WILLEMSTAD – In aanloop naar de parlementsverkiezingen van 19 maart worden er veel politieke debatten op Curaçao georganiseerd. Niet elk debat, of politiek forum, is even geslaagd. Maar ook niet elke Curaçaose politicus is even bedreven in het debatteren.
Dat is een gevolg van de statische wijze waarop parlementsvergaderingen plaatsvinden. Vanuit de politiek zelf is er veel motivatie om de spelregels te veranderen en daarmee betere debatten te krijgen. Daarmee krijgt de bevolking misschien ook meer interesse in de politiek.
Het was een mooi moment afgelopen zondagavond. Tijdens het enige Nederlandstalige politieke debat op Curaçao, georganiseerd door Paradise FM en uitgezonden op radio en Facebook, werd Suzy Camelia-Römer (van 4 januari 1952) gekozen tot beste debater van de avond.
Camelia-Römer, van huis uit advocaat, was twee keer minister-president van de Nederlandse Antillen, minister in meerdere kabinetten en is leider van haar eigen politieke partij PIN. Maar toch vond ze de verkiezing een eer.
Camelia-Römer is dan ook een begenadigd debater met jarenlange ervaring. Maar dat kan niet van alle politici gezegd worden. Op sociale media werd veel geklaagd over het niveau van de lijsttrekkers, die liever hun verhaal afdraaien dan in discussie gaan met een collega. Zo doen ze dat in het parlement en dus ook tijdens verkiezingsdebatten.
‘Er moet in het parlement meer ruimte komen voor debat’
– Rennox Calmes
Volgens Rennox Calmes, leider van de politieke partij Trabou pa Kòrsou en voormalig lid van het Curaçaose jeugdparlement, komt dat omdat er in het parlement alleen maar ruimte is voor het afleggen van standpunten.
“We mogen wel 20 tot 30 minuten praten tijdens vergaderingen in het parlement en daarbij kan de spreker er van alles bijhalen, maar er wordt niet inhoudelijk gediscussieerd. Het zou goed zijn als er ruimte komt voor debat.’’ Volgens hem is dat ook interessanter voor de bevolking.
Camelia-Römer zelf is vooral voorstander zijn van verkorting van de spreektijd in het parlement. En verder de mogelijkheid tot interruptie en de ruimte voor parlementariërs om vragen te stellen aan andere parlementariërs en ministers in de vergadering.
De voorzitter van het parlement, Ana Maria Pauletta, noemt het ook ‘wenselijk zijn om meer debat in het parlement te hebben’. Het reglement van orde biedt volgens haar op dit moment niet echt ruimte voor een echt debat. Alle leden krijgen een vast aantal minuten om te spreken.
Interruptie introduceren
Haar partij, regeringspartij PAR, wil dan ook de mogelijkheid tot interruptie introduceren. ‘Zodat Statenleden elkaar en de ministers kunnen interrumperen voor een verduidelijkende vraag of fact check.’ Er ontstaat dan meer ruime voor debat. En daarmee zullen politici in ieder geval beter zijn voorbereid op de debatten van de volgende parlementsverkiezingen.
Bron: NTR/Caribisch Netwerk
Parlement Curaçao wil betere debatcultuur.
Zouden ze moeten beginnen met verschijnen, en dan nog geen van de parlementariërs heeft ooit blijk gegeven een debat te willen. Persoonlijke aanvallen en belediging is geen debat. Ministers tonen geen kennis van zaken parlementariërs nog minder.
Verandwoording wordt niet gevraagd of gegeven.
Hoe wil je dan een betere debatcultuur krijgen?
@Brian en KK: Suzy is een typische YDK leider. Bord voor de kop, totaal geen zelf reflectie, en het ligt altijd aan een ander.
@Knoek-koe heel juist verwoord .
We kunnen het gewoon niet .
Nos dushi hendenan .
Zelfs tante Suzy kan niet goed debatteren want ze kan niet tegen kritiek en haalt er van alles en nog wat bij.
“Nooit de schuld van de vele ministers van onderwijs die werkelijk niets voor elkaar hebben gekregen.”
Ze hebben wel wat voor elkaar gekregen; het gros van de bevolking behoort tot de kansarme categorie. En dat is bewust. Kans arme zijn eerder geneigd om hun stem te baseren op onderbuik gevoel. En zijn meer bezig met overleven dan met kritisch nadenken, ook hun algemene ontwikkeling staat dit in de weg. En zo heeft de bestuurlijke elite een basis voor hun eigen bestaan gecreëerd en houd het deze instant. En dat is onze realiteit.
…”Maar ook niet elke Curaçaose politicus is even bedreven in het debatteren”…
Op Curaçao houden Ministers, parlementariers en ook directeuren efvan om een monoloog af te steken. Liefs zonder interruptie of vragen.
Zit in de cultuur waarin het verboden is om kritisch te zijn.
Kritisch zij is onbeleefd zijn of geen respect tonen.
Triest maar waar. De gemiddeldd directer/ CEO/ President heeft lange tenen en worden zelfs on-sportief als je een kritisch / oncomforabel geluid laat horen en gaat gelijk over tot de powerplay. Gemiddelde CEO stijgt het ook naar de bol. En meent je te mogen wijzen oo zijn haar superieriteit.
En als er dan vragen komen van onze zeer slappe journalisten die ook al niet zo bedreven zijn in het stevig doorvragen, of totaal niet objectief zijn, zijn dat van die meeveer vragen.
En wat de spraakkunst van de parlementariers betreft. Als je uilskuikens in het parlement toelaat moet je niet verwachten dat ze als een nachtegaal gaan zingen.
We hebben niets aan parlementariers die nog moeten leren lezen en schrijven. Daar heb je de school en onderwijs voor. Maar ja op Curaçao menen we elke mogelijke functie te kunnen bekleden. En als daarna een disfunctioneel aspect van de persoon blijkt te bestaan, is dat altijd de schuld van de WIC die dit heeft gedaan.
Nooit de schuld van de vele ministers van onderwijs die werkelijk niets voor elkaar hebben gekregen.