Column Arien Rasmijn
We zijn ruim een week na de verkiezingen en nog altijd dreunt het resultaat na. Evelyn Wever-Croes cashte haar crisisbonus en verdubbelde ruim haar voorkeursstemmen. Daarmee is ze niet alleen de grote votegetter van het land, maar vanaf nu – en misschien ook belangrijker – ontegenzeggelijk het stemmenkanon van haar partij.
Niemand die ook maar in de buurt komt. In een wereld waar het aantal stemmen op je naam extra gewicht geeft aan jouw autoriteit en binnen een partij waar constant aan stoelpoten wordt gezaagd is een uitslag als deze extra doorslaggevend.
Schokkend waren ook de tegenvallende stemaantallen voor Glenbert Croes, Xiomara Maduro en vooral Dangui Oduber. Zijn vader, oud-premier en honoraire partijleider Nelson Oduber was zo kwaad dat hij op Facebook aangaf dat hij voortaan zijn tijd gaat besteden ‘aan meer nuttige zaken binnen deze mondaine en bedrieglijke wereld’. Bijna iedereen had verwacht dat Dangui Oduber, een van de meest zichtbare ministers en actiefste campagnevoerders op zijn minst in de buurt zou komen van Tanchi. Maar de kroonprins viel zelfs een paar honderd stemmen terug.
Het modelleren van zijn campagne naar de succesformule van Otmar Oduber (wiens voormalige staf ook deels actief was voor Dangui, evenals voor Rocco Tjon) was blijkbaar niet de sleutel tot succes en nu kan wel gesteld worden dat het getouwtrek achter de schermen tussen zijn vaders kant van de partij en die van de familie Croes in ieder geval voor de afzienbare toekomst beslecht lijkt.
Binnen de AVP is de klap des te harder. Mike Eman is weliswaar tweede votegetter maar ging qua stemmen zo hard achteruit dat alleen Benny Sevinger een groter verlies had. Sevinger haalde weliswaar genoeg zetels om naar de Staten te kunnen, maar van dat plan om massaal op hem te stemmen is niks terechtgekomen. Alleen Gerlien Croes en Robert Candelaria gingen vooruit in stemmen binnen de groene partij.
Voor de rest is het een enorm slagveld, waar op termijn harde conclusies uit getrokken zullen moeten worden, ook door de partijleider. Maar nu zijn ze vooral bezig met een allerlaatste poging om alsnog de laatste restzetel van MEP weg te snoepen door bezwaar aan te tekenen tegen de uitslag. Daarin krijgen ze bijval van meerdere partijen van wie kandidaten roepen dat zij en hun gezinnen op zichzelf hebben gestemd maar dat dit niet terug viel te zien in het aantal stemmen per stemlokaal. Het probleem is dat zij zelf ook niet kunnen bewijzen dat ze daadwerkelijk op die persoon hebben gestemd.
Het zou zomaar kunnen dat bijvoorbeeld MAS toch liever een coalitie vormt met AVP en daar is dus wel die ene restzetel voor nodig, dus een poging wagen om een hertelling van de ongeldige stemmen te forceren om het zo misschien toch gedaan te krijgen wordt dan wel de moeite waard. Ik zeg dit alleen maar om nog maar een complottheorie in de lucht te gooien.
Wellicht was het inderdaad beter als de Electorale Raad de pakketten weer had opengemaakt, al was het maar om de rust te bewaren. Maar de artikelen in de wet zijn de artikelen in de wet, en ik kan me daarom ook best voorstellen dat Glenn Thodé het dan maar laat uitlopen op een kort geding. Laat de rechter het dan maar beslissen.
En dan heb je de winnaars van 25 juni. Twee van de drie kleine partijen willen een verbond sluiten, maar Raiz kijkt nog even de kat uit de boom. Op papier is een blok van vijf zetels voor alle drie de partijen voordelig, zowel in de Staten vanaf volgende week als in een coalitieonderhandeling. Maar er hangt een zweem van wantrouwen en er vormen zich donkere wolken die de overwinningsroes van iedereen die voor verandering heeft gestemd kunnen doen wegspoelen in de goot van de politieke realiteit van dit eiland…
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….