Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Harrie Verstappen aan het woord.

NOS | Curaçao zet vol in op opwekken en export van hernieuwbare energie

Dit is een hoognodige reactie op de berichten over plannen om de Curacaose Noordkust om te bouwen tot een gigantisch windmolenpark. Om voorop te stellen: het is niet geschreven door een zogenaamde expert. Langzamerhand zijn er heel wat redenen om de experts op dit gebied te wantrouwen. Ze hebben bijvoorbeeld de hoog ontwikkelde Duitse industrie ten dode opgeschreven met hun “Eneergiewende”.

Even wat zaken op een rijtje.

De grootste windenergie fabrikanten zitten in financiële moeilijkheden. We praten hier over miljarden dollars verlies per jaar, o.a. bij Vattenfall, Siemens en General Electric.

Een probleem is dat de ontwikkeling van de grootste windmolens zo vlug gaat dat de ontwerpers het niet bij kunnen houden. Onderhoud loopt de spuigaten uit en valt veel duurder uit dan begroot. En er wordt hier nu gepraat over “de grootste ter wereld.” Al meen ik dat dat niet klopt, het komt dicht in de buurt.

Waterstof geproduceerd door elektrolyse, wat het plan is, kost 6 tot 10 maal zoveel als die, gemaakt met fossiele brandstoffen (LNG).

Er zijn al twee locaties ter wereld waar de waterstof zonder meer uit de grond kan worden opgepompt; wellicht worden er nog meer gevonden. Probeer daar maar tegen te concurreren.

Waterstof heeft als brandstof een 3-4 maal lagere energie-densiteit dan diesel en Jet A-1. Vooral in de scheepvaart is dat een belangrijke factor. Bovendien moet het onder hoge druk worden opgeslagen, wat zeker bij gebruik in vliegtuigen een nadelige gewichtsfactor is.

TNO heeft al gewaarschuwd dat het vinden van een afzetmarkt de nodige problemen kan veroorzaken.

Transport en opslag van waterstof biedt ook nog diverse problemen. Ten eerste is het molecuul zo klein dat het bijzonder makkelijk uit leidingen en tanks lekt. Dan tast waterstof o.a. staal aan zodat daar ook (dure) oplossingen voor moeten worden gevonden.

Hoe de waterstof vanuit de windmolens naar de kust zal worden gebracht wordt ons niet duidelijk gemaakt. Door dure pijpleidingen? Dat kan een enorme verstoring van de zeebodem teweegbrengen, nog afgezien van het verankeren van die giganten. Het is verbazend dat Carmabi hier niet al voorzichtig op wijst, maar kennelijk de resultaten van dat zeebodem-onderzoek afwacht.

Ook Chata, CTB enzo zouden zich over de ongetwijfeld negatieve invloed op het toerisme zorgen kunnen maken. Maar uit die hoek wordt evenmin iets gehoord.

Tenslotte zou het veel goedkoper zijn om de waterstof te produceren met electrolyse, gebruik makend van energie geleverd door kernreactie. De centrales worden steeds kleiner en zijn al beschikbaar in capaciteiten die we hier vermeld zien voor het drijvende windpark projekt.

In plaats van, zoals al jarenlang beloofd, goedkoper te worden, wordt “groene” energie alsmaar duurder en redt het niet zonder voortdurende subsidies. Landen die erop draaien als Denemarken Engeland en Duitsland hebben nu energietarieven die zelfs Aqualectra ver te boven gaan.

Waar zijn we in vredesnaam mee bezig? Straks zitten we met alweer zo’n mislukt project in onze maag. De Isla raffinaderij heeft toch gauw een eeuw gedraaid; windmolens is een leven van niet meer dan 20 tot 30 jaar beschoren. En vooralsnog is er geen oplossing in zicht voor het opruimen ervan; wat ook geldt voor zonnepanelen met dezelfde beperkte levensduur.

Harrie Verstappen,
Curacao