In de file staan heeft zo z’n voordelen. Laatst stond ik stil bij de stoplichten richting Centrum Piscadera, omdat daar de weg opengebroken was. En toevallig stond ik pal voor het bord dat mij vertelde wie er allemaal verantwoordelijk zijn voor deze fraaie opstopping. Noodgedwongen heb ik dat dus maar eens aandachtig gelezen. En nu blijkt dat we ook deze nieuwe weg aan Nederland te danken hebben. Via Usona weliswaar, maar die beheren het geld dat Nederland ter beschikking stelt aan Curaçao. Nog steeds dus. We denken wel eens dat die navelstreng sinds 10-10-‘10 doorgesneden is, maar de realiteit is dat een deel van onze voorzieningen nog steeds steunt op geld van overzee. Dat past wellicht niet zo goed in het emancipatorische verhaal dat deze regering aan de man brengt, maar het is wel de realiteit. Realiteit is ook dat het na 2012 wel zo’n beetje afgelopen is met de steun uit Nederland. En dat realiseren heel weinig mensen zich. Er zal misschien hier en daar nog wat geschonken worden maar de grote bedragen zijn vergeven. Usona en Amfo moeten op zoek naar andere bezigheden en deze regering komt voor nieuwe uitdagingen te staan. Immers, de schuldenlastverlichting heeft nooit voor meer en extra investeringen gezorgd, zoals ons beloofd werd. Plan A kan dus uit het raam. Maar is er een Plan B? Ik zie er tot nu toe weinig van. Ja, wat we zien is dat er veel toenadering gezocht wordt tot buitenlandse investeerders. Maar is dat nou een pad waar we heel vrolijk van worden? In de goeie ouwe tijd van het subsidieparadijs hadden we op z’n minst nog enig zicht op waar het geld naartoe ging en werd er gerapporteerd. Hoe moet dat straks, als Curaçao overgeleverd wordt aan de groezelige handjes van projectontwikkelaars? Ik ben er niet direct gerust op dat we op die manier ons eiland een stap verder brengen. Het mag misschien een goed gevoel geven dat we in 2010 afscheid namen van de Nederlandse overheid. Het was een fraaie symbolische stap op de weg richting onafhankelijkheid. Maar we ontkomen er volgens mij niet aan om weer gelijksoortige allianties aan te gaan met andere overheden. Wat doen wij met de Verenigde Naties, de Europese Unie, Caricom? Volgens mij is er nog zo veel meer mogelijk dan dat we nu doen. Ook daar zijn tal van programma’s beschikbaar waar Curaçao zich bij aan kan sluiten. En is vaak nog meer op ons lijf geschreven dan de constructies uit het verstandshuwelijk met Nederland. Maar dan moeten we dus wel een deel van die verstikkende trots wegslikken: dat we het allemaal wel zelf kunnen, dat wij niemand nodig hebben. Want dat is dus niet zo: zonder anderen krijgen wij die wegen niet aangelegd. Zonder anderen neemt onze armoede niet af. Curaçao moet weer eens wat meer naar de wereld kijken, in plaats naar zichzelf.
Bron: Antiliaans Dagblad
Jeroen Jansen is columnist bij Aworaki.nl, de nieuwswebsite van de Wereldomroep, waarmee het Antilliaans Dagblad een samenwerkingsverband heeft.
Overheidsinstanteis dienen verzoeken in bij USONA, welke keurt of deze voldoen aan de subsidie eisen voor go’s. Zo ja dan krijgen ze de nederlandse subsidies. AMFO doet hetzelfde, maardan voor ngo’s. Maar het is dus niet zo dat USONA een project bedenkt en dit dan uit gaat voeren met nederlands geld. Die indruk wordt hier wel gewekt door “verantwoordelijk voor deze opstopping” en “te danken hebben aan”
De EEG weg an sich hebben we te danken aan EU subsidies, vandaar die naam.
ben benieuwd welke alliantie jeroen in gedachte heeft die nog luceratiever zou zijn dan wat ze nu met NL hebben. Al de opties die ij nu noemt staan u niet bepaald als meer ontwikkelt op het gebied van sociale stelsels en hulp te boek. Maar ok.