Persbureau Curacao
Deze maatregel, voorgesteld door het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Frankrijk, markeert een belangrijke stap in de strijd voor natuurbehoud in het Caribisch gebied.
Het SPAW-protocol is een regionale juridische overeenkomst die deel uitmaakt van het Verdrag van Cartagena, gericht op het behoud van biodiversiteit in het Caribisch gebied. Landen die deel uitmaken van dit verdrag, waaronder Nederland en zijn Caribische gebieden zoals Aruba, Curaçao, en Sint Maarten, hebben zich gecommitteerd aan het naleven van dit protocol.
Het protocol hanteert een classificatiesysteem waarbij soorten worden ingedeeld in drie bijlagen. Bijlagen I en II betreffen bedreigde planten- en diersoorten die het hoogste beschermingsniveau genieten. Bijlage III omvat soorten die bescherming nodig hebben, zij het minder streng dan de eerste twee bijlagen.
Nieuwe toevoegingen
Vier soorten zijn toegevoegd aan bijlage II: de Reuzenmanta, de Antillenleguaan, de Oceanische Witpunthaai en de Walvishaai. Voor deze soorten geldt nu een strikt verbod op vangen, bezitten, doden of verhandelen.
Aan bijlage III zijn de Caribische rifhaai en de Papegaaivis toegevoegd, wat betekent dat er regelgeving komt ter bevordering van hun bescherming en herstel.
Naast de internationale afspraken worden lokale regels en voorschriften gehanteerd. Zo is op Aruba en Bonaire het vangen van papegaaivissen verboden. In het Yarari Marine Mammal and Shark Sanctuary zijn alle haaiensoorten volledig beschermd.
Impact en Toekomst
Deze maatregelen onderstrepen de toewijding van de Nederlandse Cariben aan natuurbehoud en duurzame ontwikkeling. De samenwerking binnen het SPAW-protocol draagt bij aan internationale inspanningen voor natuurbehoud en versterkt de ecologische veerkracht van het Caribisch gebied.
Bron: Persbureau Curacao