Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Peter-John de Jong aan het woord.
Terwijl onze ministers en parlementariërs in alle comfort en luxe voor miljoenen plezierreizen maken naar verre en exotische oorden, wordt de megarekening van maar liefst 1,2 miljard gulden voor incompetent, onverantwoordelijk maar vooral corrupt wanbestuur inzake het Ennia-debacle wederom zonder blikken of blozen in de schoot van de burger geworpen.
Dan is er nog niet eens gesproken over de jaarlijkse 30 miljoen gulden interestkosten die deze rekening inherent met zich meebrengt. Hoeveel pensioenen zouden er wel niet kunnen worden ingekocht met deze nodeloze interestkosten die totaal konden worden voorkomen?
Pensioenrechten die voor de alledaagse burger nooit geregeld en gegarandeerd zijn. Noch door de huidige ministers, noch door ministers uit vorige regeringen die zelf tot soms wel drie royale staatspensioenen met gemak en binnen de kortste keren naar binnen geharkt hebben.
Naast donkere ruitenwetgeving, papa-verlofregelingen en andere stemvee-accommoderende-suikerwetgeving zou het Parlement, maar zeker ook de ministerraad, eens goed en bloedserieus moeten overwegen om nou eindelijk eens die hermetisch dichtgetimmerde ‘Code van Goed en Ethisch Gedrag’ voor bestuurders en andere gezagsdragers te smeden en door te voeren. Een naar internationale richtlijnen en ‘best practices’ geïnspireerde ‘Good Governance Code’ die opportunistische en moraal dervende bestuurders, zoals in het geval van onder andere het Ennia-debacle, genadeloos en onherroepelijk (hoofdelijk) aansprakelijk stelt voor dit soort schaamteloze roofpraktijken van burgerfondsen.
Peter-John de Jong,
Curaçao
De prijs van populistisch en incapabel bestuur wordt betaald door de bevolking.
De bevolking weet niet beter dan dat dit de normale gang van zaken is en is blij met kadootjes die ze zelf betalen en gaat mee in de leuzen van onafhankelijkheid en zelf beschikking die alleen als doel hebben dat de corruptie door kan gaan.
Op, mischien een paar uitzonderingen na, is het grote geld dat in de laatste decennia op het eiland is “verdient” geld dat direct of indirect uit de zakken van de bevolking kwam.