Net als bij de laatste grote acties van een groep actievoerende vakbonden, medio september 2016, gaat óók bij de acties van december 2017 een bekend maar langdurig leegstaand gebouw in brand. Toen was het de schouwburg Sentro Pro Arte, nu de voormalige ambtswoning landhuis Sorsaka van de gezaghebber. Toeval?
Toeval bestaat niet. Toeval is een onvermijdelijke samenloop van omstandigheden, zeggen sommigen. Toeval of niet, het vakbondswezen staat opnieuw zeer negatief in de schijnwerpers, heeft de perceptie tegen zich en dient er dus alles aan te doen om de bevolking ervan te overtuigen dat zij niet achter deze brand(stichting) zit. Als organisatie niet maar ook niet een individuele dwaas verbonden aan de vakbeweging.
Natuurlijk is de frustratie groot. De massamanifestatie op woensdag bleef uit. De opkomst was zeer minimaal. De actiebereidheid nihil. De afgang voor de vakbondsleiders daarom aanzienlijk. Elke handreiking van de zijde van de regering werd afgeslagen en langzaam werd steeds minder duidelijk wat nu eigenlijk de échte reden is om het eiland ‘plat’ te willen leggen.
Is dat het enorme ego van de uit de as herrezen voormalige voorman van Sitek (de onderwijsbond die zich nu wijselijk distantieert van de acties), oud-leider van politieke partij Partido Laboral Krusada Popular (die een vroege dood stierf) en ex-minister van Economische Zaken (die als bewonderaar van de Bolivariaanse Revolutie en sympathisant van president Hugo Chávez en tegenstander van de Amerikaans USFOL-basis op Hato in de problemen raakte en gedwongen moest aftreden)?
Is het een machtsstrijd met als doel om de vakbonden, die de afgelopen jaren nauwelijks (eigen) inbreng hadden, weer een sterke positie te geven? Of zit er méér achter? Velen menen dit laatste, omdat opnieuw er van alles en nog wat wordt bijgehaald om de acties en onrust te legitimeren. De opgevoerde zaken kunnen onmogelijk rechtvaardigen dat een groepje onruststokers het eiland probeert lam te leggen. Waar gaat het over?
De UTS-ontslagen: hoe verschrikkelijk pijnlijk ook voor elke individuele werknemer, ze zijn helaas onvermijdelijk. Dat is al jaren het geval, maar telkens werd het slikken van de bittere pil uitgesteld. De concurrentie van UTS heeft het reeds gedaan, zoals ook elders in de wereld.
In alle stilte, en deze concullega’s spinnen op het moment alleen maar garen bij de toestanden – en dus onproductiviteit – bij het nationale telecombedrijf in handen van de Curaçaose overheid. De afslanking níet doorvoeren zou pas echt onverantwoord zijn, omdat daarmee het voortbestaan van álle banen op het spel komt te staan. Cova heeft wat dat betreft een slechte trackrecord: decennia geleden liet hij de met veel moeite en geld afgevloeide personeelsleden van ALM/DCA terugkeren, waarna en waardoor het luchtvaartbedrijf uiteindelijk omviel. Gevolg: iedereen op straat.
UTS verliest terrein aan de directe concurrenten, die hetzelfde werk met minder dan de helft aan personeel doen en op het punt staan UTS op te slokken, als UTS gedwongen doorgaat de krimpende inkomsten te dekken met fors lagere exploitatiekosten tot het verlies draait. Met zijn actie bij UTS speelt Cova bedrijven als Digicel en Flow juist in de kaart, en dat geeft op z’n minst te denken.
Het minimumloon: gelijk als zijn held Chávez en diens opvolger Nicolás Maduro deden, is het heel gemakkelijk om meer te geven (zeker met de portemonnee van een ander) – en natuurlijk zijn er grote groepen mensen, teveel zelfs, die niet of slechts met grote moeite rond kunnen komen – maar het moet wel verdiend worden. Als de verdiensten uitblijven en de concurrentiepositie van een land structureel achteruitholt, dan belandt een hele natie in de misère. Met gierende inflatie, massa’s bankbiljetten die minder waard zijn dan wc-papier, een economie die per uur krimpt, sociale malaise en financiële en materiële tekorten op alle fronten, zelfs aan primaire levensbehoeften.
Is dat wat Cova en de zijnen willen? De zonder overleg met de sociale partners vlak voor de verkiezingen van 2016 tot stand gekomen beslissing om het minimumuurloon de komende vier jaar telkens met 80 cent te laten stijgen is puur populisme geweest en niet gebaseerd op studie en daarom onverantwoord.
Dat blijkt niet uit één onderzoek, maar uit diverse rapporten van allemaal afzonderlijke gerespecteerde instellingen: het ministerie van Economische Ontwikkeling (MEO), Sociaal Economische Raad (SER), Centrale Bank (CBCS) en Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) en de regering is in afwachting van de Raad van Advies (RvA). Het is ratio versus emotie. Voor emotie koop je per saldo niets. Het brengt een hele maatschappij uiteindelijk naar de afgrond, iets wat Curaçao en de andere Benedenwindse eilanden elke dag zien en ervaren met wat er gaande is in buurland Venezuela.
De huidige regering zit er nu mee dat een vorige minister van de inmiddels bijna verdwenen partij Pueblo Soberano die verhogingen had beloofd, maar voor 2018 zelf voorlopig niet meer ruimte ziet dan 17,5 cent erbij. Voor behoud van koopkracht plus iets meer.
Het zijn overigens niet de centen van de overheid, maar van het bedrijfsleven dat reeds kampt met teruglopende omzetten, dalende rendementen en (dus) gedwongen afscheid van personeel. De doorrekenmethode Curalyse laat helder zien dat de verhoging met 80 cent in 2017 heeft geleid tot 35 miljoen aan additionele loonkosten en sociale premies, en uiteindelijk verlies van 370 arbeidsplaatsen.
Tegelijkertijd geldt dat het merendeel van de beroepsbevolking – 75 procent – boven het minimumloon zit. Er zijn echter categorieën die bij hogere loonkosten misbaar worden, hoe hard dit ook klinkt. Met de stijgende werkloosheid, zoals recent opnieuw geregistreerd door het CBS, zijn velen blij met de baan die ze hebben. Maakt dit hen monddood?
Nee, maar een negatieve strijd van de vakbonden helpt hen voorlopig niet dichterbij, eerder verder van huis. Alleen als de economie weer aantrekt, de koek groter wordt, er meer jobs zijn, liefst in sectoren met een hoge toegevoegde waarde, Curaçao weer aan concurrentiekracht wint en aantrekkelijker wordt als vestigingsplaats, dan kunnen niet alleen maar móeten de lonen conform meestijgen.
WA-premie autoverzekering: afgezien van de zeer onprofessionele manier waarop de maximale stijging is gecommuniceerd naar de consumenten – iets wat opeenvolgende ministers van Economie, óók onder Whiteman, Koeiman én Pisas zich mogen aanrekenen – is de problematiek door de vakbonden totaal uit zijn verband gerukt. Bewust, omdat de actievoerders argumenten nodig hebben – net als in september 2016 toen de Landsverordening optimalisering overheids-nv’s, waarover sindsdien niets meer is vernomen, er met de haren bij was gesleept – om hun voornamelijk irrationele handelingen recht te praten.
De WA-verzekering is er allereerst om de deelnemers aan het verkeer te beschermen. Dat een deel, namelijk zo’n 10/15 procent, zich niets aantrekt van het lot van de ander door zich niet te verzekeren is op zichzelf al misdadig genoeg. Want wie draait er op voor de kosten als een verkeersslachtoffer levenslang verder moet met een handicap, of erger? Dit is een kwestie van scherpere controle op naleving van de WA-plicht. Het is steeds meer een kostenpost voor de verzekeraars, die de premie al achttien jaar ongewijzigd zagen, terwijl vele kosten en vooral de schade, met gemiddeld 40 ongelukken per dag, zijn toegenomen.
Een goed en gezond autoverzekeringstelsel is in het belang van verzekeraars – waar overigens ook personeel werkzaam is – maar zeker óók in het belang van de consument en de samenleving als geheel. De maximale stijging van 13,5 procent klinkt veel, maar is in geld uitgedrukt gemaximeerd tot 100 gulden per jaar ofwel 8,33 gulden per maand. Voor de een peanuts, voor de ander veel geld. Voorlopig heeft de sector ingestemd met uitstel van daadwerkelijke doorvoering van de stijging. Maar voor degenen die het niet vertrouwen en echt niet meer willen of kunnen betalen zijn er ook alternatieven, namelijk verzekeringsmaatschappijen, zoals Nagico, die hebben aangekondigd de premieverhoging níet te zullen doorvoeren.
De grote vraag is dan: zijn deze drie pijnpunten het werkelijk waard acties te voeren en het eiland dagenlang in gijzeling te houden? Inhoudelijk kunnen deze zaken veel effectiever aan tafel worden besproken en opgelost. Dat weten ook de bonden. Toch en ondanks de zeer povere steun vanuit de bevolking houden deze vakbonden stug vol en sturen zij bewust aan op escalatie.
De hele onderhandelingsattitude van Errol Cova en zijn volgelingen is gericht op confrontatie. Dat versterkt in alle opzichten de indruk dat er meer achter zit. Dat er sprake is van een (verborgen) agenda. Het feit dat diverse vakbondslieden ook actief lid zijn, en bij de laatste verkiezingen zelfs op de kandidatenlijsten stonden, van de oppositiepartijen MFK van het door het Hof veroordeelde Statenlid Gerrit Schotte en KDNT van Amparo dos Santos, broer van de veroordeelde MFK-sponsor Robbie dos Santos, doet op z’n minst vermoeden dat er politieke motieven spelen.
In elk geval moet ernstig rekening worden gehouden met de reële mogelijkheid dat dit de zoveelste poging is de zittende regering omver te werpen en een greep te doen naar de macht, Curaçao los te weken uit het koninkrijksverband met haar toezichthouders en pottenkijkers, en het openbaar bestuur in handen te geven van lieden die het niet zo nauw met de wet nemen.
Bron: Antilliaans Dagblad
TrotsopCuraçao, als je inderdaad een Kurazoleño bent moet je je doodschamen. Je gedraagt je namelijk als een typische betweterige Surinamer.
Want als je het Nederlands van señor Cova of van wie dan ook zit te bekritiseren, moet je wel zorgen dat jij foutloos nederlands praat en schrijft. Maar niets is minder waar gezien het aantal kañonaso taal en schrijffouten in jouw kritische reactie over señor Errol Cova. :lol:
@trotsopCuraçao schreef;
“Ik vraag me af welke trauma’s hij de kinderen in zijn klas heeft doen ontstaan en of hij wel bevoegd was om les te geven.
Het ergste is dat hij aan de basis heeft gestaan van de educatie van deze volk.”
Woow…mij dunkt dat ‘wat voor type trauma’s’ beter leest en klinkt dan ‘welke’ trauma’s’… trouwens die hele zin lijkt nergens op!
En je schrijft ‘deze volk’ terwijl je ‘dit volk’ had moeten schrijven..
Normaal let ik niet op dit soort zaken, maar als je zo kleinzielig bent om hier middels een hele ouwe aflevering van Barend & van Dorp te komen bewijzen hoe slecht zijn Nederlands wel is, wil ik best net als jij en de meerderheid hier op KKC een beetje klein van geest zijn. Oftewel doen alsof ik ook net zo klein van geest ben als jullie, met nadruk op ‘doen alsof ‘! :lol:
Er zitten nog een paar onbetekenende schrijffoutjes in je reactie, maar ik vind het niet de moeite waard om ze allemaal aan te merken…
(Trouwens, er zitten altijd wel foutjes in mijn geschreven reacties, maar ik zal dan ook nooit anderen op hun foutjes aanspreken….)
@Brian S. Ik ben het met je eens dat de zogenaamde linkse partijen ook niet de oplossing zijn. Ze zijn veel erger, want ze zijn helemaal niet ‘sociaal’. Ze misbruiken de sociale ideologie om hun eigen doeleinden te bereiken. Ik ben 100% tegen de oppositie, maar dat betekent niet dat ik het eens ben met het beleid van de coalitie en deze nog steun. Ik ben diep teleurgesteld in dit Kabinet. Ik kijk uit naar een politiek alternatief en wil daar geen vier jaar op wachten.
Ik las dan de snipers aan het oefenen zijn op wacawa. Er is hoop….
Hoor net van personeel Mangusa Hypermarket dat stakingsleiders vanmiddag in de winkel waren om mensen te ronselen. Door personeel min of meer hardhandig de deur uitgewerkt. Niemand had interesse om actie te voeren.
De hele onderhandelingsattitude van Errol Cova en zijn volgelingen is gericht op confrontatie. Dat versterkt in alle opzichten de indruk dat er meer achter zit. Dat er sprake is van een (verborgen) agenda.
Cova wilt terugkomen.
Hij heeft ALM inderdaad kapot gemaakt.
Ik hoor hem nog schreeuwen.
“Wel Aleon mester bay”.
“Aleon moet weg”.
Iedereen weet wat daarna met ALM is gebeurd.
Maar Cova zat wel hoog en droog.
Zijn volgelingen niet.
Velen moesten thuis zitten of naar het buitenlsnd verhuizen.
Maar Cova niet. Hij begon zijn tweede leven als Lech Walessa.
Cameleon Cova. Blaaskaak.
El cagon.
In Barend en van Dorp, een late avond show,
http://www.barendenvandorp.nl/uitzendingen/uitzending-05-10-1999
(op 25:30)
Op de vraag of het parlementslid uit St. Eustachius een goeie is
zegt Erroll Cova letterlijk:
“Zodra je door het volk gekozen is, dan is dat een goede keuze van het volk”
Voor een docent die zich zo slecht in de Nederlandse taal kan uitdrukken, snap ik het dat hij Papiaments als instructietaal in het onderwijs wilde hebben.
Dan ziet de buitenwereld in ieder geval niet dat hij de boel loopt te besodemieteren.
Ik vraag me af welke trauma’s hij de kinderen in zijn klas heeft doen ontstaan en of hij wel bevoegd was om les te geven.
Het ergste is dat hij aan de basis heeft gestaan van de educatie van deze volk. Het fijne is dat hij niet de vervolgopleidingen heeft kunnen verzieken.
Woensdag hebben we het kunnen meemaken. Erroll Cova wordt niet meer door het volk gekozen en dat is een goede en vooral wijze keuze van het volk.
Nu de rest nog.
@Ompie, Het eiland is in de greep van directeuren, consultants en andere profiteurs die zich beroepen op rapporten en statistieken.
Hier heb je groot gelijk in maar je vergeet dat de zgn linkse partijen die opkomen voor het volk net zo goed mee roven uit de schatkist! En dan de besluiten die ze nemen net voor verkiezingen zonder enig plan om dat te financieren! Mocht de huidige regering vallen dan hoop ik dat ze besluiten om het minimum loon tot 12000 per maand te verhogen (net zoveel als de latina byside van Werner Wiels krijgt) en dan mag de MFK PS KdnT en KFO maar zelf uitzoeken hoe ze dat betalen!
Als er al een redding is voor de Isla raffinaderij, dan zal Curacao toch moeten zorgen voor aanvullende economische activiteiten. Uitbouw van toerisme is er een. Door de komst van Damen wordt er goed opgeleid personeel op de markt gebracht, dat moet worden uitgebuit.
De tijd van potverteren van de huuropbrengst is voorbij. Curacao moet zelf de handen uit de mouwen gaan steken en hard werken om alles weer op de rails te krijgen. Ondanks de criminele aasgieren die boven het eiland cirkelen en in de Staten zitten.
Cova is lid vn de maffiapartij MFK en leider Schotte heeft groot belang bij het destabiliseren van Curaçao
hij in het gevang, Curaçao aan de armoede, dat is zijn gedachte als echte narcist zijnde.
hij heeft maar een belang en dat is zijn narcistische eigen belang.
en de diverse dombo”s volgen hem, want wat zijn dombo”s zonder een leider??
Op Curaçao is er een enorme sociale ongelijkheid dat aangestuurd wordt door politieke structuren. Dit wordt terecht als onrechtvaardig beschouwd. White collar crime, om het geen corruptie te noemen, viert hoogtij. Het eiland is in de greep van directeuren, consultants en andere profiteurs die zich beroepen op rapporten en statistieken. Desondanks blijft de economie dalen en werkloosheid groeien. Het vertrouwen is dat de politiek hier verandering in brengt, maar dat gebeurt niet! Het maakt het volk niet meer uit wie ze volgen. Onvrede en verzet behoeft geen logica.
Dit is de schreeeuwende tuinkabouter Error Cova ten voete uit: zich sterk maken voor Papiaments onderwijs en zijn eigen kinderen naar de International School sturen.
Error heeft een leven lang geparasiteerd op de overheid en zou een personana non grata op het eiland moeten worden.
De hypocriet is al een persona non ruggengrata.
Waarom geeft men niet door dat Nagico geen premie verhoging doet en zelfs 15 % korting geeft aan nieuwe WA verzekeringen enMassy alleen maar 5 %.Er zijn dus mogelijkheden om te wisselen. Waarom krijgt Cova niet om zijn oren geslagen met de feiten dat hij persoonlijk aansprakelijk is voor het faillisement van het onderwijs, dat hij bij verschillende overheids bedrijven honderden mensen in dienst heeft laten nemen terwijl deze mensen niet nodig waren.Het meest opvallende is de stupidity voor de overige vakbondsleiders die als idioten achter deze terrorist aanlopen.Het geeft het nivo aan van deze mensen.
Superduidelijke analyse van oorzaak en gevolg. Met onwillige honden is het slecht hazen vangen en met hoge heren is het kwaad kersen eten. Macht is verslavend en niet eenvoudig los te laten. Cova luidt de brandklok. Dat zal noch hem, noch anderen uit de brand helpen. De verkeerde strategie inzetten is noodlottig. Voor het eigen aanzien, dat van de kwakkelende vakbond, het aanzien en het lot van het Land en zijn inwoners. Renée van Aller & John de Vries