De hongerstakers in de SDKK hebben hun actie opgeschort tot na hun kort geding, komende woensdag. Daarin eisen zij vrijlating in afwachting van een beslissing van de minister van Justitie.
De twaalf Venezolanen zitten al langer dan de toegestane zes maanden vast. Leden van de Tweede Kamer hebben vragen gesteld over de detentieomstandigheden.
Ook Yves Schoop van de MAN heeft schriftelijke vragen gesteld in de Staten.
Bron: DolfijnFM
Veel bajesklanten halen hun schouders op over alles wat op hongerstaking berust. Uit een enquête bleek dat bijna de helft van een groep gevangenen niet geloofden dat hongerstaking schadelijk is. En wat kwam er terecht van pogingen om deze gevangenen met te overtuigen? Ze denken dat het gewoon bangmakerij is. Tja, op angst mikkende programma’s over hongerstaking hebben over het algemeen dus relatief weinig succes gehad. Maar de mogelijkheid dat hongerstaking ultra gevaarlijk is staat als een paal boven water. Hongerstaking eist zijn tol. De armen beginnen te beven, de benen worden zwakker en er blijven weinig tanden over. Het haar begint uit te vallen, de slaap is zo licht dat men wakker wordt van zelfs het geluid van een vogel. De zintuigen het gezicht, het gehoor, de tast, de reuk en de smaak worden allemaal zwakker en vallen tenslotte ook uit, bezoekers en familieleden worden niet meer herkent. Het verzwakte lichaam veroorzaakt de angst en de vrees voor andere verschrikkingen. Het lopen gaat en kan ook niet meer. Langzaam maar zeker komt magere Hein met zijn zeis in alle stilte dichterbij en uiteindelijk sterft de persoon. De tocht naar het graf is gekomen…………………………….De gevangene wordt weggevoerd, en er komen andere gevangenen voor in zijn plaats.
In hun thuisland zitten ze 4 jaar zonder water en brood, en als ze daar commentaar geven zie je ze nooit meer terug, zijn ze zogenaamd een ommetje aan het maken naar het buurland!
Daarin eisen zij vrijlating in afwachting van een beslissing van de minister van Justitie.
En dan verdwijnen ze…