De Arubaanse premier Mike Eman stapt op nadat zijn partij, de AVP, bij de verkiezingen van gisteren vier van haar dertien zetels heeft verloren. Eman noemde zijn besluit op de Arubaanse televisie “een integere stap”.
De AVP kwam voor de derde keer achtereen als grootste partij uit de bus, maar verloor de absolute meerderheid in het 21 zetels tellende parlement. Dat betekent dat er een coalitie moet worden gevormd om verder te regeren, na acht jaar alleenheerschappij.
De MEP, die al die jaren oppositie voerde tegen Eman, won twee zetels en is nu even groot als de AVP. Eman heeft meermaals gezegd nooit te zullen samenwerken met de MEP. Volgens correspondent Dick Drayer is de strijd tussen de twee partijen in de afgelopen tijd “enorm gepolariseerd, bijna grimmig”.
Daarom ligt een coalitie met de nieuwe derde partij POR voor de hand. Maar de POR wordt geleid door oud-minister Oduber van de AVP, die met ruzie is vertrokken.
Overhoop
Volgens Drayer is de AVP kiezers kwijtgeraakt, omdat de AVP-bewindslieden door hun riante meerderheidspositie vooral met elkaar overhoop lagen. Een van de ministers moest onlangs opstappen omdat hij geld zou hebben aangenomen in ruil voor de verstrekking van verblijfsvergunningen.
Aruba is een van de Benedenwindse Eilanden en heeft de status van een land binnen het koninkrijk.
Bron: NOS
Dit is een kwestie van terugkomen op een te schielijk genomen emotionele beslissing. Terwijl voorspelbaar was wat er zou gebeuren. Zoals eerder opgemerkt: er treedt altijd aardappelmoeheid op na 8 jaar. Zie 8 jaar geleden. Toen hadden veel inwoners genoeg van de MEP. Van begenadige grote roerganger naar voetveeg? Dan kan niet bij een grote leider, zoals Mike Eman. De pijp aan Maarten geven, is vergelijkbaar met de fameuze hongerstaking. Het is het verkeerde middel en een schot in eigen doel. Au………. Bovendien alle illegalen is een vergunning beloofd, dus snel de groene gelederen bij de DIMAS onder druk zetten. Dan kan men niet de angsthaas uithangen. Wek de indruk dat u staat voor uw onverslaanbare opvattingen en strategieën. Wellicht kan de ruzie met Otmar worden bijgelegd. In de politiek moet men elastisch zijn en geven en nemen. De prijs voor Otmar kan hoog uitpakken. Of hij dan loyaal kan zijn, is de vraag. Want er is maar een belang, dat is het eigen belang. Renée van Aller & John de Vries
Lijkt me heel goed voor de democratie.