Miguel Pourier, oprichter van de Fundashon PAR en de politieke partij PAR en driemaal premier van de Nederlandse Antillen, is afgelopen weekeinde op 74-jarige leeftijd overleden. Pourier was al enige tijd ernstig ziek.
Hij werd vanochtend herdacht als een groot mens en een strijder voor integriteit en gezond financieel beleid, maar vooral als een Antilliaan in hart en ziel.

Pourier werd op 29 september 1938 op Bonaire geboren, maar bracht het grootste gedeelte van zijn leven door op Curaçao.
Hij ging ook hier naar school.
Na Belastingrecht te hebben gestudeerd aan de Belastingacademie in Rotterdam en aan de Katholieke Hogeschool in Tilburg, keerde hij in 1962 terug naar de Antillen, waar hij bij de Belastingdienst ging werken.
Hij doorliep zijn carrière bij de overheidsdienst en schopte het tot directeur der belastingen.

In het kabinet-Evertsz is Pourier van 1973 tot 1977 minister van Welvaartzorg en later minister van Economische Zaken en van Financiën.
In het kabinet- Rozendal is hij wederom minister van Welvaartzorg.
In het interim-kabinet-Pourier I is hij van juli 1979 tot november van hetzelfde jaar minister van Algemene Zaken, maar ook van Ontwikkelingssamenwerking.

Na zijn premierschap keert Pourier terug naar de Belastingdienst, waar hij weer directeur wordt.
Medio jaren tachtig is Pourier een van de mede-oprichters van pressiegroep Kousa Komun, die zich sterk maakt voor transparantie en deugdelijkheid bestuur op Curaçao.
In 1983 verlaat Pourier de overheid en wordt hij general manager bij de toenmalige ABN Amro.
Een functie die hij tot 1991 zou blijven vervullen.
In dat jaar richt hij zijn eigen consultancybedrijf op.
In deze functie wordt hij benoemd tot voorzitter van de Onderzoekscommissie St. Maarten, die onderzoek moest verrichten naar corruptie op het Bovenwindse eiland.
Ook is Pourier in die periode voorzitter van de Commissie Integrale sociaal-economische aanpak Bonaire, die mogelijkheden voor duurzame economische ontwikkeling op Bonaire moest bestuderen.
Begin jaren negentig staat Pourier op de voorgrond bij een van de grootste politieke omwentelingen op Curaçao.
Op weg naar het referendum van 1993, richt hij samen met andere gelijkgestemden de stichting op die zich voor herstructurering van de Antillen gaat inzetten.
Deze stichting maakt zich sterk voor optie A bij het referendum, dat uitgaat van behoud van de Antillen.
Dit in tegenstelling tot de lokale politiek die zich inzet voor optie B, autonome status voor Curaçao.
Bij het referendum behaalt optie A bijna 74 procent van de uitgebrachte stemmen.
Na het referendum is Pourier in december 1993 een van de oprichters van de PAR, indertijd de Partido Antia Restrukturá (PAR).
In 1994 weet de PAR bij de Statenverkiezingen acht van de veertien Curaçaose zetels in het Antilliaanse parlement te winnen.
De nieuwe partij komt aan de macht met een duidelijke boodschap:

“Ruim op de boel.”

Er moet een einde komen aan het wanbeleid en de corruptie van de jaren ervoor.
Onder Pouriers leiding wint de PAR alle verkiezingen tussen 1995 en 1999.
In die periode wordt Pourier tot twee keer toe premier, tussen 1994 en 1998 en tussen 1999 tot 2002.
Centraal in het beleid van Pourier als premier is het gezond maken van de financiële situatie van de Antillen.
Onder zijn leiding worden er draconische maatregelen aangekondigd en ingevoerd, ervan uitgaande dat Nederland zich aan zijn toezegging zal houden om de Antillen financieel bij te staan.
Aan deze inmiddels beruchte ‘pas de deux’ wordt echter niet door Nederland voldaan.
Dit tot grote teleurstelling van Pourier zelf.

Teleurgesteld verlaat Pourier in 2002 de actieve politiek. Zijn door hem aangewezen opvolger is Etienne Ys, die hem opvolgt als premier en als politiek leider van de PAR.
Na zijn politieke loopbaan blijft Pourier actief als adviseur voor verschillende instanties en personen, maar ook voor de partij waarvan hij ooit aan de wieg stond.
Pourier staat vooral bekend als de man van de financiële maatregelen zoals de invoering van de Algemene Bestedingsbelasting en de ontslagrondes zowel bij de eilandelijke als landelijke overheidsdiensten.
Maar velen vergeten zijn rol bij de oprichting van de Stichting Ontwikkelingsfonds Nederlandse Antillen (Sofna) en Reda Sosial, die zich beide voor de zwakkeren in de samenleving moesten inzetten.
In 2001 werd voor het eerst bekend dat Pourier ernstig ziek was. I
n dat jaar ging hij naar Nederland voor medische behandeling.