Blog Manon Hoefman | Picture This! Curacao

Op de terugweg van een afspraak in de stad, stop ik bij het strandje van Marie Pampoen. Wekelijks rijd ik hier voorbij, maar in geen jaren ben ik er echt geweest. Ik gooi mijn hakken uit, trek mijn slippers aan en hang mijn camera om. Het is bewolkt, de zon laat zich af en aan niet zien. Niet de beste omstandigheden voor een fotoserie, maar wel toepasselijk, toepasselijk voor deze plek…

Aan de Dr. Martin Luther King Boulevard, tegenover het Atlanta Beach Hotel – een charmant boutique hotelletje, in de vorm van een boot – ligt het strand van Marie Pampoen. Het is het enige openbare strand in de buurt van de stad en is populair bij de lokale bevolking. Het ligt centraal, je hoeft er geen entree te betalen en bij Sea Side Terrace of Surf & Turf kun je lekker en betaalbaar eten.

Echter ook bij veel toeristen is Marie Pampoen een begrip, maar dan vanwege het duiken. Vanaf hier kun je namelijk met een shore dive, heel gemakkelijk naar een top duiklocatie: het autokerkhof. In de jaren 60 werden hier auto’s in de zee gedumpt om op die manier een artificieel rif te creëren. Ze dateren voornamelijk uit de jaren 40 en het is een mooie, aparte belevenis om dit onder water te aanschouwen.

Niet vreemd dus dat er op deze plek ook twee duikscholen gevestigd zijn. Aan de overkant van de straat ligt het terrein van The Dive Bus, die in het verleden ook echt begonnen zijn met niet meer dan een bus en wat equipment. En op de parkeerplaats, aan het strand, vind je Twin Divers, met een omgebouwde zeecontainer als shop. Bij beiden heerst er een relaxte sfeer. Duikscholen die naar mijn idee ook echt horen op een tropisch eiland. Niet de gelikte toeristenvariant, met 6 boten en klaslokalen met airco, maar back to basic, laid back en vooral sfeervol. Ze kennen de mooiste plekjes voor een gidsduik, maar zijn ook Padi-gecertificeerd voor een goede cursus.

Voor mij echter geen duik vandaag. Ik wandel over de pier en neem plaats op één van de bankjes. In de verte het uitzicht over de stad en de Julianabrug. Even een moment van bezinning. Want naast lekker eten, zwemmen en duiken is dit ook de plek die Curaçao een paar jaar geleden tot op het bot heeft wakker geschud. Een plek waar het geloof en het vertrouwen in de politiek een flinke klap heeft opgelopen. Hier werd namelijk op 5 mei 2013 politicus Helmin Wiels in koelen bloede vermoord. Op die zondag, op klaarlichte dag, werd Wiels door huurmoordenaars doodgeschoten en ons altijd zo zonnige eiland werd even heel donker en grauw.

Met de moord op Wiels kwam er een corruptie aan het licht die – tot op de dag van vandaag – het daglicht niet kan verdragen. Nu bijna twee jaar later, werken politie en justitie nog immer in zijn voetsporen en probeert men duidelijkheid en vooral gerechtigheid te krijgen met betrekking tot hetgeen Wiels trachtte bloot te leggen. Het monument dat hier op Marie Pampoen is opgericht, is in mijn ogen dan ook meer dan een ‘ter nagedachtenis aan Helmin Wiels’. Het is een ankerpunt in de strijd tegen corruptie.

Terwijl deze gedachten op ‘mijn’ bankje, op de pier voorbij komen, breekt de zon weer door. Het prachtige Caribische licht maakt van ieder blikveld weer een schilderijtje. Ik pak mijn camera op en ga over tot de orde van de dag: het vastleggen van een bijzonder stukje Curaçao.

Bron: Caribbeansenses.com

Over de schrijfster: Picture This! Curacao – blog van Manon Hoefman die zij wekelijks schrijft voor de website www.caribbeansenses.com. Met een combinatie van beeld en tekst streeft zij er naar om de beleving van een plek over te brengen, zodanig dat de lezer voelt alsof hij er zelf echt is geweest. Beschreven vanuit een persoonlijke ervaring, met een knipoog naar het gezinsleven en de ‘insides’ van een local.