Door Freek van Beetz | OpinieZ
Op 10 oktober 2010 werd het land de Nederlandse Antillen opgeheven. Curaçao en Sint Maarten werden autonoom land binnen het Koninkrijk. Een ’status aparte’, zoals Aruba. De kleinere eilanden Bonaire, Sint Eustatius en Saba kregen als gemeente een directe band met Nederland.
Pechtold
Het traject begon in 2005 met een tumultueus verlopen “topoverleg” op Bonaire met de toenmalige minister van Bestuurlijke Vernieuwing en Koninkrijksrelaties Alexander Pechtold. Toen werd vastgesteld dat de Nederlandse Antillen zich niet tot één natie en één volk hebben ontwikkeld en dat met dat staatsverband de problemen van de afzonderlijke eilanden niet krachtdadig konden worden aangepakt. Het land, de ‘dubbele bestuurslaag’, moest verdwijnen.
Nu moet worden vastgesteld dat de opheffing van het land de beoogde politieke stabiliteit op de afzonderlijke eilanden niet dichterbij heeft gebracht.
Crisis
De politieke situatie op Curaçao is wankel (7 kabinetten en 45 ministers sinds eind 2010). Op dit moment, met de verkiezingen van 5 oktober 2016 nog vers in het geheugen, is er al weer sprake van een constitutionele crisis . De net geïnstalleerde regering Koeiman verloor al snel haar meerderheid in het parlement (de Staten), mogelijk door omkoping van Statenleden door oppositieleider en oud-premier Gerrit Schotte.
Schotte is weliswaar wegens malversaties (fraude, corruptie) veroordeeld , maar wacht als gekozen parlementariër al konkelend en manipulerend zijn hoger beroep af. Hij stelt alles in het werk om – met behulp van zijn (gekochte?) nieuwe parlementaire meerderheid – de voor 28 april uitgeschreven verkiezingen tegen te houden. Schotte staat al klaar met een eigen kabinet. Of hij zelf weer als regeringsleider kan aantreden is overigens nog de vraag.
Gokmaffia
Met een veroordeling wegens maffiaconnecties komt hij waarschijnlijk niet door de screening, maar hij beschikt wel over voldoende mogelijkheden en stromannen om aan de touwtjes te trekken. Voor velen een nachtmerrie. Tijdens Schotte’s eerste kabinet werd duidelijk hoe de Italiaanse gokmaffia pogingen ondernam om met haar tentakels tot in de Curaçaose regering en instellingen binnen te dringen. Ook andere eilanden in de Cariben zijn door de maffia ontdekt. Casino’s blijken een geliefd vehikel te zijn voor hun witwaspraktijken. Lokale overheden zijn vaak onmachtig of onvoldoende gemotiveerd daar daadkrachtig tegen op te treden. Het zijn immers ook toeristische trekpleisters.
De huidige crisis is het zoveelste teken aan de wand: de parlementaire democratie op Curaçao staat onder druk. Kleine eilanden en gemeenschappen hebben een eigen politieke cultuur. Ideologie is er vaak minder bepalend dan persoonsbekendheid, relaties en netwerken. Politici wisselen nogal eens van beginselen en partijen of ze beginnen voor zichzelf, zeker als ze op een eigen trouwe aanhang menen te kunnen rekenen.
Gekocht
Partijen komen op, kunnen zelfs voor een tijdje het politieke landschap domineren, maar kunnen ook snel de kiezersgunst verliezen en van het politieke toneel verdwijnen. Hun leiders tref je dan even later in de gelederen van andere partijen aan. Politieke stromingen zijn dus nogal vloeibaar. Zo zwierf Schotte zelf, met mogelijk gekochte steun van een trouwe achterban, eerst langs drie verschillende partijen. Uiteindelijk begon hij met de hulp van schimmig gebleven financiers een eigen partij.
Sommigen speculeren nu op ingrijpen door Nederland, maar Den Haag zal er zijn vingers niet aan willen branden. Den Haag kan ook weinig. Hopend op bezinning van de verhitte gemoederen, het zelfreinigend vermogen in Willemstad en bevreesd om van ‘neo-kolonialisme’ te worden beschuldigd.
Eigenlijk was die dubbele bestuurslaag zo gek nog niet: het zorgde voor de nodige checks and balances, die nu worden gemist. Het land kon immers als stootblok of boksbal dienen en hield Den Haag uit de wind. Maar gedane zaken nemen geen keer.
Hoe lang kan Nederland nog afzijdig blijven als Schotte en zijn stromannen aan de macht komen en een neerwaartse spiraal niet te stuiten blijkt? Als ze in Willemstad geen oplossing weten te bereiken, staat Den Haag “in de West” voor lastige keuzes met ongewisse gevolgen.
Freek van Beetz was bijna 10 jaar adviseur van drie minister–presidenten van de Nederlandse Antillen. Over de moeizame relatie met Nederland, crises in het landsbestuur en de vaak gespannen verhoudingen op Curaçao en met de andere eilanden, schreef hij Het einde van de Antillen. Onderstaand een fragment uit dat boek.
Bron: Opiniez
Juni 2008
De sfeer op Curaçao werd steeds grimmiger. In advertenties, maar vooral op de radio, werd de campagne van de oppositie verhevigd. In een advertentie had de verenigde oppositie (de Aliansa Patriòtiko) er voor gewaarschuwd dat Nederlanders – na instemming met het financieel toezicht – het bestuur zullen overnemen, werd op rekolonisatie door Nederland gepreludeerd. De Aliansa had een week daarvoor al tot een demonstratie opgeroepen onder de leuzen: ”Vaderland of de dood” en”Curaçao is niet van de Nederlanders”.
‘Aanpassen of oprotten’
Na een debat in de eilandsraad van Curaçao op 26 juni, waarin de gemoederen hoog opliepen (Helmin Wiels: “Als jullie hiermee akkoord gaan dan kunnen jullie oorlog in dit land verwachten”) stemde een meerderheid (PAR, PNP en FOL) in met het Financieel Toezicht. Wiels deed ook een oproep tot burgerlijke ongehoorzaamheid. In die sfeer braken de rellen uit die als ‘de Nieuwstraatrellen’ de geschiedenis in zouden gaan.
Een demonstratie, waartoe de oppositie had opgeroepen liep uit de hand, toen een kleine groep betogers zich na afloop van de vergadering van de Eilandsraad zich afsplitste en met veel verbaal en fysiek geweld etablissementen opzocht die vooral door Europese Nederlanders worden bezocht. “We renden als opgejaagde dieren rond”, verklaarden enkele Nederlandse stagiairs. De jonge (blanke) Curaçaoënaar Carlos Moreno raakte zwaargewond, nadat manifestanten in de Nieuwstraat een voorwerp naar zijn hoofd gooiden. Al in de aanloop naar de vergadering was de sfeer in de stad, vooral in de omgeving van de vergaderzaal, gespannen.
De schok was groot. De uitbarsting van geweld met racistische motieven kreeg ook in Nederland veel publicitaire aandacht en leidde op Curaçao tot bezinning.
Enkele leiders van de Aliansa betuigden spijt, Wiels verklaarde: ”Wij gaan door voor de onafhankelijkheid.” Het gaat om “aanpassen of oprotten”, voegde hij er nog aan toe.” De leider van de Democratische Partij (DP) Norbert George keurde het geweld nadrukkelijk af, maar zei dat de uitbarstingen te voorzien waren: de eilandelijke coalitie zou te weinig rekening houden met de standpunten van de andere partijen.
In een ‘nationale rede’ verklaarde Gezaghebber (vgl. Burgemeester) Lisa Dindial dat het aan niemand is om te bepalen wie een’ Yu di Kòrsou’ (iemand die op Curaçao is geboren) is; ”het is onaanvaardbaar dat mensen fysiek aangevallen worden op grond van hun huidskleur.” Het Curaçaose bedrijfsleven keurde de gewelddadige acties af en volgens de Vereniging Bedrijfsleven Curaçao hanteerde de Aliansa al geruime tijd ‘onfrisse’ actiemethodes.
In mijn Logboek schreef ik (30 juni):
Het is een beetje “the day after”-gevoel. Er wordt opvallend weinig over gepraat, behalve dan in kringen van mensen die wat verder nadenken dan hun neus lang is, of in elk geval hun koppen niet in het zand steken. Er is denk ik nog geen reden tot paniek, maar wel tot waakzaamheid en aanwending van politiek vernuft. En dat is hier niet altijd in voldoende mate aanwezig.
De onrust kon ook worden aangewakkerd omdat de coalitie geen antwoord had op de venijnige aanvallen van de verenigde oppositie.
Hoe bestrijd je emotie en het spelen op onderbuikgevoelens?
Door een overdaad aan rationele argumenten? Door ontkenning van wat de tegenstanders beweren?
Het merendeel van de bevolking heeft weinig op met de lawaaiige en rellerige uitingen van de tegenstanders van de overeenkomsten met Nederland, maar voelt zich ook onvoldoende geïnformeerd. Bovendien laten tastbare verbeteringen nog te lang op zich wachten. Iedereen merkt alleen maar dat er lang en veelvuldig gepraat wordt en dat er gediscussieerd wordt over onbegrijpelijke en kennelijk ook moeilijk uit te leggen documenten.
Tja, wat moeten we zeggen van de rellen. De groep was veel kleiner dan vorige keren, maar behoorlijk opgejuind, ook door een buitengewoon racistische, anti-makamba (= anti Nederlanders) advertentie en veel geschreeuw van de kant van de Aliansa Patriotiko, daar zitten helaas ook de MAN en Forsa Korsou bij, zeker van de laatste zou je meer intelligentie verwachten.
Het ernstig gewonde slachtoffer, Carlos Moreno is de zoon van mensen die ik goed ken. Een drama. Zijn toestand is vooralsnog onveranderlijk ernstig. Een scan van zijn hersens kon nog niet worden gemaakt.
Ik hoop dat men geschrokken is. En bij zinnen komt.
De commentaren in de kranten laten geen onduidelijkheid bestaan. Eensgezind afwijzend en oproepend tot bezinning.
(…..)
Maar er is kennelijk bij een kleine groep weinig voor nodig om hen op te jutten.
Laten we maar op de goede afloop hopen.
Ik blijf een optimist, hopelijk niet tegen beter weten in!
Curaçao Independiente dat zou jullie willen, 50% van die cocaïne die op Nederlandse bodem bevind komen uit Curaçao en Aruba. Daarom is Nederland inderdaad een Narco Staat.
Weetje echt wie die DWAZEN zijn? Dat zijn diegenen die denken en willen dat Curaçao Independiente word. We willen niet eens onze eigen groenten en vruchten telen en als dat toch gebeurt wordt het gedaan door de Chinezen en Portugezen, dus jij hoort tot die groep van DWAZEN EN DWAZEN SCHRIJVEN EN SPREKEN DWAASHEID.
Natuurlijk wordt Curaçao heel negatief ingezet omdat ze niet alleen snel rijk willen worden door te stelen en drugs te verkopen maar JIU KORSOUW is lui en willen niet eens naar school gaan laat staan om 6 AM wakker te worden om te gaan werken voor Fl 9,00 per uur. Nee ze willen liever fl. 50.000 om een hardwerkende vader te vermoorden of om een overval te plegen op die arme ondernemer die de hele dag hard had gewerkt na sluitingstijd.
We willen niet eens in een winkel werken en als je boodschappen ga doen en je hebt een vraag moet je Spaans spreken. Die Dominicaanse dames willen wel werken en als ze voorbij lopen met die mooie spullen die ze hebben gekocht. Dan zeiken jullie dat die Dominicanen hier komen om onze banen komen plukken.
Die POLITIEKE STRIJD die gaande is is niets anders dan een strijd om macht zodat de ze snel $ miljoenen kunnen stelen uit de STAATSKAS.
Gauw onafhankelijk worden. Vandaag bellen naar Rutte, is het morgen geregeld.
Toen de PAR als nieuw (politieke partij) kid on the block aan de Ned. Ant. verkiezingen meedeed in 1994 hebben een heleboel Curaçaoënaars gedacht dit zou voor hun eindelijke voortgang brengen, de sociale problemen helpen op te lossen en toen heersende criminaliteit op te ruimen. In het bijzonder dhr. Miguel Pourier (al niet meer tussen ons) gaf vertrouwen, maar zowel de IMF als Nederland heeft gekozen om met name Curaçao uit te persen als een citroen. Wat leidde tot heleboel ontslagen, meer armoede en so wie so meer criminaliteit. Nederland heeft niet alleen Pourier verraden maar ons allemaal en een bekende spreuk is ‘Eenmaal een verrader altijd een verrader’. Om Curaçao nu continu in de media als maffia neer te zetten helpt ook niet, er zijn problemen die opgelost moet worden. Ik zie niet dat Nederland binnen Europa als Narco Staat wordt neergezet dag in dag uit, want laten we eerlijk zijn met een slechte naam is Nederland ook niet bij gebaat bij zakendoen. Maar blijkbaar wij wel wat er gaat geen dag voorbij dat Curaçao uiterst negatief wordt neergezet. Daarbij als er over onafhankelijkheid wordt gepraat worden degene die hiervoor staan, neergezet als dwazen en wordt er meteen referentie gemaakt naar landen als Suriname, maar men vergeet landen als b.v. Singapore, Bahamas. Ik zou zeggen zie hoe slecht Bonaire, St.Eustatius het nu hebben en wie heeft nu daar voor het zeggen? Van een autonome status kan geen sprake zijn als we een financiële toezicht hebben, verplicht consensusrijkswetten opgelegd krijgen, onze Centrale bank gebonden is aan St.Maarten. Vanuit de praktijk wordt Curaçaose belasting geld gebruikt om een gevestigde vliegtuig maatschappij (Insel Air Aruba) in Aruba vliegend te houden, need I say more. Het lijkt wel dat wij de Nederlandse Antillen tijdperk binnen zijn getreden of eigenlijk nooit verlaten hebben!
Nederland grijpt niet in op grond van artikel 43, tweede lid Statuut. Dat had al veel eerder moeten gebeuren. Dat niet wordt ingegrepen heeft 2 redenen. Nederland wil op een koopje van de koloniale erfenis af en daar maken de eilanden gebruik van. Zodra Nederland commentaar heeft wordt er op windkracht 10: ‘schending van autonomie’ geroepen. Daardoor heeft de criminaliteit zo’n hoge vlucht kunnen nemen. Alleen al daarom had Nederland veel eerder moeten ingrijpen. In hoeverre de Koninkrijksregering ook door de maffia is geïnfiltreerd, laten we in het midden. Er lijkt een causaal verband te zijn. Nederland sprak gisteren nog doortastend dat het nu echt gestructureerd iets gaat doen aan de georganiseerde misdaad. Burgemeester Aboutaleb heeft 500 agenten extra nodig om het witwassen en de drugshandel via Rotterdam (en Bremerhaven/Hamburg) te bestrijden. De kiezers zelf kunnen beslissen zich in meerderheid niet meer te laten omkopen. Of dat reëel is, is de vraag. We zijn allemaal te koop. Voor wat en hoeveel, hangt af van de markt van vraag en aanbod. In de loop der jaren is er al veel gezegd en geschreven over patronage en corruptie. Het komt in het gehele Koninkrijk voor. Buitenlandse invloeden spelen ook een rol. Curaçao kan de eigen malafide gang gaan met medewerking van de gekochte kiezers en de overlopers. Curaçao zal Nederland blijven treiteren, maar niet uit het Koninkrijk stappen. Dan wil geen investeerder meer investeren. Ook de maffia wil de schijn van fatsoen ophouden. Zelfs al wordt het land ondertussen uitgekleed op een manier die een private equity-bedrijf met een agressief verdienmodel, niet zou misstaan. Maar zo erg als het nu in Curaçao is hebben we het niet eerder gezien. Wel in Sint Maarten en ook in Aruba. Thans komen politici er openlijk voor uit dat ze van de maffia zijn. Cool? Dat hadden ze beter voor zich kunnen houden. Renée van Aller&John de Vries
Dubbele bestuurslaag kosten alleen een vermogen aan kosten en tevens ook op landsnivo konden criminelen samenwerken met andere criminelen