Column door dr. Jose M. Eustatia
De AMIGOE en Het ANTILLIAANS DAGBLAD publiceerden op 3 augustus een ingezonden artikel met de spraakmakende titel “Justitiele terreur voortgezet”. In dit artikel stelt auteur George Lichtveld het beleid dat de Curaçaose regering al jaren tegen crisismigranten voert, als mensonterend aan de kaak.
De auteur stelt dat Curaçao met het voortzetten van dit beleid bewust kiest voor het schenden van mensenrechten en dus voor verdere aftakeling van moraliteit en medemenselijkheid.
Latijns Amerika geldt daarentegen als voorbeeld voor de medemenselijkheid in de opvang van Venezolaanse vluchtelingen. Dat kan tenminste worden opgemaakt uit een artikel dat op 2 augustus in de Amigoe is gepubliceerd: “De buurlanden van Venezuela (onder andere Colombia, Peru en Brazil) blijken een voorbeeld te zijn in de wijze waarop zij ontheemde bevolkingsgroepen opvangen en integreren”. Volgens die publicatie zouden in de hele regio organisaties als paddenstoelen uit de grond schieten die hulp bieden, maar die ook de integratie van Venezolanen actief stimuleren.
Voor Curaçao geldt dus: het kan anders en het moet anders. Want de verontwaardiging over het thans gevoerde beleid roept in brede kring, weerzin op. Want waarden zoals rechtsbescherming en dus rechtvaardigheid en medemenselijkheid, behoren tot de fundamentele grondbeginselen van de democratische rechtsstaat. Ze dienen dus nageleefd te worden.
Maar het tot nu toe door Curaçao gehanteerde hardvochtige migratiebeleid, heeft helaas de zegen van de Nederlandse Overheid. Nederland heeft er belang bij dat Curaçao de Venezolaanse vluchteling ver van haar Caribische en Europese grenzen houdt.
De steeds vaker en luider klinkende vraag of Nederland wel een rechtsstaat is, zou ook ten aanzien van Curaçao gesteld mogen worden. Feit is dat Curaçao niet alleen op het migrantenbeleid, maar ook op het gebied van de rechtszekerheid slecht scoort.
Dat blijkt uit een internationaal onderzoek waarover journaliste Jomaira Angela in de Amigoe van 2 augustus heeft bericht:
Het Amerikaanse State Department heeft tijdens het onderzoek dat het vorig jaar naar mensenhandel en mensensmokkel op Curaçao heeft uitgevoerd, geconstateerd dat de Curaçaose Overheid haar reeds verlaagde ontoereikende beschermingsinspanningen heeft gehandhaafd.
Geen constatering om trots op te zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat het verval van de rechtsstaat in Nederland zijn intree heeft gedaan, zijn schaduwen vooruitwerpt op Curaçao. De nauw met elkaar verbonden instituten van Nederland en Curaçao die de rechtszekerheid moeten garanderen functioneren niet meer optimaal of erger nog laten zich nogal eens misbruiken om bevriende relaties uit de wind te houden.
In dit opzicht valt een bericht dat 29 juli jl in de AMIGOE is gepubliceerd.
De letterlijke tekst van het bericht( inclusief de dubbele aanhalingstekens) is als volgt:
“Procureur- Generaal Bote ter Steege heeft er bij zijn aantreden op Aruba vorig jaar op aangedrongen om het Openbaar Ministerie (OM) op nog meer op afstand te zetten van de Gobierno dan we nu hebben”. Over eventuele beïnvloeding van het OM door de politiek is hij helder: “Als dat het geval is, dan is deze procureur-generaal vertrokken”.
Ik heb met verbijstering kennis genomen van bovenstaand bericht omdat ik mij als de dag van vandaag dezelfde verbijstering herinner bij het lezen van het bericht, waarin dezelfde mr. Bote Ter Steege, toentertijd officier bij het OM op Bonaire, onder naar ik aanneem grote druk, openlijk excuses heeft aangeboden cq heeft moeten aanbieden aan de Bonairiaanse politici Booi en El Hage.Deze politici werden in het uit de jaren 2010 daterende Bonairiaanse Zambezi strafrechtelijk onderzoek van fraude beticht.
Bij het aanbieden van excuses negeerde PG ter Steege het feit dat het mislukken van het toentertijd tegen Booi en El Hage opgestarte Zambezi strafrechtelijk onderzoek, geheel was te wijten aan de curieuze interventie van de toen als rechter commissaris op Bonaire gevestigde mr. Frans V. Die besloot dat een strafrechtelijk onderzoek dat slechts enkele maanden oud was, van wege “te lange duur” tot zes maanden moest worden beperkt.
Opmerkelijk, omdat strafrechtelijke onderzoeken meestal lang tot zeer lang duren. Het mocht dan ook niet verbazen dat het aan zo’n korte tijd gebonden onderzoek flopte en de betrokkenen bij dat onderzoek, de dans konden ontspringen.
Het opvallende van dit soort volstrekt ongeloofwaardige justitiële acties, is het gemak waarmee ze als geloofwaardig worden gepresenteerd. Het lijkt alsof men de mensen voor wie die berichten zijn bestemd als randdebielen beschouwt, die men elke nonsens als zoete koek kan laten slikken. Het lijkt alsof de opgeblazen keizer nog steeds met zijn onzichtbare kleren paradeert en niemand van het publiek durft te zeggen dat de keizer niets aanheeft.
Lezers van het vorig jaar gepubliceerde proefschrift van dr. Nellie Schotborgh van de Ven (“De wortels van publieke fraude en corruptie in het Caribisch deel van het Koninkrijk”) zullen echter geen enkele aanleiding hebben gezien voor het aanbieden van excuses. Want zelfs de lezer die slechts over een modale intelligentie beschikt, zal na lezing van de bladzijden 163 – 164 en bladzijde 166 van dit lezenswaardige proefschrift concluderen dat de betrokkenen zich bepaaldelijk niet op schone handen kunnen beroepen.
Die hadden ze ook niet. Er is een goedkope klucht opgevoerd, waarbij aan een rechter die bereid was zich daarvoor te lenen, werd verzocht een strafrechtelijk onderzoek dat tegen twee Bonairiaanse politici was gestart, te torpederen. Niet om die Bonairiaanse dorpspolitici te hulp te schieten; want die waren in de optiek van de hooghartige mr. Frans V slechts kleine krabbelaars, met wie hij geen enkele emotionele binding had. Dat strafrechtelijk onderzoek moest echter per se stoppen.
Want indien dat onderzoek werd voortgezet, zou bekend worden dat ook Nederlandse “hoogwaardigheidsbekleders” betrokken waren bij de corruptie waar het Bonairiaanse OM onderzoek naar deed.
Onderzoeksjournalist Joep Dohmen heeft indertijd verschillende artikelen in de NRC aan deze onverkwikkelijke zaak gewijd.
Het is een feit dat de Nederlandse Overheid met dit soort acties die onrechtmatig handelen moet verhullen omdat dit “hooggeplaatsten” niet uitkomt, de bijl zet aan de wortels van de rechtsstaat.
JM Eustatia
Curaçao
Dr. Jose ‘Joe’ M. Eustatia (1938) studeerde medicijnen aan de Universiteit van Nijmegen. Hij promoveerde in 1971 tot doctor in de geneeskunde op het proefschrift de vermenigvuldiging van virussen in lymphocytyen; een toentertijd zeer besproken onderwerp. In 1972 keerde hij als specialist in de laboratoriumgeneeskunde (hoofdvak Bacteriologie) naar Curacao alwaar hij tot 1998 als arts-bacterioloog en hoofd Landslaboratorium werkzaam is geweest. Eustatia heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de studie omtrent het voorkomen en de bestrijding van HIV-infecties (AIDS) op Curacao. Lees meer…