley Brown die met Kerst onverwacht buitenlandse logees kreeg en de kerstboom van het AD voor een weekend leende en last but not least Francis Cijntje die er met zijn bezorgersteam al sinds ’95 voor zorgt dat de krant bij nacht en ontij – soms rennend om aan de scherpe tanden van een valse Westpointer te ontsnappen – bij de abonnees wordt bezorgd.

Twee ‘buitenstaanders’ wil ik niet onvermeld laten: directeur/gentleman Kenrick Yrausquin van Drukkerij De Stad en gerespecteerd voormalig uitgever/directeur Ingrid de Maaijer van de krant waarvoor ik uiteraard geen reclame ga maken en daarom niet bij naam zal noemen.

Er schieten nog tientallen andere namen door mijn hoofd, genoeg om een balzaal te vullen, want het AD was ook een springplank naar mooie carrières binnen (NRC) en buiten de journalistiek (secretaris-generaal). Zelf heb ik het Antilliaans Dagblad begin dit jaar achter mij gelaten om een nieuwe mediawereld binnen te stappen, die van de online journalistiek.

Koninkrijksrelaties.Nu is 7 maanden in de lucht en is reeds door 98.000 unieke bezoekers bezocht van wie er 14.000 vaste lezer zijn. Van zulke aantallen durfden we bij de start in 1995 van de Caribische editie van het AD niet eens te dromen.

Bron: Koninkrijksrelaties.nu

7 reacties

  1. Het AD is inmiddels de propagandamachine van deze regering geworden. Trieste ondergang van haar onafhankelijkheid.
    En het nieuws uit Europa, wordt gewoon van nu.nl overgetypt.
    Jammer, een gemiste kans!

  2. ‘want het AD was ook een springplank naar mooie carrières binnen (NRC) en buiten de journalistiek (secretaris-generaal)’

    We weten allemaal dat Stella van Rijn haar baan als secretaris generaal te danken heeft aan haar vrialjage met Schotte, niet aan het AD.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties