Niet alleen ervaren jiunan di Corsow deze problemen om in hun levensonderhoud te voorzien, zij worden ook nog aan extra druk van de zijde van de regering blootgesteld. Eén hulpmiddel om weerstand te bieden aan deze moeilijke en zware druk in de hoop in zijn levensonderhoud te kunnen blijven voorzien, is een juiste beoordeling van materiële dingen. Maar als je zelfs geen materiële dingen bezit en vooral geen eten en zelfs in schuld(en) zit, is een hulpmiddel niet van toepassing. Wanneer iemand tevreden is met „voedsel en kleding”, zal hij zich minder bezorgd maken over eventuele verliezen die hij misschien moet lijden, maar hij heeft totaal niets. De gevolgen zijn pijnlijk, droevig en niet te verdragen. Sterven door honger is een langdurige, kwellende ervaring. Ervaringen laten zien dat reeds lang voordat de dood zijn intrede doet, begint het gebrek aan voeding zijn tol te eisen, en in deze toestand bevindt het Curacaose volk zich momenteel. Dit is een heel serieuze toestand mensen. Daarnaast, zelfs iemand die een voldoende hoeveelheid voedsel ontvangt, zal gebrek lijden als dat voedsel van “onvoldoende kwaliteit” is. Ernstige oogstoornissen bijvoorbeeld, bloedarmoede, zenuwziekten, geestelijke achterstand etcétera. Lieve mensen, als deze regering blijft, en niet vervangen wordt door een Nederlandse regering, zal het volk gewoon letterlijk uitsterven door ellende. In zo’n geval spreekt men van een soort menselijke Habitatvernietiging. Het komt heel weinig voor, maar het gebeurt meestal met eilandjes met een heel kleine bevolking. En dáár ben ik persoonlijk heel bang voor….