Hoewel niemand van de schuldeisers dwarslag – door een handig optreden van de bewindvoerder die in plaats van stemming de rechter vroeg om (publiekelijk) te laten aangeven wie tégen is – was de crediteurenvergadering van Insel Air toch nog spannend.
Zou het noodlijdende vliegbedrijf verlenging van surseance krijgen en daarmee lucht, of zou met een faillissement het doek alsnog vallen zoals eerder gebeurde met het zusje, Insel Air Aruba? De belangen zijn groot. De met de zaak gemoeide bedragen enorm. Er is veel pijn geleden, niet in de laatste plaats door personeel dat moest afvloeien. Insel was de afgelopen maanden soms op sterven na dood.
Alleen een noodkrediet van de overheid (lees: de belastingbetaler) en uitstel van betaling konden redding brengen. En zelfs dán zat alles tegen, zoals de vloot die grotendeels aan de grond wordt gehouden. Doordat er werkelijk overál schulden waren – zo’n 200 miljoen gulden verspreid over 825 crediteuren in binnen- en buitenland – en het vertrouwen tot bijna nul was geslonken, stond de maatschappij op instorten.
Nu mag Insel van de schuldeisers verder en van de rechter krijgt de directie een jaar. Het luchtvaartbedrijf is in de ‘recovery’, zegt de bewindvoerder. Het kan van nu af aan alleen maar beter gaan. Er zijn inderdaad tekenen van voorzichtig herstel, zo tonen de cijfers aan. Gerealiseerd met enkel twee F50’s. En er is uitzicht dat zeer binnenkort een eerste MD-jet een testvlucht kan maken en ingezet kan worden.
Toch moet niet te vroeg worden gejuicht. De luchtvaart is kwetsbaar. Dat geldt helemaal voor een kleine maatschappij in een klein deel van de wereld. De komende tijd moet de (interim-)top waarmaken wat hij zegt. Daarbij dient meer dan tot nu, beseft te worden dat Insel nog leeft dankzij de gemeenschap (grote en vooral ook kleine crediteuren, de fiscus, SVB en met de overheidslening dus ook de belastingbetaler).
De begin dit jaar beloofde communicatie is nog onvoldoende en móet frequenter en vollediger. Tegelijkertijd dient de regering een meer coördinerende rol op zich te nemen. Niet alleen bij de zoektocht naar een strategische partner, die bij de beoordeling overigens daadwerkelijk in het belang moet zijn van Curaçao in termen van banen, connectiviteit en (ticket)prijs.
Maar ook ten aanzien van het faciliteren. Het is op z’n minst opmerkelijk dat de overheid aan de ene kant 33 miljoen verstrekt, maar dat diezelfde overheid niet in staat is om de registratie en beoordeling van de vliegwaardigheid van MD’s en F70’s soepel en correct te laten verlopen. Het is ook de komende tijd alle hens aan dek.
Bron: Antilliaans Dagblad
@Joep, Route Curacao Amsterdam is wellicht een interessante route maar je kan je ook afvragen of die niet verzadigd is aangezien je ook al Tui en KLM op die route hebt en je gaat echt niet meer mensen krijgen op die route. Ook kan Avianca geen Europa doorvlucht routes aanbieden wat KLM wel kan.
@ Brian,
Surceance van betaling is juist bedoeld om die schuldeisers van je af te houden oftewel niet hoeven te betalen. Dan zou je wel mogen verwachten dat het bedrijf de tering naar de nering gaat zetten, maar daar is hier duidelijk geen sprake van. In de praktijk kan, volgens mij, alleen de rechter bepalen wat er per maand moet worden afgelost. Wanneer blijkt dat dit onmogelijk is dan zullen toch echt de schuldeisers de stekker eruit moeten trekken.
Wellicht dat ze denken dat Avianca de schulden zal overnemen, maar dan zullen ze van een koude kermis thuis gaan komen. Avianca gaat geen cent meer betalen dan noodzakelijk. En mag aannemen dat de overheid als eerste geld wil zien (middels belastingdienst etc).
Avianca kan inderdaad vanaf Bogota rechtstreeks naar Amsterdam vliegen, maar door het verwerven van de rechten zouden ze dan vanaf Curacao mogen vliegen. Die route is natuurlijk zeer interessant, want met een bezettingsgraad van ver boven de 80 % (in sommige maanden gewoon 100 %) is dat natuurlijk een leuke route.
@joep Meloen, Avianca kan ook zelf vanaf Colombia naar Amsterdam vliegen als zij dat zou willen.
Ik ben geen expert mbt faillissementen maar ik mag aannemen dat de schuldeiser toch ook wel eisen Mogen stellen om deze verlening van suarence te verleningen. Als ik geld van Insel krijg dan zou ik niet gelukkig worden dat ze een gigadirectie hebben met een salaris van 35000 per maand waarvan een aantal mede verantwoordelijk zijn voor deze situatie. Tevens zou ik geen genoegen nemen dat men de 100 miljoen van Venezuela als oninbaar ziet. Ik zou juist verwachten van de dure betaalde directie dat ze hier alles aan gaan doen. We Mogen de consul hier op Curacao ook wel hier op aanspreken en desnoods haar als vertegenwoordiger van Venezuela aansprakelijk stellen! Venezuela heeft het geld!
Alleen voor het betalen van de drie directiesalarissen, 3 x 35,000 = 105,000, met de sociale lasten erbij grofweg 150,000, moet Insel per maand al 750 retourtjes naar Bonaire (ad 200) verkopen.
En dan is er nog geen druppel brandstof of cent aan overige salarissen betaald, laat staan aan lease vliegtuigen of aflossing overheid.
Kunnen Frielink en van der Kwast niet rekenen?
Dat de schuldeisers akkoord zouden gaan stond wel vast. Het bedrijf heeft immers geen assets meer, alles is vernietigd en nu de overheid er 33 miljoen in heeft gestoken zouden zij, bij een een faillissement, zoiezo niets krijgen. Hun enige kans op iets van een terugbetaling is het bedrijf in leven te laten.
Maar, de rechter en de overheid moeten niet alleen naar de schuldeisers kijken. Men moet ook bekijken wat er nog verder zal moeten worden geïnvesteerd om dit bedrijf in leven te houden. En wat de directie nu ook mag beweren, cijfermatig klopt er niets van hun verhaal.
Ik heb de cijfers niet gezien, maar op grond van mijn ervaring in de luchtvaart meen ik te mogen stellen dat het onmogelijk is een bedrijf met amper 3 vliegtuigen en een waterhoofd aan directie plus veel teveel personeel rendabel te krijgen. Zelfs al zouden alle vluchten vol zitten dan nog kun je die kosten niet opbrengen uit de ticketverkoop.
Dit soort maatschappijen, met eigenlijk amper een recht op overleven, zijn alleen rendabel te krijgen via het lean and mean principe oftewel zo min mogelijk personeel, zo min mogelijk kosten. Veel dure ticket offices, onnodig personeel, hoge directie salarissen en een immense lening (niet in verhouding tot de maximale omzet van het bedrijf) zijn niet de manier om een bedrijf rendabel te krijgen.
Hoe het wel moet kunnen we aan Divi Divi zien. Een klein bedrijf, maar wel een gezond bedrijf en op een goede manier gerund.
De overheid mikt volledig op de overname door Avianca, doch Avianca zal weinig tot geen interesse hebben voor de vliegtuigen. Zij zullen voornamelijk belangstelling hebben voor de rechten van de routes, waarbij men toch echt eerst zal moeten kijken welke routes ooit rendabel zijn geweest. Want, wat heb je aan rechten op routes wanneer die alleen verliesgevend zijn wegens een gebrek aan belangstelling ? De ticketprijzen verhogen tot absurde niveaux heeft geen zin.
Normaal te doen gebruikelijk betaalt een maatschappij een bedrag voor de rechten op de routes. Zo betaalde Pan Am destijds bijna 400 miljoen USD voor de overname van National, terwijl een maand later de US government de binnenlandse routes gewoon gratis ter beschikking stelde. Het luidde de ondergang van Pan Am in, kan me niet voorstellen dat Avianca daar op zit te wachten.
Heeft Avianca dan belangstelling om op Europa te gaan vliegen ?
Avianca is onderdeel van de Star Alliance groep en alle transatlantische vluchten worden door Lufthansa, Iberia of Turkish uitgevoerd. De kans dat Avianca dan maar beslist om zelf op Amsterdam te gaan vliegen is minimaal.
Is Curacao dan interessant als HUB richting Latijns Amerika ? Wellicht voordat Venezuela omviel zou het interessant zijn geweest, maar nu dat Venezuela min of meer compleet ‘out of the picture’ is hoeft Avianca Curacao niet meer als Hub te gebruiken. Men heeft al connecties vanuit Bogota en San Salvador naar Latijns-Amerika. Je kunt je afvragen wat een Hub op Curacao zou kunnen bijdragen aan het winstplaatje ? Ik vrees dat dit niet voldoende is om zo’n hoge investering te rechtvaardigen.
Kortom, ik zie Avianca niet snel 33 miljoen (of meer) betalen voor een paar routes vanaf Curacao. Men zal wellicht interesse hebben in een aantal routes, zoals St Maarten, Puerto Rico, eventueel Cuba, maar vrees dat het daar wel bij zal blijven. Al het andere is moeilijk rendabel te krijgen.
Ik zie de onderhandelingen dan ook niet echt als onderhandelingen. Vrees dat het meer een bedelen van de overheid is om aub toch maar de routes van Insel over te nemen, met behoud van wat personeel. In ruil daarvoor krijgt Avianca dan weer wat belastingvoordeeltjes, waardoor ze hun gehele omzet via Curacao kunnen afrekenen tegen een lekker laag tarief.
En ondertussen mag Divi Divi zich afvragen waar Insel deze voorkeursbehandeling in godsnaam aan te danken heeft. Want dat we hier praten over concurrentievervalsing is voor iedereen hopelijk toch wel duidelijk.
Daar zit zeker een probleem Ericlapas. Scherp inkopen, altijd moeilijk met andermans geld.
En vrijwel failliet bedrijf maar met een directive die 35000 per maand verdienen.. Ik stel voor dat deze salarissen worden opgeschort en zullen worden verrekend wanneer Venezuela de 100 miljoen dollar betalen.
Door het oog van de naald… voor Filantroop, Delger en Heerenveen ja, die bijna van een salaris van 35,000 per maand in de onderstand terecht waren gekomen.
Commissarissen Frielink en van der Kwast vinden het allemaal goed. Waanzinnige salarissen, honderd miljoen dollar in Venezuela in rook laten opgaan (Heerenveen) en gewoon blijven zitten.
Wanneer worden dit soort commissarissen zoals ook Remigio Booi bij de Studiefinanciering eindelijk eens aansprakelijk gesteld voor financieel wanbeleid dat voor hun ogen plaats vond?
Iets voor een volgende column van Frielink?
Frente Sivil heeft Curacao (het passieve OM in het bijzonder al eens goed wakker geschud. Ik zou het toejuichen als zij een zaak beginnen tegen Frielink, van der Kwast en doe meteen ook maar Booi. Per slot van rekening is er 30 miljoen gemeenschapsgeld in Insel Air gestoken, en in Studiefinanciering wellicht nog meer.
Ik heb van enkele leveranciers van Insel Air begrepen dat als je aan Insel Air levert, mag je altijd een extra winstmarge erbij doen. Blijkbaar wilt niemand de kip met de gouden ei slachten.