WILLEMSTAD – “Ik heb in het afgelopen studiejaar de meesten van mijn klasgenoten door de coronamaatregelen helemaal niet leren kennen.” Dat vertelt Anne Coenen, die sinds augustus 2020 in Nederland Communication & Multimedia Design aan de HAN in Arnhem studeert. Ze is afkomstig uit Curaçao.
Anne Coenen: “Ik heb het hele jaar grotendeels online les gehad en ben maar een aantal keer op de hogeschool zelf geweest. Ik heb eigenlijk alleen contact gehad met de studenten waar ik projecten mee heb gemaakt en waarmee een goede klik kreeg. Ik heb dus mijn klas nooit volledig leren kennen, wat eigenlijk best wel raar is.”
Sinds de coronacrisis zijn veel hogescholen en universiteiten in Nederland overgeschakeld van fysiek onderwijs naar online onderwijs. Door de coronamaatregelen, waaronder de ‘anderhalve meter maatregel’ was het voor veel scholen niet haalbaar om fysiek les te geven. De overgang naar online onderwijs heeft op veel Caribische studenten grote invloed gehad omdat ze nieuw in een land zijn en vaak nauwelijks of helemaal geen mensen kennen. “Ik heb het geluk gehad dat ik in aanmerking kwam voor een woonruimte in een studentencomplex, samen met allemaal andere internationale eerstejaars studenten”, vertelt Anne. ”Omdat wij dus allemaal in dezelfde situatie zaten, hebben wij veel steun en gezelschap aan elkaar gehad. Samen koken, boodschappen doen, wandelen, fietsen, de dingen die wel mochten ondanks alle strenge maatregelen. Dus al met al heeft het gebouw ervoor gezorgd dat ik een sociaal leven had en niet eenzaam ben geweest”.
Andere situatie
“Wij zijn ons ervan bewust dat studenten die in deze tijd naar Nederland gaan om te studeren in een andere situatie terecht komen dan andere jaren”, vertelt Juliette Chirino-Mendez, hoofd afdeling klantcontact van Stichting Studiefinanciering Curaçao (SSC). “Vanaf september zouden de studenten gewoon weer fysiek naar school gaan, maar nu de besmettingen in Nederland weer aan de hoge kant zijn, is het even afwachten wat dat voor gevolg heeft voor de studenten.” Om er achter te komen wat voor invloed de maatregelen op de Caribische studenten heeft, heeft SCC een enquête doorgestuurd waarin ze vragen hoe de studenten de situatie beleven. “Een aantal studenten heeft laten weten dat ze zich eenzaam voelen omdat ze geen sociaal contact hebben. Maar gelukkig gaf de meerderheid aan dat ze daar geen last van hadden. Mochten de studenten wel problemen hebben, dan kunnen ze altijd contact opnemen met onze mentoren”, stelt Chirino-Mendez.
Grote stap
Anne vindt het jammer dat ze haar medestudenten van de opleiding niet heeft leren kennen. Anne: “Het is een hele grote stap om in de coronatijd naar het buitenland te verhuizen voor je studie, maar door een sociale woonomgeving heb ik het jaar niet ervaren als een eenzaam jaar met al te veel beperkingen. Eigenlijk zouden er voor internationale studenten veel meer van dit soort woonaccommodaties moeten zijn, zodat zij steun hebben aan elkaar.” Ze hoopt dat ze het komende nieuwe studiejaar dan ook weer gewoon normaal fysiek onderwijs kan volgen. Maar of dit kan, hangt af van de ‘anderhalve meter maatregel’ en of die kan worden losgelaten. Door deze maatregel is het aantal lokalen erg beperkt geworden op de hogeschool, waardoor niet iedereen direct fysiek les kan gaan volgen. “Ik hoor pas begin augustus of ik eindelijk gewoon weer naar de hogeschool kan gaan om mijn lessen te kunnen volgen of dat de lessen toch gedeeltelijk online zullen worden gegeven. Het is dus allemaal nog erg onzeker.”
Bron: NTR/CaribischNetwerk
Aiaiai, sweet old memories van mijn studententijd toen ik in 1995 naar NL kwam. Heerlijk genoten van de OV kaart, vrijheid en studeren. Gelukkig zat ik niet in een typische studentenhok met zijn 20-en met gedeelde wc etc. Deelde woonunit met 1 meisje die ook nog eens een heleboel leuke vriendinnen had, dus tja thuisblijven was geen ramp!! Daarna verhuisd naar 1 persoonunit, dushi hombre. Het viel me toen wel op dat vele medestudenten uit Curacao weinig zelfredzaam waren. Niet kunnen koken, niet het inzicht dat mamai er niet meer is om de vuile was van de grond te rapen, niet kunnen afwassen etc. Qua studeren vielen velen af omdat bleek dat het niveau toch te hoog gegrepen was. Ook waren er een paar die zoveel heimwee hadden dat ze binnen een week weer richting mamai en papai terugvlogen. Ikke nie snap want man wat was er veel te zien en te beleven in Nederland. Toen was het nog goed, geen Euro, betaalbare huur, bijbaantjes lagen voor het oprapen en ik had altijd klinkende munt in de zakken. Veel uitgegaan ook. Auto huren en zonder navigatie of plattegrond van Rotto naar Arnhem (Luxor), Hoofddorp (Challenge), Rosmalen (Goldfinger) Breda (Miller en Cheers) of Antwerpen (Megabioschoop, en vele discotheken). In die tijd was het bordjes volgen en af en toe bij tankstation navragen of je nog goed zat. Hombre zoveel sweet memories. Ook met OV alle uithoeken van Nederland bezocht en het maximale eruitgehaald.
Dus mijn advies studenten van nu en de toekomst, dit is jouw groot avontuur. Uiteraard focussen op het behalen van je papiertje, maar geniet zoveel mogelijk, zodat je 26 jaar na dato net als ik nog steeds met vele leuke herinneringen erop terugkijkt. Je klasgenoten ontmoeten komt wel een keer, nu is jouw tijd oftewel ta bo dia esaki ta!!!
Zo de tijden zijn veranderd steeds meer negers behoren nu tot de bourgeoisie, zwarte kindertjes die met een zwart dienstmeisje opgroeien dus niet eens hun bed hoeven op te maken.
Het is toch anders dan wij als kinderen gewend zijn, een kamer met zijn vijven of zessen delen en vaak uit één bord eten.
De enkelen die toch gelukt is om toendertijd de middelbare school af te maken en te gaan studeren gingen toch met het idee om in Nederland vakantie werk te zoeken en wat geld thuis te sturen. Onze enige motivatie toendertijd was dat een diploma de enige weg uit de armoede is.