Willemstad/Philipsburg – De wetgeving om corruptie tegen te gaan is er wel, maar Sint Maarten doet te weinig om deze na te leven. Dat is een van de belangrijkste conclusies uit de ‘National Integrity System Assessment’ van Transparency International (TI) uitgevoerd op Sint Maarten.
Gisteren werd het rapport openbaar gemaakt.
,,Om het vertrouwen van mensen, instellingen en ambtenaren te vergroten is het noodzakelijk om te zorgen dat de integriteitsprocedures niet alleen in de boeken bestaan, maar ook worden uitgevoerd en gehandhaafd”,
aldus TI. Zij adviseren dan ook dat het land zich hier ‘met spoed mee bezig gaat houden’.
Volgens de wereldwijde anti-corruptie organisatie is dit een belangrijk obstakel in het versterken van de democratie dat het verantwoordingsmechanisme verzwakt.
,,Het zal het succes van een toekomstig programma ter bevordering van goed bestuur en de strijd tegen corruptie beperken, als dit niet wordt aangepakt”, stellen zij.
Het onderzoek van de organisatie, het Sint Maarten National Integrity System assessment, werd afgelopen jaar uitgevoerd. Medio januari vorig jaar werd bekend dat TI ook op Sint Maarten zou onderzoeken hoe het was gesteld met corruptie en transparantie. Eerder werd Curaçao al onderworpen aan een zogenoemd ‘National Integrity System assessment’.
TI stelt dat de publieke sector en de burgers de zwakke schakels zijn in het vermogen van het eiland om corruptie te bestrijden. Ook de politieke partijen komen er niet goed vanaf. Er is brede bezorgdheid op het eiland over een aantal sectoren die van vitaal belang zijn voor het bevorderen van integriteit en goed bestuur.
,,Een voorbeeld hiervan zijn de, op vele aspecten, niet goed functionerende politieke partijen.”
De partijen zijn volgens het rapport niet transparant over hun interne procedures en ook ontbreken er partijprogramma’s. Tevens zijn ze zwak in hun vermogen om sociale belangen te vertegenwoordigen. Verder stellen ze dat de effectieve politieke concurrentie op het eiland beperkt is vanwege ondoorzichtige en ongelijke toegang tot financiering en de neiging van politici om van partij naar partij te springen en dat ‘ondermijnt een stabiel politiek klimaat’.
De anti-corruptie organisatie beveelt dan ook aan dat partijen nauwkeuriger en tijdig informatie moeten doorgeven over hun inkomsten en uitgaven. Met inbegrip van de datums van donaties, precieze bedragen en de namen van donateurs. TI:
,,Transparantie van partijfinanciering is cruciaal om er zeker van te zijn dat de toezichtorganisaties en burgers kunnen nagaan of politici handelen in belang van het publiek of slechts voor de elite.”
De verkiezingscommissie, de ombudsman en de rekenkamer scoren relatief goed in het onderzoek van TI. Zij zijn grotendeels onafhankelijk en hebben het potentieel om een doeltreffend systeem van ‘checks-and-balances’ te creëren, als belangrijk afweermachine tegen corruptie. TI merkt daarbij wel op dat, om meer effectiviteit te generen, deze instituten meer moeten gaan samenwerken met de andere instellingen en sectoren waarmee ze omgaan.
,,Corruptie is niet een probleem dat kan worden behandeld door een enkele organisatie of overheidsinstelling alleen. De overheid moet een dialoog met meerdere stakeholders van alle sectoren van de samenleving aangaan. Met inbegrip van het bedrijfsleven en de burgermaatschappij, om effectief corruptie terug te dringen”,
stelt Alejandro Salas, regiodirecteur van TI voor Noord- en Zuid-Amerika.
,,Alleen door samen te werken kan er een betere toekomst worden bereikt voor alle Sint Maartense burgers.”
De internationale organisatie spreekt de hoop uit dat het rapport wordt gezien als een ‘positieve bijdrage aan de anti-corruptiehervormingen en vooruitgang van het land.’
Bron: Antilliaans Dagblad
In de loop der jaren is er heel veel geschreven over corruptie. Het ligt aan de politieke partijen en burgers stelt dit artikel. Maar dat is al eeuwen zo. Waarom laten wij ons omkopen? Jarenlang spraken we erover met ambtenaren van veel departementen en ontwikkelden wij creatieve cursussen om het fenomeen te verminderen in opdracht van de regering. We hadden voor elke dienst praktijkvoorbeelden. Het hielp niet. De vraag is waarom niet. Politici kopen steun en wij geven dat aan de hoogste bieder. Macht werkt kennelijk zo verslavend dat we er alles voor over hebben om die te houden. Vakkundig wordt de hand gelicht met antecedentenonderzoek, nevenfuncties en belangenverstrengeling. Menig politicus ziet de staatskas als een uitstekend middel voor eigen gebruik. Wat er werkelijk in een politicus omgaat moet hij verbergen. Vraag aan een lid van de regering hoe het er voorstaat met het Land en hij of zij zal antwoorden: “uitstekend”, ook al wordt op hetzelfde moment uit de kas van een lokale telefoonmaatschappij de indexering en de vakantie-uitkering van de ambtenaren betaald. Wordt dezelfde vraag echter aan de oppositie gesteld dan zal deze antwoorden: “rampzalig”. Het juiste taalgebruik is essentieel.
Voor het adequaat functioneren van de overheid zijn deugdelijke bestuurders noodzakelijk die het vertrouwen van de burgers genieten. Gekozen volksvertegenwoordigers en andere politieke ambtsdragers moeten van onbesproken gedrag te zijn. Integriteit is in de eerste plaats een kwestie van mentaliteit en bewustwording. Bij de openbaarmaking van nevenfuncties zou tevens dienen te worden vermeld of functies bezoldigd of onbezoldigd zijn en mogelijk zou ook een aanduiding van het tijdsbeslag moeten worden gegeven. De vraag is of de zittende regering na de verkiezingen de nieuwe ambtsdragers aan een noodzakelijk integriteitsonderzoek zal onderwerpen of niet. Waarschijnlijk niet en dat is een ernstige omissie. Renée van Aller&John de Vries