Pisas heeft Suriname als olieleverancier in vizier
Willemstad – De kosten die vanaf 2014 zijn gemaakt voor het vinden van een overnamekandidaat voor de Isla-raffinaderij zijn in totaal 38,5 miljoen gulden.
Dat heeft premier Gilmar Pisas (MFK) deze week tijdens de begrotingsbehandeling bekendgemaakt. Van 2014 tot en met medio 2017 heeft het Multidisciplinair Projectteam (MDPT) 17 miljoen gulden besteed. Van medio 2017 tot en met december 2018 ging het om 6 miljoen gulden door MDPT/Project Management Organization (PMO). In het jaar 2019 kostte traject drie van PMO, 6 miljoen gulden. Traject drie en vier bedroegen in 2020 6 miljoen gulden. Het vijfde traject in 2021 was 1 miljoen gulden en de ‘head huntings’ in 2022 en 2023 kostten bij elkaar 2,5 miljoen gulden.
Pisas geeft aan dat het zoeken naar een overnamekandidaat niet in handen is van de regering maar van Refineria di Kòrsou (RdK). Maar, zo weet hij te vertellen: ,,Het gaat in de goede richting. Want een operator eist een milieuwet en die ligt nu bijna op tafel. Ik zou de Staten willen vragen deze zo snel mogelijk te behandelen als deze van de gouverneur vandaan komt, liefst met een blanco verslag.” Verder verwijst de premier naar de schikkingsovereenkomst met Venezuela om een jarenlange juridische strijd om te zetten in een meerjarige olie-voor-schuld-afspraak.
Ook noemt hij het in oktober 2023 ondertekende Memorandum of Understanding (MoU) met Oryx Petroleum, die op Curaçao vertegenwoordigd wordt door de voormalige Aqualectra-directeur Darick Jonis. In een artikel in december in deze krant waarin
,,Gespeculeerd wordt dat de motivatie van Qatar gelegen is in het behouden van de raffinaderij van Curaçao als een strategisch bezit voor een verwachte hervatting van de Venezolaanse olie-export naar internationale markten”, aldus het artikel.
Pisas laat weten dat Oryx bezig is met het afronden van een ‘technical due diligence’. Daarna zal gestart worden met onder handelingen over een ‘lease agreement’. ,,Venezuela is weer onze vriend en broeder, en dat is gunstig voor onze raffinaderij”, zo vult de premier aan.
Verder meldt de minister-president dat in juli van dit jaar Global Oil Management Group (GOMG), gevestigd in een deel van de Isla-raffinaderij, in juli 2024 start met de productie van asfalt. Dat is drie maanden later dan eerder aangekondigd. Het asfalt is voor export naar voornamelijk Globals thuisland, de Verenigde Staten. Het gaat om 30 miljoen vaten per dag.
En zo stelt Pisas nog in de Staten: ,,Er moet niet alleen een overnamekandidaat zijn en goede milieuwetgeving. Er moet ook een product zijn dat niet van heel ver moet komen. We weten dat nu ook Suriname een mogelijkheid biedt voor het leveren van olie.”
Ondertussen wordt er alles aan gedaan om het debacle met de voorgaande overnamekandidaat Caribbean Petroleum Refinery (CPR) die valsheid in geschrifte heeft gepleegd, te beslechten. Een tweede openbare verkoop van de olie in Bullenbaai vindt plaats op 14 februari, zo kondigt Pisas aan. Hij heeft hoop op een goede afloop omdat bij de eerste verkooppoging ‘intermediate banks bang waren voor handel met Venezuela’. Nu zijn de condities verbeterd en zal de verkoop makkelijker gaan, zo vermoedt de premier. De veiling moet 10 miljoen gulden opleveren, precies het bedrag dat CPR aan Curaçao Refinery Utilities (CRU) schuldig is.
Bron: Antilliaans Dagblad
38 miljoen uitgegeven aan eten en bysides en dure tripjes?
38.5 miljoen uitgegeven Om een uitbater te vinden.
Dit Is Dus niet gebruikt Om de rafinaderij “operatief” te houden. Dat is een Ander potje.
Hoe veel belasting geld heeft de rafinaderij totaal gekost vanaf 2014?
Dat is mischien een betere vraag.
En hoelang Kan het eiland dit volhouden?
Persoonlijk Denk ik dat de rafinaderij niets meer is als een vehicle Om gemeenschapsgeld in de zakken van vrienden, familie en (partij)sponsors te krijgen.
En zet dat eens af tegen armoede, educatie infrastructuur en sosiale zekerheid en de concluzie ligt voor de hand;
De politiek heeft geen intresse in algemeen belang maar de intresse ligt Alleen in vertegenwoordigen van eigen belang en het belang van hen die het eigenbelang kunnen dienen.
De zoektocht is kennelijk een ordinaire currupte zoektocht geworden, zo lijkt het. Met als resultaat? Loze beloften en MOU’s