26 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 28 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Wednesday, March 27, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 27 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Tuesday, March 26, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

AD commentaar | Geen censuur, wel een Mediakamer

HomeMediaAD commentaar | Geen censuur, wel een Mediakamer

Analyse door Mike Willemse

Uitgever en hoofdredacteur Antilliaans Dagblad Mike Willemse

In het regeerakkoord 2017-2021 van het kabinet-Rhuggenaath (PAR/MAN/PIN) dat naar verwachting begin juni aantreedt, is er ook aandacht voor mediabeleid, een mediawet en een Mediakamer.

De Nederlandstalige middagkrant Amigoe, die hier terecht aandacht aan besteedt, vroeg de uitgever en hoofdredactie van het Antilliaans Dagblad om een reactie op de intenties van de nieuwe coalitie. Hieronder de reactie plus een verdere uitwerking ervan.

Allereerst is het wat mij betreft nog altijd ‘handen af van de media’, dat is nog altijd het beste om de persvrijheid en vrijheid van meningsuiting te garanderen. Is de situatie optimaal? Nee. Kan het beter? Ja. Moet het beter? Ook ja. De vraag is hoe. Ik ben voorstander van zelfregulering door de media zelf, bijvoorbeeld door een onafhankelijke Raad voor de Journalistiek – mogelijk wordt dat in het regeerakkoord bedoeld met ‘Mediakamer’ – die zich buigt over klachten van zich benadeeld voelende burgers en hierover ook in het openbaar publiceert.

In elk geval niet opgelegd door de overheid en al helemaal niet de politiek. Dat de regeringscoalitie van PAR/MAN/PIN in het regeerakkoord aandacht heeft voor mediabeleid is op zich goed en zelfs moedig, want het zal geen eenvoudig traject zijn. Het is in elk geval toe te juichten dat de coalitie op dit punt begint met te zeggen dat het ‘in overleg en in dialoog met de mediapartners’ zal plaatsvinden. Dat is de enige manier.

Een mediawet om de inhoud (content) te bepalen, bij te sturen en/of te corrigeren, lijkt mij een onmogelijke en ook zeer ongewenste weg. Dat neigt naar censuur en dat is absoluut verwerpelijk en niet acceptabel. Een Mediakamer, als daar zoiets als een Raad voor de Journalistiek mee wordt bedoeld, is wel prima. Met één belangrijke kanttekening: de overheid moet zich hier verre van houden. Faciliteren bij de oprichting oké, maar geen lid van de overheid in zo’n Kamer of Raad. Die moet bestaan uit eigen leden (van de media) én externe leden. Om het ‘peso’ (gewicht) te geven, heb ik in het verleden weleens gedacht aan de mogelijkheid dat een (oud-)lid van onze gerespecteerde onafhankelijke rechterlijke macht er zitting in heeft. Zaak is dat de uitspraken van de Mediakamer voor iedereen toegankelijk zijn en het liefst worden gepubliceerd.

Tegelijkertijd moeten wij – overheid en traditionele media – beseffen dat internet en social media natuurlijk alles overhoop hebben gehaald; iedereen kan zich tegenwoordig ‘journalist’ noemen. Daar hoeft geen (groot) mediahuis meer achter te staan. Dat proces is nauwelijks van overheidswege te sturen of te controleren. De vraag is zeer hoe je dit in mediabeleid, laat staan een mediawet, kunt ondervangen.

Het is uiteindelijk aan de consument – de hopelijk kritische lezer, luisteraar, kijker en internetgebruiker – waar hij/zij voor kiest: een kwalitatief goed onderbouwd en controleerbaar (dat wil zeggen: gebaseerd op traceerbare bronnen) journalistiek product, of ‘fakenieuws/redu’.

Het regeerakkoord ‘Realisando e máksimo potensial di Kòrsou’ gaat in feite in op vier aspecten:

1. De bestaande wet- en regelgeving aanpassen en uitbreiden. Zo is er wetgeving op het gebied van elektronische media (radio en tv). Dat actualiseren lijkt mij op zich uitstekend. De coalitie geeft echter aan vérder te willen gaan dan ‘alleen het technische aspect’. Wat daarmee wordt bedoeld is onduidelijk en moet tijdens de voorgenomen dialoog met de media helder worden. Zich bemoeien met de inhoud, lijkt mij echter niet de bedoeling.

2. Het introduceren van een mediawet voor kranten en online (nieuwswebsites en social media) en zelfs WhatsApp. Dit lijkt vooralsnog, zelfs als de intenties goedbedoeld zijn, een bijna onmogelijke weg. Mediawetten internationaal houden zich doorgaans bezig met elektronische media en dan meestal met de publieke omroep (door de overheid gefinancierd), maar niet met geschreven of gedrukte media. Laat staan online. Tenzij het landen met totalitaire regeringssystemen zijn; dan is er sprake van ordinaire opgelegde censuur of zelfcensuur uit angst voor represailles.

3. Het toezicht op media wordt ‘verzelfstandigd’ (waarschijnlijk worden hier elektronische media bedoeld), ‘gereguleerd’ en met toepassing van ‘stevigere controle’. En dit wordt ondergebracht bij Bureau Telecommunicatie & Post (BTP). Dat de overheid bepaalde beleidszaken op afstand van de politiek wil zetten en BTP hierin een grotere rol wil geven, is op zich oké. Maar BTP gaat zich echt niet bezighouden met de inhoud van de vrije kranten en/of online media.

4. Er wordt een Mediakamer opgericht met vertegenwoordigers van de media zelf, van de overheid en een onafhankelijk lid om klachten te behandelen. Dit is vooralsnog het meest haalbare en ook wenselijk. Met één belangrijke kanttekening: de overheid moet zich hier ver van houden. Dus ook géén politieke afgevaardigde(n) in de Mediakamer (Raad voor de Journalistiek). Voor het realiseren van de Mediakamer is vereist dat in elk geval de bestaande traditionele mediahuizen bij elkaar komen en het eens worden – dat is op zich al een enorme klus – dat zo’n Kamer klachten van burgers over journalistieke activiteiten, die naar hun oordeel niet goed zijn afgehandeld door het medium zelf, serieus behandelt en dat daarover een uitspraak wordt gedaan.

Deze Mediakamer of een dergelijke Raad is echter een orgaan van zelfregulering voor de media. Bestaande uit eigen leden én externe deskundige leden. Om het gewicht te geven, zou het enorm helpen als de Mediakamer wordt versterkt met een (voormalig) lid van het Gemeenschappelijk Hof. Zaak is dat de uitspraken voor iedereen toegankelijk zijn en het liefst worden gepubliceerd. Met andere woorden: eventuele foute journalisten en/of foute berichtgeving bestrijden met het machtigste wapen: de media zelf en vrijheid van meningsuiting.

Kortom: géén censuur, maar wel zelfregulering door middel van de in het regeerakkoord voorgestelde Mediakamer. Ik hoop dat de bestaande media inzien dat dit vooral ook in ons eigen belang is en dat wij volwassen genoeg zijn om ondanks de verschillen en de onderlinge (soms gespannen) concurrentieverhoudingen hier een constructieve bijdrage aan te leveren.

Wat is wel de rol van de overheid? Het is een plicht van de overheid om de vrijheid van meningsuiting en ook van ‘drukpers’ te beschermen in plaats van om regels te bedenken die (ook) gebruikt kunnen worden om media te muilkorven. De overheid (lees: politici/bestuurders) moet verder transparant, bereikbaar en eerlijk zijn; de media niet voorliegen en altijd bereid zijn verantwoording af te leggen.

Tot slot: wat wel een knelpunt is, naar onze ervaring en beleving, is het gebrek aan aanbod van goed opgeleide lokale journalisten. Misschien dat de nieuwe regering geld kan investeren in een goede opleiding en samen met uitgevers en producenten ook in mediaopvoeding en mediawijsheid (in het onderwijs).

Bron: Antilliaans Dagblad

Dit artikel is geplaatst in

16 reacties

  1. Bij de meeste politici is het alleen maar notuleren. Zij zeggen wat en de notulist (of journalist) print dat precies in de krant alsof het de waarheid is. Kritische vragen wil of durft men niet te vragen. Het is bekend dat veel media door politieke partijen geld krijgen..

  2. De KKC daarentegen heeft wel de mogelijkheid om over alles te schrijven?
    Volgens mij is KKC een knipselkrant en die bedrijft geen journalistiek maar plaats berichten uit andere media.

  3. Wie zich te kritisch uitlaat over een politicus of een hele partij loopt het risico dat ze worden geboycot door bedrijven die zaken willen doen met de regering waar die desbetreffende partij in deelneemt.<<

    Wat jij zegt geldt ook voor Venezuela-Amerika maar daar wil jij niks van weten omdat jij met twee maten meet.

  4. Joep Meloen schreef: De KKC daarentegen heeft wel de mogelijkheid om over alles te schrijven. De kosten liggen vele malen lager dan bij een gedrukte krant en is dus minder makkelijk chanteerbaar.

    Dat kan KKC ook doen maar zover ik weet en hoor liggen ze constant onder vuur omdat ze openhartig zaken aanpakken en publiceren. Dat vooral corrupte en omkoopbare politici en de omkopende partijen (Gok-Maffia) hier niet blij mee zijn kan een ieder zich voorstellen. Ik lees deze KKC met grote regelmaat en weet dat als ze weer eens uit de lucht zijn ze het weer zwaar te verduren hebben. Dat kost hun elke keer weer handen vol geld, maar in de meeste gevallen zijn ze binnen 2 a 3 dagen weer paraat en draait alles weer. Ik weet van een vriend op Curacao dat ze meerdere keren een aanbod kregen om te kunnen adverteren maar ze dit alleen gratis voor goede doelen doen. Dus weinig inkomsten uit advertenties dan alleen die google advertenties. Maar toch zijn ze nu bijna 7 jaar op het grote WWW te vinden. Daar neem ik mijn petje voor af. Hulde aan de mensen van de KKC.

  5. Maar los van de bemoeienis van de politiek is het een goede zaak om de zogenaamde pers op dit eiland eens wat regels op te leggen.
    Waarom moeten er van die bloederige foto’s op de voorpagina ? Leuk voor de familie wanneer zij hun geliefde in stukjes op straat zien liggen. Ja, het verkoopt, maar dat mag nooit een argument zijn om dit soort foto’s te plaatsen. En nee, de bevolking heeft geen recht op dit soort foto’s. Het heeft geen donder met persvrijheid te maken.

    Ook zou het een goede zaak zijn politieke propaganda te verbieden danwel duidelijk aan te merken als ‘gesponsord’. Nu wordt gedaan alsof het objectief nieuws is, terwijl het gewoon een vrijbrief voor politici is om te schreeuwen wat ze willen. Onoplettende lezers of kijkers hebben dan wellicht het idee dat het zogenaamde nieuws op waarheid berust, terwijl er vaak van alles en nog wat wordt verzonnen.
    Van dit soort praktijken dient de pers zich afzijdig te houden. Ik weet dat het in veel landen tegenwoordig de manier van handelen van de pers is geworden, maar daar is de persvrijheid niet voor uitgevonden en ingesteld.

  6. Probleem is en blijft dat de kranten hier afhankelijk zijn van advertentie inkomsten. Wie zich te kritisch uitlaat over een politicus of een hele partij loopt het risico dat ze worden geboycot door bedrijven die zaken willen doen met de regering waar die desbetreffende partij in deelneemt.

    Bv partij A doet iets verkeerd en Antilliaans Dagblad schrijft daarover. Zit partij A in de regering dan kan deze simpelweg alle bedrijven gaan boycotten die nog in het Antilliaans Dagblad adverteren oftewel die krijgen geen lucratieve opdrachten van de overheid meer.

    Andere optie is een rechtstreekse boycot. Iedereen weet dat Lovers tot ver voorbij de ellebogen in het achterwerk van de MFK en Schotte zit. Lovers heeft ook een hoog marketingbudget, dus zij kunnen heel eenvoudig een krant dwingen om niet negatief te schrijven over de MFK en Schotte.

    Dat is voor kranten dus altijd een afweging hier op het eiland. De markt is te klein om geheel onafhankelijk te zijn. De KKC daarentegen heeft wel de mogelijkheid om over alles te schrijven. De kosten liggen vele malen lager dan bij een gedrukte krant en is dus minder makkelijk chanteerbaar.

  7. Deze Mediakamer of een dergelijke Raad is echter een orgaan van zelfregulering. Dit betekent dat wij hier niet veel van kunnen verwachten, simpel gezegd; als je met een stel randdebielen aan tafel gaat zitten dan kun je daar niet veel van verwachten. Een onafhankelijke media, wordt geacht de burgers te informeren over zaken van publiek belang, zodat de burgers tot weloverwogen afwegingen kunnen komen. De media kan dus als een soort waakhond van de democratie functioneren.. Hierbij is objectiviteit (onpartijdigheid, neutraliteit, eerlijkheid en betrouwbaarheid ) van cruciaal belang. Hier kan iedereen een radiostation of televisiestation beginnen en zichzelf journalist noemen. Behalve dat het een stelletje “morto di hamber” zijn, is het niveau erbarmelijk laag.

  8. Zelfs Yves Cooper selfmade journalist (of is hij opgeleid?) hebben ze gedist en hij had een stemadvies gegeven op zijn Facebookpagina “vota pa MFK” hahahahaaaaaaaaaaaaaaa of was dat nep bericht?

  9. Kijk maar naar Drechi pa nan tur hoe hij en zijn maatjes Eric Lapdance, Curacao Independiente, Mano, Peter P, LaStiwz enz iedereen op deze fourum bedreigen, schelden enz.

    Zelfs op knipselkrant kunnen mensen niet vrijuit hun mening geven zonder aangevallen te worden door deze trolletjes.

  10. Ik dacht ff niet dat Dick Draaier in dienst van het antilliaans dagblad is/was. hij heeft fraudelyne het viswijf aan gepakt en niet ene Willemse cq zijn reporters?. Zelfs bij de integere ?? ex tv en telefoon journalist ( paradise FM ) Oscar van Dam, hoor je na 28 april met een verzuchting zijn worden uitspreken, voor die tijd was alleen uuhuu huu hu geen touw aan vast te knopen, hij scheet eerst honderd “100” maar nu nog maar drie ” 3″ kleuren stront in zijn broek voor Gerrit de Raaf (dief) en zijn 9 rovers.

  11. Absoluut oneens met Mossel.

    AD is een kritische krant die bijvoorbeeld niet bang is de MFK mafia aan te pakken en die door eigen onderzoeksjournalisitiek al menige misstand (onder andere Fraudelyne Wiels) aan het daglicht heeft gebracht.

    Hulde aan het AD, hulde aan Willemse!

  12. De kwestie is volgens mij niet zo zeer de invloed van de pers op de politiek maar de invloed van de politiek op de pers. In het verleden hebben bepaalde politici en aan de politiek gelieerde personen zelfs bedreigingen geuit aan persmedia die onwelgevallige zaken publiceerden of dreigden te publiceren. Informatie kunt in overvloed krijgen bij KKC lijkt me.
    Ook het AD was in de laatste jaren veel terughoudender in hun kritische berichtgeving dan sinds een paar maanden nu enkele (ex-)politici onder verdenking van het OM staan. Hoewel afhankelijk van advertentie-inkomsten is dat een hele slechte zaak. Tenslotte : de overheid hoeft niet te zorgen (betalen) voor de opleiding van goede journalisten maar dat moeten de media zelf doen. ( hoe kan zo’n hoofdredacteur zoiets opperen!).
    Lijkt me sowieso logisch, anders weet ik nog wel meer opleidingen die we onterecht in de schoenen van de overheid kunnen schuiven, maar het zorgt ook dat kritische journalisten die geen dank aan de overheid verschuldigd zijn . En dat verhoogt hun integriteit.

  13. Oké je hebt gelijk, maar nu een tip van mij. Maak een krant van je zelf en niet een kopy van de lokale en internationale ochtend en avond kranten van de vorige dag. Antilliaans kopy dagblad. In De Knipsel krant is tien keer meer te lezen.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties