Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Yvonne B. Olf (HiMa) aan het woord.

In Scharloo vind je op nog geen twee minuten lopen van bijvoorbeeld de Centrale Bank, het Nationaal Archief, Stichting Overheidsaccountantsbureau (Soab), de Ombudsman en de vele kantoren, ‘evenwijdig’ aan de Scharlooweg een klein wijkje van houten huisjes met zinkdaken.

Ik sprak met de oudste inwoner, een man van Jamaicaanse afkomst die al meer dan 7 decennia op het eiland woont. Hij zag mij rondlopen en vroeg waarom. De reden was dat ik op afstand, langs een oud herenhuis naar boven keek en me werkelijk rot ben geschrokken van zo veel vuilnisbergen die er waren. Om over de armoede maar even niet te spreken, je woont namelijk niet voor niets in een uit planken opgetrokken hutje met een zinken dak.

De Jamaicaanse man vertelde dat het dagelijks raak is en pickups hun vuil hier dumpen en in de fik steken. Hij zei letterlijk: ,,Ik maak iedere dag om 5 uur ’s morgens mijn tuintje en de omgeving schoon en nog geen twee uur later rolt er een afvalberg met vuil naar beneden.” Scharlooweg met zijn prachtige oude herenhuizen van rond 1875 waarvan vele hersteld zijn en in bezit van overheidsinstellingen of particuliere kantoren. Huizen met een architectuurhistorische en kunsthistorische waarde door onder andere de typische portiek met zuilen, fronten met versierd timpaan en trappen.

Een voornamelijk typisch Curaçaose en Scharlooachtige indeling: hoofdgebouw met portiek, achtergalerij en achtervleugel met aan weerszijden een patio. Alles van grote waarde en onderdeel van een beschermd monumentaal stadsgebied. Een erfgoed, en dan zie je dit. Dan is het extra wrang en uiterst triest om te zien dat er in dit gebied van grote waarde zoveel armoede te bespeuren is, minachting voor de daar wonende mensen en een overheid die geen enkele waarde hecht aan de bewoners en hun gezondheid. Er wordt dus niets gedaan om het kleine wijkje schoon te houden. Er wordt niet gehandhaafd.

Dit zijn toestanden die ik in Azië, de grote steden in Zuid- Amerika en Afrika ben tegengekomen. Maar Curaçao onwaardig. Wordt het nu niet een keer tijd actie te ondernemen en de mensen te helpen?

Yvonne B. Olf
Voorzitter Hende-i-Medio- Ambiente (HiMA),
Curaçao