Tsja Sywert. We moeten het toch maar weer eens over hem hebben. Dat wil hij ook. Hij vindt het heerlijk om zijn naam te lezen en het kan hem inmiddels geen reet meer schelen in welke context dit gebeurt. Anders ga je niet voor de ogen van vele camera’s zo pontificaal toneel zitten spelen. Amateurtoneel welteverstaan. Hoofdschuddend. Ja knikkend. Nee knikkend. Plafond starend. Hij gaf alle basisemoties een duidelijke kans. Zat hij eigenlijk ook nog te appen? En met wie dan? Hugo? Zijn criminele kompanen? Hun gezamenlijke financieel adviseur Wopke, die voor 1 januari nog wat fiscaalvriendelijke Maagdeneilandenroutes zou uitzoeken? Of gewoon met zijn vrouw? Zij is de laatste op onze planeet die hem nog lijkt te geloven. Lijkt! Want zij weet natuurlijk ook beter.
Of zat hij zijn kersttoespraak vast voor te bereiden? Welk bijbelverhaaltje gaat hij dit weekend aan zijn vrouw en onschuldige bloedjes voorlezen? Een opvoedkundige parabel hoort er in de gelovige CDA-kringen wel bij. Dit zijn toch de uren waarin dat soort gelovigen alles netjes op een rijtje zet. Waar zal Sywert thuis zijn praatje houden? Op de rand van de hoogslaper van de kleintjes? Of neemt hij plaats naast het stalletje zodat de kinderen ontroerd naar de onschuldige baby in de kribbe kunnen kijken. Zal Sywert een stalletje hebben? En wat voor stalletje?
Want dat is in deze woke tijden natuurlijk wel een dingetje. Wat zet je als moderne christen onder de boom? Een muf heterosetje met een saaie Joseph, zijn tamme echtgenote en een braaf ogend kindje Jezus? Of mag je inmiddels ook variëren? Dus twee licht potteuse Maria’s? Of twee gezellige jongens met een genderfluïde baby, die rond zijn twaalfde zelf mag kiezen wat het wordt? Of gewoon een polyamoureus clubje dat je elke dag in een andere opstelling kunt zetten? Zijn die stalletjes eigenlijk al in de handel? Ik ruik geld. Snel met China bellen.
Maar terug naar de familie Van Lienden. Ik vrees dat daar een traditioneel, tikje muf tafereeltje staat. Hooguit zit er een stukje humor in en heten de drie koningen Bernd, Camille en Sywert. En komen deze drie jokers in de duurste cabrio vol allerhande cryptorommel aan gereden.
Maar wat gaat Sywert zijn kinderen vertellen? Hij weet ook: nu geloven ze me nog. Over een paar jaar wordt hij door de pubers glashard uitgelachen. Zelfs de kerstboom giechelt dan als hij over eerlijkheid begint te bazelen.
Hoelang deze smerige zaak nog gaat duren? Lang. Want half politiek Den Haag heeft vuile handen en werkt daarom niet mee. Tot Pieter Omtzigt aan toe. Tenminste dat vermoed ik. Waarom is hij anders zo stil? Omdat hij ook misbruikt is?
Onderhand zit ik thuis bij mijn eigen stalletje te mijmeren over afgelopen jaar waarover ik best een conference had willen houden. Hoe die geëindigd was?
De emir van Qatar belt op oudejaarsavond met Rutte omdat hij Mark iets wil vragen. Mark denkt: Qatar? Qatar? Wat was daar ook alweer mee. Het is zo lang geleden. Dan weet hij het weer en feliciteert de emir met de zinderende finale van het beste WK ooit. Hij zegt per ongeluk: “Deze finale was die 6500 dooie slaven meer dan waard.” De emir lacht beleefd, waarop de dictator vraagt of hij misschien de schitterende tekst van de prachtige excuusspeech van Mark mag hebben.
“Natuurlijk”, zegt Mark, “wanneer heb je hem nodig? Morgen?”
“Nee joh”, antwoordt de emir, “pas over anderhalve eeuw!”
Bron: NRC Handelsblad