Stel, je wordt wakkergemaakt door hard gebonk aan de voordeur en de ramen. Het is veels te vroeg in de ochtend. De kinderen schrikken wakker. Jij en je vrouw springen half wakker uit bed. Er staan een heleboel agenten voor je deur. Mannen in burger. Een paar hebben duidelijk een Nederlands uiterlijk.

Het is een huiszoeking. Nu giert de adrenaline door je lijf. Huiszoeking waarvoor? “U wordt door het Openbaar Ministerie verdacht van ambtelijke corruptie.” Je kinderen en je echtgenote huilen. In de uren die volgen zie je hoe jullie hele woning uit elkaar wordt getrokken. Alle kasten en bureaus leeg en verschoven. De matrassen liggen op de grond. De harde schijf wordt van de iMac weggehaald. En van je laptop en die van je vrouw. Het is allemaal te onwerkelijk, net als in de film, denk je. Of je de auto even kunt openmaken. Ook die wordt compleet leeggehaald. Alle papieren worden meegenomen, van echte documenten tot bonnetjes van het tankstation. Het speelgoed van de kinderen dat in de auto zat en de lege zakken van Wendy’s van afgelopen weekend liggen nu op de garagevloer. Naarmate de ochtend warmer wordt verschijnen de eerste berichten al op Facebook. Reporters rijden langs, staan stil en schieten kiekjes van de woning en de politieauto’s voor de deur. Intussen weet iedereen dat jij het bent. Je laat je niet zien. Wie kan je bellen?

In de afgelopen jaren vlogen talloze geruchten door de ether over bijna alle ministers van dit kabinet. Er zou worden gesjoemeld met verblijfsvergunningen, werkvergunningen, terreinen, concessies. De Telegraaf publiceerde een waslijst van wat ik indertijd ‘jackpot’-items noemde. Witte walvissen. Zaken war iedereen over praatte en over zei wat te weten en die een grote impact zouden hebben als er bewijs boven tafel zou komen dat ze waar waren. Maar zolang dit niet het geval was bleven het vergezochte complottheorieën, vage geruchten. Indianenverhalen. Het zal wel niet. Ik nam het De Telegraaf dan ook bijzonder kwalijk dat zij deze waslijst die ze van de oppositie kennelijk zonder context of woord van voorbehoud had meegekregen – ook kwalijk – als bewezen waarheden presenteerde. Als ik en mijn bijzonder capabele collega’s tot op dat moment niets van dit allemaal hard konden maken terwijl we er zo dicht op zaten, wie in godsnaam is dan de correspondent van de Telegraaf in Mexico? En zo kabbelden de maanden rustig langs. De ene korte collectieve verontwaardiging volgde de andere op in de tijdlijn en het leven ging door. Totdat bij Paul Croes thuis, op zijn kantoor en in allerlei panden invallen werden gehouden. Het zal toch niet waar zijn?

Tijdens de persconferentie van het Openbaar Ministerie verklaarde hoofdofficier Eric Olthoff dat het onderzoek naar ambtelijke corruptie tegen Paul Croes was begonnen op grond van berichten op Facebook en getuigenverklaringen. Vooral dat eerste zorgde voor de nodige verontwaardiging bij mensen van AVP. Logisch ook, want over en weer wordt al jaren van alles geroepen. Aantijgingen die AVP-ers maakten over de MEP-regering in de ether slingerden kregen echter juridisch vervolg. Meet het OM dan met twee maten? Feit is echter dat er al meer dan een jaar geleden verklaringen waren afgegeven bij de Landsrecherche. Het OM zit hier al heel lang op en wie weet zijn nu pas de laatste puzzelstukjes op hun plek gekomen. Ik kan mij niet voorstellen dat het OM zo’n groot risico gaat nemen met deze invallen en het formeel van ambtelijke corruptie verdenken van een minister, als ze niet 100 procent zeker zijn van hun zaak. Of het niet toch meer dan een gok gebaseerd op indianenverhalen is, zal moeten blijken uit de documenten en files die in beslag zijn genomen en in de komende maanden zullen worden onderzocht.

Feit is ook – en dit komt van premier in hoogsteigen persoon – dat binnen de Ministerraad mogelijke malversaties binnen het kantoor van minister Croes werden aangekaart. De minister zou het onderzoeken, maar desgevraagd kon premier Eman niet volmondig bevestigen dat dit ook daadwerkelijk is gebeurd. “Ik geloof van wel”, was zijn antwoord. Zijn hele optreden had de smaak van rouw en loutering. Hoe kn je met dit aan de gang nu gaan campagnevoeren voor september? Maar verantwoordelijkheid voor het niet op de huid zitten van zijn minister kon Eman op dat moment nog niet nemen. De schok was wellicht te groot. Hij zal het echter vroeg of laat moeten doen. Intussen is Paul Croes naar de advocaat gestapt. Het is nog niet duidelijk wat hij gaat doen, maar zijn portefeuille inleveren lijkt eigenlijk de enige optie om zijn carrière, zijn regering en zijn partij niet meer schade te berokkenen. Al was het maar om de illegale werkster die bij hem, de minister van Arbeid notabene, thuis werd aangetroffen.

Je zou denken dat het game over zou zijn voor Paul Croes en dat in allerijl de bestelling voor stickers en t-shirts voor de campagne is opgezegd, maar intussen hebben hij en premier Mike Eman een gezamenlijke verklaring opgenomen. De pers had gewacht op een interview, maar zoals wel vaker het geval is de laatste tijd kreeg het een mediapakket toegestuurd. Croes gaat voor korte tijd op non-actief, om bij zijn familie te zijn en om het onderzoek niet te verstoren. Premier Eman loofde zijn collega-minister om zijn ‘ethische’ beslissing. De uitdrukking op zijn gezicht sprak echter boekdelen.

Bron: Den Cayente

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…