Het kennismakingsbezoek van de nieuwe staatssecretaris van Koninkrijksrelaties, Alexandra van Huffelen (D66), begon op Curaçao – dat als eerste van de zes eilanden werd aangedaan – veelbelovend voor wat betreft consensus over de rijkswet Coho.
Maar toen zij afgelopen week op Saba afscheid nam, was dat wel iets anders. Dat ligt (natuurlijk) niet aan Saba, het kleinste van de eilanden, maar komt door berichten vanaf Curaçao, het grootste eiland. En dit keer ook niet vanuit de politieke oppositie, die te vaak alles wat de regering doet per definitie afkraakt, maar vanuit het hart van de coalitie waar onverkwikkelijke kritiek te horen is op waar het in de relaties binnen het Koninkrijk momenteel al sinds begin 2020 over gaat: Coho.
De fractie van de kleinste – ‘junior’ – regeringspartij, PNP, roert zich bij monde van Statenlid Corinne Djaoen-Genaro. Zij stelt daarbij zulke harde vragen aan ‘Coho-minister’ Javier Silvania van de grote coalitiepartner MFK, dat gerechtvaardigd de vraag gesteld kan worden of dit wel kan/moet worden opgevat als constructieve kritiek. Haar opmerking ‘of de bewindsman zich bewust is van wat er onder de bevolking leeft, namelijk dat als Coho zonder strijd wordt geaccepteerd dit hetzelfde is of zelfs erger dan dat er voor de vorige regering zou zijn gestemd?’ is in dezen veelzeggend.
Dat geldt ook voor de vraag of Silvania zich wel realiseert dat ‘de meerderheid van de bevolking van mening is dat er geen enkel verschil is tussen het Coho zoals nu geaccepteerd en het eerdere Coho en zelfs CHE’. Dat zijn normaliter vragen die leden van de oppositie – PAR, MAN en de eenmansfracties KEM en TPK – (behoren te) stellen. In wezen roept Djaoen-Genaro het kabinet-Pisas (MFK/PNP) nu al tot de orde, dat wat er aan Coho-afspraken ligt echt niet door de beugel kan.
Ondanks de eerdere uitleg van premier Gilmar Pisas dat er heus veel is aangepast en bereikt bij de onderhandelingen met Nederland. (Her)onderhandelingen die ook door PNP-leider, thans vicepremier, Ruthmilda Larmonie-Cecilia waren beloofd, toen ze bij de verkiezingen op 19 maart vorig jaar om vertrouwen van het electoraat vroeg. Dat vertrouwen kreeg zij met eerder voor PNP uit het niets vier zetels, waarmee Nashonal meteen al gesprekpartner werd van MFK, die de verkiezingen won met wat later een ongedefinieerd en onrealistisch ‘Plan B’ bleek.
Intussen hebben de regeringen van Aruba, Sint Maarten en dus ook Curaçao ingestemd met ‘Coho 2.0’, dat onlangs naar de parlementen is gestuurd. Echter, nog vóór behandeling wordt het dus al grotendeels afgeschoten. Feitelijk gebeurt dat met de volgende basisvraag: Hebben we Coho eigenlijk (nog) wel nodig? Curaçao heeft toch wel eigen professionals; er komt nu ineens toch veel meer aan belastinggeld binnen; en kunnen we de schuld aan liquiditeitssteun niet tegen een gunstig rentepercentage herfinancieren, zijn daarbij de redeneringen.
Ja, er zijn zeker lokale professionals. Daar ligt het niet aan. Maar in uiteenlopende rapporten en studies zijn álle noodzakelijke hervormingen meer dan eens voorgeschreven, evenwel tot nu toe niet doorgevoerd. Eén daarvan is de belastinghervorming, waarmee minister Silvania nu een serieuze aanvang lijkt te hebben gemaakt.
Maar die extra opbrengsten zijn (nog) verre van genoeg om aan alle basisbehoeften – waaronder het stillen van de schrijnende armoede onder grote delen van de bevolking – te voldoen, laat staan de verbeteringsinvesteringen te realiseren. De in 2020 en 2021 verkregen liquiditeitssteun voor bijna een miljard gulden (911 miljoen om precies te zijn, terwijl er dit jaar vermoedelijk nog eens 242 miljoen aanvullend nodig is) betreft een renteloze lening. Dus geen gunstig percentage, zoals Djaoen-Genrao wil, maar nul rente.
Beter kan het niet, behalve dan de gelden ontvangen als een gift, maar daar kijkt Den Haag voorlopig wel voor uit. Niet omdat Nederland dit de eilandbevolkingen niet gunt, maar om een stok achter de deur te hebben en de in consensus gemaakte afspraken telkens als dat nodig is in herinnering te kunnen roepen.
‘Wat voor zin heeft het om op deze manier te regeren?’, vraagt de PNP-volksvertegenwoordiger, die bang is dat bij succes niet de lokale politici maar het Coho-orgaan met de eer strijkt. Veel belangrijker is het éérst te zorgen voor überhaupt succes – dat wordt op zichzelf nog een hele uitdaging – en om daarna te kijken naar wie, wat, hoe en wanneer. In dezelfde kranteneditie waarin de kritiek van Djaoen-Genaro op de rijkswet Coho wordt geuit, staat een reportage van het Caribisch Netwerk over hoe de pandemie de crisis op Bándabou heeft blootgelegd.
Nota bene het achterland van regeringsleider Pisas, die elf maanden geleden ongekend populair bleek in Barber en Soto, waar hij zelf vandaan komt. ‘Tijdens de verkiezingen komen ze allemaal hier om campagne te voeren, maar daarna zie je ze nooit meer’, zeggen zowel Plataforma Bandabou als Kolegio Don Sarto, de wérkelijke helden van het eiland; instanties en leiders waar de mensen op terug kunnen vallen voor begeleiding en ondersteuning. Want geld voor fatsoenlijke voorzieningen en/of sociaalwerkers heeft de regering niet.
Dan kan er binnen de regeringsfractie PNP wel gezegd worden dat Coho niet nodig is en dat eigen lokale professionals het allemaal zelf kunnen, maar dan praten politici en sommige andere leden van de Curaçaose elite vooral voor zichzelf – net als het pleidooi van enkele goed gepositioneerde burgers voor meer ‘ownership’ – en hebben ze ónvoldoende kennis van en mogelijk zelfs oprechte belangstelling voor de enorme noden onder de eigen burgers.
Wat daarom stoort aan het PNP-verhaal is dat het te pas en vooral te onpas een beroep doet op het volk. Als één procent van de bevolking het Coho heeft gelezen en ook begrijpt wat het inhoudt zou dat al mooi zijn. Heeft het Statenlid vastgesteld hoeveel mensen kunnen vertellen wat het Coho betekent en hierover een peiling onder de bevolking gehouden?
Terug naar Van Huffelen. Na haar ongetwijfeld vermoeiende, maar ook indrukwekkende tour langs de zes prachtige eilanden, zullen velen heel benieuwd zijn wat de totaalindruk is van de staatssecretaris en vooral wat ze ermee gaat doen. De problematiek is niet veranderd sinds haar voorganger Raymond Knops. En elke nieuwe jurk die de nieuwe bewindsvrouw tijdens haar rondreis droeg, betekent (nog) niet een schoolverlater erbij die straks wél een kans krijgt op de arbeidsmarkt. Dáár moet iets aan veranderen. Grondig. Door middel van hervormingen.
Wat Coho betreft. Er is (veel) meer informatie nodig over wat het voorstel nu precies behelst en het verschil kan maken, maar dan zijn een paar gezaghebbende mensen nodig die het – liefst ter plekke – kunnen uitleggen en daarmee voor de bevolking proberen de (Hollandse) kou uit de lucht te halen. Voor de Curaçaose gewone man en vrouw vormt het Coho geen bedreiging, voor de overheid hooguit wat extra bureaucratie, maar vooral een extra kans.
Met het (politieke) commitment van zes jaar – van beide zijden van de oceaan – kan het verschil worden gemaakt. Mits met geduld, want snel zal het niet gaan. Welke bestuurlijke vorm daarvoor ook wordt gekozen, als die maar honderd procent gefocust blijft werken aan de gezamenlijk geformuleerde doelen.
Bron: Antilliaans Dagblad
Inderdaad @ Kaat, zag Gerrit de Raaf afgelopen vrijdag nog in de Maghu met zijn kinderen boodschappen doen, toen hij bij de kassa stond had hij drie bood schapen wagens tot aan de nok toe vol en kan dat allemaal met een uitkering van 800,00 vroeg ik hem hij keek mij aan of hij water zag branden en maakte zich snel uit de voeten zonder boodschappen, sinds dien noem ik hem snelle Gerrit de Raaf.
De realiteit moet onder ogen gezien worden:
Het wij kunnen het zelf moet vervangen worden met: wij moeten het zelf.
En dat betekent dat de eigen begroting op orde gebracht moet worden.
Dat het leeg zuigen per direct gestopt moet worden.
Dat de juiste mensen op de juiste plek komen zonder dat dit afhankelijk is van afkomst, partij belangen, familie of vrienden belangen.
Dat er afgeslankt gaat worden.
We moeten nu zelf.
Ik ben bang dat de hele coho discussie out of the window is.
Nederland heeft door Ukraine geld nodig voor defensie en inflatie. Er komt geen uitgebreide Bale out meer.
Curaçao moet hervormen. Curaçao heeft bestuur nodig. Geld of geen geld vanuit Nederland.
En ik denk dat het geen geld gaat worden.
Als we dus eindelijk bestuur krijgen moet die het gaan doen met wat we nu hebben, inclusief de schulden.
Er is maar een manier:
Overheid inkrimpen, de niet presterende er uit.
Het onafhankelijk en zelfstandig maken van de overheidsnv’s. (Mogelijk zelfs verkopen van het overheidsaandeel)
En een plan om de mogelijkheden die we wel hebben optimaal te gebruiken om zoveel mogelijk zelfvoorzienend te worden.
Maar de aanvang is bestuur krijgen die voldoet aan de definitie van bestuur en functioneert volgens de beginselen van behoorlijk bestuur.
Wie eigenlijk niet ? Maar de top dieven zijn nog altijd schotte pisas , samen goed voor zo’n pakweg 700 mljn,
@Curaçao R en @Brian S. en tel daar nog een dozijn “Paki Tide” accountants bij op!
Weer de zoveelste ex(cuus) minister die “wereldhappening’s maar al te graag aangrijpen om prijs- en belasting verhogingen er door te drukken.
Ja Suzy, vooral doen waar (ex)ministers goed in zijn, excuses zoeken, vingerwijzen Nederland overal de schuld van geven, en de boel de boel laten. LOL
“Ettiene Ys, Vanessa Gijsbertha, Chanel Thijssen-Peterson, Emsly Tromp en dat soort figuren?”
Je vergeet nog: Jaime Saleh, Stephen Capella, Reinald Curiel, Andrey Pichardo, een heleboel Lastens, Sluis, de Geus, etc etc
Ja, er zijn zeker lokale professionals.
Ettiene Ys, Vanessa Gijsbertha, Chanel Thijssen-Peterson, Emsly Tromp en dat soort figuren?
Go ahead, ga dwarsliggen, I dare you.
Met deze nieuwe scherpe toezichthouders, geen uit de band lopende F&Fpraktijken, uitbundige studiereislust en vooral Eagle Eyes op de portemonnee.
Vakbondsbobo’s die menen mee te moeten regeren worden naar de strafhoek verwezen.
Yep…..de gevende NL-belastinghand heeft ook klauwen.
Betcha, that wasn’t in your B/C/D-plans, huh , Forti
Het zijn idd de politici die er “last” van gaan krijgen, van de COHO. Pottenkijkers , daar houden ze niet van. Aangezien je ban de Statenleden niet teveel mag verwachten, allemaal puppets, daarbij komt nog dik bovenop dat de meesten geen kaas hebben gegeten van het vak.
COHO is voor de politicus met Cohones. Niet voor die draaideur ruifvreters en hun frèngs, die er nu zitten, en daarvoor ook al vele keren.
Niet de bevolking van Curacao is tegen de C.O.H.O. Het zijn de politici die er last van hebben. De COHO brengt orde op zaken en heeft niets te maken met aantasting autonomie. Het heeft te maken met misbruik van politieke benoemingen en misbruik van publieke gelden het controleren van good governance. Typisch van onze ezels om misinformatie te blijven balken. Shame on you.