‘Tijdelijke regeling maximumprijzen’ zorgt voor minder beladen afvaarten
Willemstad – Een onverwacht dispuut doet zich voor tussen de containerrederijen en het ministerie van Economische Ontwikkeling (MEO) op Curaçao.
Een dispuut dat grote gevolgen heeft voor de vervoerscapaciteit met betrekking tot containers naar Curaçao én Bonaire; vermoedelijk in ieder geval in de maand maart, maar mogelijk ook in de maanden daaropvolgend.
Het Antilliaans Dagblad beschikt over een schrijven waarin een vrachtafhandelaar klanten informeert over de stand van zaken: ,,Er is reeds vele maanden sprake van een zeer complexe en gevoelige situatie met veel verschillende factoren, frustraties etc. inzake de lossituatie in Willemstad. Maar voor de rederijen komt daar nu bovenop een beschikking die het ministerie heeft uitgevaardigd, dat de rederijen voorlopig verbiedt om detention- en demurragekosten, die ontstaan door het langdurig in bezit houden van containers, door te belasten.”
Verwezen wordt naar de recent gepubliceerde Ministeriële Regeling ‘Tijdelijke regeling maximumprijzen demurrage- en detentionkosten 2022’, waarover deze krant afgelopen week berichtte. De minister van Economische Ontwikkeling (MEO), Ruisandro Cijntje (PNP), heeft maximumprijzen vastgesteld voor zogeheten demurrage- en detentionkosten, ook wel vergoeding voor containeropslag (stageld) en huurkosten.
Momenteel is er echter maar één rederij actief die vanuit Nederland rechtstreeks én met een ‘dedicated ship’ eens per twee weken naar de ABC-eilanden vaart. De afgelopen twee coronajaren is geprobeerd alle afnemers zo goed mogelijk van dienst te zijn en daarom worden normaliter net zoveel containers meegenomen als de maximale laadcapaciteit van de schepen toelaat.
Door de ministeriële regeling ontstaat echter per direct een situatie waarin de rederij slechts enkele tientallen containers per afvaart kan en wil meenemen, namelijk het aantal containers dat in één losdag vol afgezet en leeg aan boord gehesen kan worden bij CPS.
Deze capaciteit is slechts een fractie van het aantal containers dat wekelijks klaarstaat op de Rotterdamse terminal, waardoor veel containers en hun ontvangers worden geconfronteerd met zeer lange wachttijden. ,,Nóg langer dan de vertragingen die de afgelopen periode al van toepassing waren”, leest deze krant. ,,En er zijn, zoals eerder aangegeven, simpelweg niet meer rederijen waar gebruik van kan worden gemaakt.”
Dit betekent concreet dat een groot deel van de containers die geboekt stonden op het eerstvolgende schip, door de rederij wordt doorgeschoven naar een volgende afvaart of een nog later schip. In de tussentijd worden ook weer nieuwe containers beladen, waarbij niet eens duidelijk is wanneer zij een plekje aan boord kunnen krijgen.
Onnodige verhoging consumentenprijzen voorkomen
In verband met de coronapandemie zijn de internationale en lokale economie, daarin begrepen de vervoersketen, ernstig verstoord geraakt, waardoor onder meer containers langer dan gebruikelijk in de containerhaven of bij de geadresseerde op Curaçao blijven staan, wat een onnodige verhoging van de consumentenprijzen met zich meebrengt.
Zo motiveert de minister zijn besluit. Deze situatie zal vermoedelijk tot eind maart aanhouden. De vertragingen worden bovendien verergerd door de geringe ruimte waarin Curaçao Port Services (CPS) moet werken. Hierdoor worden containers gestapeld en neemt het afhandelen van een container meer tijd. CPS komt de klanten die meer containers hebben staan tegemoet door op hun verzoek een bepaalde container met voorrang af te handelen boven een andere container waarmee de klant niet zoveel haast heeft en die misschien eerder was gearriveerd.
,,Demurrage- en detentionkosten zijn een soort statiegeld voor containers. Het beoogt de teruglevering van de containers te garanderen en dit binnen een redelijke termijn”, wordt toegelicht. De extra kosten door de vertragingen worden in de consumentenprijzen verdisconteerd.
Door de twee partijen wordt momenteel gezocht naar een oplossing voor dit conflict. ,,Hopelijk wordt die eerdaags gevonden”, zo wordt aan klanten medegedeeld.
Bron: Antilliaans Dagblad
De kern van het verhaal is dat de haven niet de afgesproken laad/los snelheid haalt en de schepen daardoor vertraging oplopen.
Dit is niet uniek en normaal dient de reder daarvoor een rekening in om gecompenseerd te worden voor die vertraging.
Nu mag de reder deze kosten niet meer in rekening brengen en dat is de reden voor dit dispuut.
Eigenlijk ligt de oorzaak dus in de inefficiëntie van de haven. En de haven is een overheids nv
Het is gewoon weer het volgende voorbeeld dat de overheidsnv’s niet functioneren, te duur en te inefficiënt zijn en de kosten hiervan worden gedragen door de bevolking.
Nu beslist de overheid dat de kosten hiervan maar voor rekening van de rederij moet komen waardoor de rederij zelf de laad/lostijd gaat beperken door minder te gaan laden en lossen. Uiteraard is weer de bevolking de dupe.
De efficiency van de haven moet omhoog en net als bij alle overheidsnv’s moeten de juiste mensen op de juiste plaats komen.
Top en midden management zijn bovenmatig duur en niet terzake kundige en zijn politiek geplaatste vrienden en familie.
De container overslag (moves) op Curaçao is bijna 50% langzamer als Aruba en ruim 100% langzamer als in Europa.
Combineer dit met vertraging door burocratie, douane en immigratie autoriteiten en we zijn waar we zijn.
Allemaal problemen waar de oplossing bij het eiland zelf liggen.