Dick Drayer
In de zeventien jaar dat ik als journalist en later als buitenlandcorrespondent voor Nederlandse en Amerikaanse media de Caribische eilanden heb mogen verslaan, heb ik geregeld gemerkt hoe de persvrijheid in dit deel van het Koninkrijk onder vuur ligt.
Dat dat kan, heeft, denk ik, vele verschillende oorzaken. Van gebrek aan geld als meest banale oorzaak, via ons-kent-ons tot aan de definitie van macht en hoe je daarmee omgaat in een post-slavery society.
Goksector
Een mooi voorbeeld van hoe dat de persvrijheid beknot, maakt ik gisteren mee in het Renaissance hotel, waar stakeholders van de goksector in conferentie samenkwamen op initiatief van de minister van Financiën, Javier Silvania.
Deze minister heeft een helse taak om de huidige onderwereld waarin het grootste gedeelte van de goksector op Curaçao zich bevindt, zodanig te hervormen, dat de financiële bovenwereld – ront mundu – zaken wil doen met Curaçao.
Omdat het hier gaat om de integriteit van het eiland en de financiele sector zelf, is het voor alle maatschappelijke stakeholders, waaronder de pers, van emminent belang dat dat proces gevolgd en kritisch bevraagd kan worden.
Daar denkt minister Silvania kennelijk ander over, want verwoede pogingen om op de presentielijst van deze goksectorconferentie te komen, werden afgewimpeld met ‘de zaal is uitverkocht’ tot ‘we zitten gewoon vol, er is geen plaats’.
Dan maar met het vege lijf jezelf aanmelden bij de deur, vlak voor de opening van de conferentie om in ieder geval met eigen ogen te zien, dat niets uitverkocht dan wel vol was en om daarna alsnog naar binnen te kunnen.
Dat laatste stuitte op veel bezwaar, maar na enig aandringen van TV Direct, Nu.cw en ondergetekende, wilde de woordvoerder van de minister – na overleg met haar baas – ons wel binnenlaten om de speech van de minister aan te horen, ‘maar daarna moeten jullie weer weg’.
Macht
Nu hebben we sinds de slavernij geleerd dat alle macht bij één persoon of één groep van mensen ligt en dat zie je mooi weerspiegeld in het nieuws van alledag, waar heel veel ruimte is ingebouwd om de herverkiezing van de macht te faciliteren en nauwelijk ruimte is voor de stem van de machtelozen.
Alleen naar binnen voor de speech van de minister? Alsof de conferentie om deze man draait, in plaats van om het onderwerp: de boven- en onderwereld van de goksector.
De aanwezige media, waaronder ikzelf, bedankten vriendelijk voor de eer, om daarna te ontdekken dat de minister helmaal niet ten tonele kwam. Niks geen opening, niks geen speech.
Na afloop van de conferentie stuurde de beste man wel zijn geplande openingspeech naar de media. Ook naar de media die niet aanwezig waren en dus niet wisten dat Javier Silvania schitterde door afwezigheid. Alsof met het zijn bericht de pers een doorgeefluik van de politiek, in dit geval Silvania, is…
Copy-and-paste
Voor de camera’s van TV Direct legde ik uit dat de rol van de pers is om onafhankelijk aan eigen nieuwsgaring te doen en elke minister die meent de rol van de pers te kunnen beperken tot copy-en-paste van zijn persbericht de persvrijheid beknot.
Maar van dát feit was dan weer niets te merken in de Nederlandstalige kranten op Curaçao, die deden of hun neus bloedde. Het Antilliaans Dagblad ging nog het ergst in de fout door in de kop van het copy-en-paste-bericht van de speech van Silvania gewoon te melden: Silvania opent online gamingbeurs.
Boven het Antilliaans Dagblad in de fout, beneden de Amigoe, die de aanwezigheid van de minister in het midden liet in haar berichtgeving.
Waar Amigoe het steeds beter doet als krant, is het Antilliaanse Dagblad afgezakt naar copy-en-paste-journalistiek en waar hoor en wederhoor al helemaal niet meer plaatsvindt. Toen ik zelf eens geconfronteerd werd met uitspraken van het CMC over mij en later mijn persoonlijke app-verkeer met minister Silvania in die krant zag afgedrukt, beldde ik de hoofredacteur van die ochtendkrant op – die mijn nummer gewoon in zijn mobieltje heeft – en kreeg ik doodleuk te horen: je mag jouw story in de editie van morgen plaatsen. Really? is dat hoe journalistiek op Curacao werkt?
Ja dus. De Nederlandstalige gedrukte pers op Curaçao lijkt steeds meer een doorgeefluik van de zittende macht en in het kader van deze conferentie die van de goksector. En van de doorwrochte relatie tussen die twee, zoals de nieuwe gokwetgeving zo dadelijk zal laten zien.
Bron: Achterkant van Curacao
In de laatste alinea “De Nederlandstalige gedrukte pers op Curaçao lijkt steeds meer een doorgeefluik van de zittende macht” hebben ze geleerd van de NL mainstream media die alleen verkondigen wat de politiek wil, denk maar aan de Corona Plandemie en het bekluier debakel ,waar zelfs de medici en mensen met kennis aan mee werkten en de andere media die wel werkt getracht wordt de nek om te draaien want het NarratiefMOET voorang hebben. ook daar lees je hier niets van Ook niet van de moord van honderden mensen in MAUI in het belang van de politiek en ook niet van U. Zij die zien worden voor gek verklaard, door hen die kijken maar niet zien.
Curacao kent vrijwel geen journalisten maar vooral notulisten.
Het internationale vertrouwen moet worden teruggewonnen, maar het is me nog steeds niet duidelijk hoe de gokmaffia in toom zal worden gehouden, welke ONAFHANKELIJKE organisatie toezicht gaat houden hierop, en in hoeverre de regering zelf hiervan gaat profiteren.
Ik heb geen vertrouwen in het resultaat, moge de minister zelf wel of niet op komen dagen, en moge de journalistiek wel of niet hun werk kunnen doen. Het was maffia, en het blijft maffia. Alleen nu met een officieel stempel van de regering.
Triest relaas Dick. Maar houd je kritische journalistieke rol vol!
Oh die Dick. Die een stukje schreef over een “vliegtuigrestaurant” dat in brand was gestoken. U weet wel die lege zwijnenstal richting sea aquarium die na jaren eindelijk is opgeruimd.
Tja, het geknoei moet onder de pet blijven.