Analyse door Amigoe correspondent Otti Thomas

WILLEMSTAD — Met het vertrek van Humphrey Senior begint een nieuw hoofdstuk in het verhaal over het Kabinet van de Gevolmachtigde Minister van Curaçao. In eerste instantie lijkt zijn ontslag als interim-directeur bij het Curaçaohuis meer van hetzelfde.

Maar de MAN-politicus is één van de eersten die met naam en toenaam zijn kant van het verhaal toelicht. Senior is niet de eerste persoon die vertrekt. Enkele maanden na het aantreden van gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels werd het contract met Hoofd Communicatie Marije Berkhouwer beëindigd. Haar werkzaamheden werden overgenomen door pers- en publieksvoorlichter Jassir de Windt, die in juni 2015 weer weg ging. Melvin Statia begon in juni 2013 als directeur van het Curaçaohuis en werd in februari 2014 opgevolgd door Ann Groot-Philipps, die echter negen maanden later een nieuwe functie kreeg in Brussel, waarna ‘Pim’ Senior als interim werd aangenomen.

Meer bekende gezichten in het Curaçaohuis verdwenen van het toneel, onder wie de financiële man Sherwin Burke en chauffeur Desmond van Eps. In feite zijn er nog steeds twee antwoorden mogelijk op de vraag wat er aan de hand is. Het eerste is dat er sprake is van spanningen die verwacht kunnen worden als er een nieuwe baas komt. Dat is ook de uitleg van de gevolmachtigde minister zelf.

“Verandering leidt altijd tot tegenwerking”, was haar boodschap in een interview met de Amigoe in november 2013, een half jaar na haar aantreden. Ze omschreef het Curaçaohuis als een organisatie waaraan de ontmanteling van de Nederlandse Antillen voorbij was gegaan en die geprofessionaliseerd moest worden.

Premier Ivar Asjes noemde haar managementstijl als oorzaak voor de problemen en de Stichting Overheidsaccountantsbureau constateerde dat er problemen waren met de afronding van jaarrekeningen. Er zijn meer – weliswaar anonieme – voorstanders van het eerste antwoord. Volgens hen werden de regels voor de financiële administratie, het personeelsbeleid en andere procedures al jaren niet in acht genomen.

Als een nieuwe leidinggevende de zaken anders aan wil pakken, leidt dat tot verzet van mensen die in sommige gevallen al tientallen jaren in dienst zijn van een organisatie.

Incidenten

Voorstanders van het tweede antwoord, namelijk dat Wiels tekortschiet als gevolmachtigde minister, verwijzen naar de stroom van incidenten sinds juni 2013, zoals onjuiste informatie op het curriculum vitae van Wiels, het aannemen van haar dochter en vrienden op het Curaçaohuis, de confrontatie met journalist Dick Drayer en het grote aantal personeelswisselingen.

Soms gaven het Curaçaohuis en de Curaçaose regering een verklaring, zoals over de verdwenen keuken uit het oude pand aan de Badhuisweg en de afwezigheid van Wiels bij een aantal officiële evenementen.

Personeelsleden als De Windt en Statia waren tijdelijk in dienst, zodat hun vertrek vanzelfsprekend zou zijn. Van Eps was bijna gepensioneerd. Minister Etienne van der Horst verklaarde bovendien eind 2014 dat de Raad van Ministers alle benoemingen bij het Curaçaohuis had goedgekeurd, in één geval achteraf.

Andere ontwikkelingen leidden tot uiteenlopende conclusies. Op basis van dezelfde rapporten schreef de ene journalist dat het oude pand van het Curaçaohuis in slechte staat verkeerde en de andere journalist juist dat het wel meeviel. Uitspraken van de gemeente Den Haag werden geïnterpreteerd als een dreigende boete voor de verbouwing van de nieuwe Curaçaohuis-tuin, maar ook als toestemming voor de werkzaamheden.

Anoniem

Een groot nadeel was dat veel incidenten waren gebaseerd op verklaringen van anonieme bronnen, overigens inclusief de suggestie dat Senior niet goed functioneerde. Dat is begrijpelijk als die bronnen represailles vrezen, maar maakt het tegelijkertijd moeilijk om geruchten op waarheid te controleren.

Ook de Curaçaose Ombudsman Alba Martijn maakte bij haar onderzoek deels gebruik van anonieme bronnen, zodat premier Ivar Asjes haar conclusies destijds terzijde kon schuiven als het resultaat van onbetrouwbare informatie en negatieve berichtgeving door één journalist. Die zou in het verleden zijn werkzaamheden als correspondent gecombineerd hebben met klussen voor de oudgevolmachtigde minister Sheldry Osepa en boos zijn dat Wiels dat niet wilde voortzetten.

Asjes zei wel dat Wiels haar managementstijl moest veranderen en haar relatie met plaatsvervangend gevolmachtigde minister Robert Candelaria moest herstellen. Ook bleek dat er wel degelijk spanningen waren geweest tussen Wiels en Groot-Philipps.

Bij de meeste incidenten verwezen alle partijen voor een officiële reactie voortdurend naar de ministerpresident van Curaçao, achtereenvolgens premier Asjes en premier Ben Whiteman. Uiteindelijk is dat ook de juiste weg. Wiels is immers geen echte minister, maar een topambtenaar. De politieke verantwoording ligt bij de ministers van Algemene Zaken.

In eerste instantie werd ook na het ontslag van Senior verwezen naar Fort Amsterdam. De suggestie dat hij niet goed zou functioneren – wederom uit anonieme bronnen – deed hem echter besluiten om zijn visie te geven, inclusief concrete voorbeelden van incidenten. Senior begon daarmee zoals gezegd aan een nieuw hoofdstuk.

Het zou de Curaçaose regering weinig moeite moeten kosten om te controleren of zijn beweringen op waarheid berusten. Mogelijk geeft de doorlichting van het Curaçaohuis, waarvan het resultaat nog altijd niet aan de Staten is aangeboden, wel uitsluitsel. Hoe de gesprekken tussen hem en Wiels verliepen valt waarschijnlijk niet precies te achterhalen, maar facturen en vakantiedagen worden geregistreerd.

Bij premier Ben Whiteman ligt nu de taak om uitsluitsel te geven of er sprake is van een ‘gewoon’ conflict en een eigenzinnige managementstijl, of dat Wiels niet geschikt is als gevolmachtigde minister en zij de volgende is die moet vertrekken.