WILLEMSTAD — Wat een klein onderdeel vormde van het project Bloemetjes en Bijtjes van het Verenigd Protestants Christelijk Onderwijs (VPCO) voor het funderend onderwijs, namelijk de voortplanting, bleek voor veel ouders een venijnige angel te zijn die werd uitvergroot tijdens een voorlichtingsavond in februari.
Met als gevolg dat het project voorlopig werd uitgesteld. Na veel overleg met en inbreng van onder anderen ouders is het project nu omgedoopt tot Binnenste Buiten en gaat het volgende week van start in alle klassen.
Deze week vond voor de ouders van de groepen een voorlichting plaats, inclusief een les.
Want hoe zou je als ouder of opvoeder eigenlijk het beste kunnen reageren als je jonge kind thuiskomt met een tekening van papa en mama zonder kleren, waarbij een grote piemel bij papa is getekend. Door te roepen ‘wat heb je nou toch getekend’, impliceer je dat het kind iets vreselijks heeft gedaan. Beter is het om rustig te vragen waarom het kind die tekening heeft gemaakt. De ontdekkingsfase bij kinderen begint immers heel vroeg. Baby’s sabbelen op hun teen, peuters en kleuters tussen de twee en zes jaar ontdekken verschillen ten opzichte van elkaar. Dat is vooral onschuldig van aard. Bij vadertje en moedertje spelen in de poppenhoek kruipen ze samen onder een laken, omdat ze dat thuis ook hebben gezien, om vervolgens te roepen ‘wie lust er koffie’.
Tot een jaar of tien gaan vriendschappen een grote rol spelen en vanaf tien jaar kun je gevoelens van verliefdheid krijgen, je lichaam verandert en vaak vinden kinderen dat helemaal niets. Praten over vriendschap, respect, liefde, weerbaarheid, zelfvertrouwen, relaties en omgangsregels, het leren stellen van grenzen en het nee kunnen zeggen. Binnen de veilige setting van een groep, dat is wat Binnenste Buiten beoogt.
Ter ondersteuning krijgen ouders ook een lijst met tips en trucs. Praten met je kind over gevoelige onderwerpen kun je ook doen tijdens de afwas of het autorijden. Als je elkaar niet aankijkt, praat het makkelijker. Als de buren getrouwd zijn, kun je iets vertellen over trouwen en kinderen krijgen. Gebruik niet te moeilijke woorden en als je als ouder iets niet weet, zoek dan het antwoord op.
Schoolbesturen implementeren de laatste jaren steeds meer van dit soort programma’s. Het overheidsproject Biba Amor, geënt op een programma uit Nederland waarbij docenten leren om seksuele vorming te geven, is nu geïmplementeerd in het schoolcurriculum van veel middelbare scholen. Een project als Binnenste Buiten voor het funderend onderwijs is vrij uniek.
Initiatieven als van stichting Bos di Hubentud met het voorlichtingsprogramma ‘Bisa No Kore Bai’ (Zeg nee en ren weg) zijn meer gericht op bescherming tegen seksueel misbruik. Aan de hand van verhalen, liedjes en rollenspel leren ze de kinderen iets over hun lichaam en hoe zij dat moeten beschermen. Dit jaar zet Fundashon Bos di Hubentut daarvoor poppen in.
Op Aruba werd deze maand het boek ‘No ta mishi!’ (‘Niet aankomen!’) geïntroduceerd, dat is ontwikkeld om heel voorzichtig de eerste seksuele vorming te geven aan zeer jonge kinderen. Aanleiding voor schrijfster Liliana Erasmus is de schrijnende problematiek van misbruik van kinderen. Het is de bedoeling om dit boek op scholen te verspreiden.
Bron: Amigoe
Wat was nu het probleem? Amigoe, wees toch niet altijd zo vaag. Als je er niet over wil schrijven, doe het dan niet. Maar als je het doet geef dan informatie.
Ouders die hun kinderen niet voorlichten zij of bang of gewoon struisvogels, dus moet de school het wel doen. Maar dat is dan ook weer niet goed en ineens komt er een dochter zwanger thuis… en dan zijn de rapen gaar. Gewoon voorlichting geven, zet je maar over je valse schaamte heen ouders !
@caribbeancynic,
Ik denk niet dat het door de slavernij kom. Alhoewel niet onmogelijk natuurlijk. Persoonlijk denk ik, ik weet het eigenlijk héél zeker: door de kolonisatie! Dit zou bij de VN aangekaart moeten worden. Een behoorlijke schadevergoeding lijk mij op zijn plaats?
Voortplanting een klein onderdeel van bloemetjes en bijtjes? Dat Binnenste Buiten begrijp ik al helemaal niet. Zelfs dit artikel van de Amigoe is verrassend vaag.
Merkwaardig die gevoeligheden op een eiland waar iedereen het met iedereeen doet (ik weet dat het door de slavernij komt, niemand kan er wat aan doen).