Is het wel een goed idee, het bezoek van koning Willem Alexander aan Venezuela? Dat vraagt Jacob Gelt Dekker zich af.
Het land verkeert in een diepe economische en politieke crisis.
Bron: Persbureau Curacaso
Door: Jacob Gelt Dekker

Willem Alexander, koning van het Koninkrijk der Nederlanden, zal eind november een officieel bezoek brengen aan Venezuela.
Een vriendschappelijk statiebezoek aan een buurland van Aruba , Bonaire en Curaçao, de drie Caribische eilanden die deel uitmaken van het Koninkrijk – het hoort bij het onderhouden van banden en relaties.
Zo’n bezoek geldt als een normale diplomatieke plichtpleging, zeker na jaren van een kille en formele relatie.

Meerdere malen maakte voormalig president Hugo Chavez aanspraak op de eilanden in het Koninkrijk, die hij zag als onderdeel van het Venezolaanse continentaal plat.
Hij beschuldigde de eilanden ook van het faciliteren van voorbereidingen voor een VS-geleide militaire invasie van Venezuela en dagelijkse radar-spionage.

PDVSA, de Venezolaanse Staatsoliemaatschappij, is tot 2019 huurder van de voormalige Shell-raffinaderij op Curaçao.
De ontmoeting van onze vorst en de opvolger van Hugo Chavez, die in maar 2013 aan kanker overleed, zou een kans kunnen zijn om de betrekkingen te normaliseren.
Maar het bezoek kent ook grote risico’s. Het officiële stempel dat aan de ontmoeting wordt verleend, is dat de handelsbetrekkingen tussen het Koninkrijk en Venezuela worden aangehaald.
Het koninklijk bezoek moet de historische banden tussen de landen bevestigen en verstevigen.

Verlamming
De Venezolaanse president Nicolás Maduro, de uitverkoren opvolger van de overleden president Hugo Chavez, gaat zwaar gebukt onder financiële ellende.
Zijn socialistische, sterk anti-Amerikaanse, regering is volledig afhankelijk van olie-inkomsten, maar de raffinage capaciteit van Venezuela is officieel gedaald tot 76 procent, en in werkelijkheid zelfs tot onder de 50 procent.
Verschillende explosies van vorig jaar en een enorme brand in de raffinaderij Amuay hebben de raffinageproductie verlamd.
Daar kwam nog bij dat een belangrijke joint-venture voor olie-exploratie met de Chinezen niet van de grond kwam.
Ook enkele grote Russische oliebedrijven trokken zich terug uit de Orinoco-exploratie en exploitatie-projecten.

De criminaliteit in Venezuela is de afgelopen jaren sterk toegenomen en het percentage misdrijven behoort nu tot het hoogste ter wereld.
Als cocaïne-exportland heeft Venezuela Colombia ingehaald.
Jaarlijks sterven er in de hoofdstad Caracas ruim 30.000 mensen aan moorden door bendes.
Hugo Chavez’ 14 jaar-durende Bolivariaanse revolutie – gebaseerd op Cuba-Castro communisme – heeft niet veel meer opgebracht dan wijdverspreide armoede en een totale vernietiging van de middenklasse.

Samenzweringen
Maduro en zijn heersende kliek binnen de Venezolaanse Staat en publieke sector, aangeduid als ‘boliburguesia‘, leggen de schuld allemaal bij pech en sabotage.
De ellende zou zijn veroorzaakt door Amerikaans-geleide internationale samenzweringen. Documenten die werden getoond in een programma van de populaire journaliste Eva Golinger op RT’s Spaanse TV-kanaal, lieten zelfs een gedetailleerd plan zien dat de stabiliteit van Venezuela onderuit moest halen.
Doel: ‘de terugkeer van echte democratie en onafhankelijkheid die al meer dan 14 jaar zijn gekaapt’.

Naar verluidt zijn die plannen het product van een overeenkomst tussen het Amerikaans bedrijf FTI Consulting en twee rechtse Colombiaanse groepen die zijn gelieerd aan voormalig president Alvaro Uribe. Deze Uribe was een uitgesproken criticus van de voormalige Venezolaanse president Hugo Chavez en noemde hem op Twitter zelfs openlijk een ‘dictator’ en ‘moordenaar’.

Maar niet iedereen gelooft in de sabotage- en samenzweringsverhalen van de Venezuelaanse president.
Jose Bodas, algemeen secretaris van de Venezolaanse Federatie van Oilworkers Union, bijvoorbeeld wijst nadrukkelijk op tekortkomingen van de overheid.

‘Wat we zien is een gebrek aan onderhoud en investeringen en tekortschietende veiligheidsregelgeving.’

DE BOLIVAR IS DE MEEST GEDEVALUEERDE MUNT VAN LATIJNS-AMERIKA

Een stroomstoring op 3 september, die tweederde van het land lamlegde, waaronder hoofdstad Caracas, werd ook verklaard door ‘sabotage’.
Maar waarschijnlijk was dit het gevolg van een gebrek aan investeringen in het relatief oude distributienetwerk.
Een en ander kon niet langer worden ontkend door energie-minister Jesse Chacón, die vervolgens in een verklaring stelde dat de stroomuitval ‘het gevolg was van metaalmoeheid van een transformator’.

Waardeloze munt…
Het meest urgente probleem van Maduro is echter de zwakte van de Venezolaanse munt, de Bolívar.
De Bolivar is de meest gedevalueerde munt van Latijns-Amerika: sinds het begin van 2013 daalde ze 32 procent in waarde ten opzichte van de Amerikaanse dollar.
Een dollar wordt officieel verhandeld tegen een koers van 6,28 Bolivar door de Centrale Bank van Venezuela, de Commissie voor Beheer en Toezicht op Currency Exchange (CADIVI).
Maar op de zwarte markt wordt de Bolivar al verhandeld tegen 45 Bolivars voor een Amerikaanse dollar.

De devaluatie is een direct gevolg van de hoge inflatie en begrotingstekorten van de overheid.
De Venezolaanse regering devalueerde de valuta in februari, de vijfde devaluatie in negen jaar. Sindsdien zijn er geruchten over een aanstaande zesde devaluatie.
De president ontkent dat heftig.
Een zesde devaluatie zou een officiële wisselkoers opleveren van 12-14 Bolivar per Amerikaanse dollar.

… en peperduur WC-papier
Venezuela had in augustus een inflatie die op jaarbasis 45,4 procent bedroeg, het hoogste niveau sinds de invoering van de ‘Bolivar-fuerte’, vijf jaar geleden.
De geaccumuleerde inflatie over deze periode van vijf jaar bedraagt 323 procent.

Aangezien 70 procent van alle consumptie in Venezuela wordt ingevoerd, veroorzaakten de devaluaties enorme schaarste van basisgoederen met inbegrip van belangrijke voedingsmiddelen en producten voor persoonlijke hygiëne.
Volgens de door de Centrale Bank van Venezuela ( BCV ) ingediende rapporten waren talloze voedingsmiddelen niet beschikbaar in bijna 20 procent van de winkel niet aanwezig.
Ook andere elementaire levensmiddelen waren in 41 procent van de winkels niet beschikbaar.
Naast voedsel was er ook een schrijnend tekort aan verschillende producten voor persoonlijke verzorging, zoals tandpasta , zeep en toiletpapier.

In een poging om de tekorten te verminderen, kondigden Venezuela en Colombia een ruilhandel aan van obligaties in het Venezolaanse staatsbedrijf oliemaatschappij PdVSA.
Venezuela ontving in ruil voor $600.000.000 aan obligaties voedselproducten, waaronder rundvlees, melk, palmolie en boter.

‘Brood en spelen’ zijn sinds mensenheugenis de ingrediënten van politici om de massa te manipuleren.
Maar Maduro’s boliburguesia kan niet langer zijn mensen voeden. Niemand gelooft nog in zijn voortdurende verzinsels over sabotage.
Een verandering van leiderschap – vreedzame of bloederig – is niet onwaarschijnlijk.
De timing van het bezoek van koning Willem Alexander is daardoor op z’n minst ongelukkig.

To Top