Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Elodie Heloise aan het woord.

MFK was tien jaar geleden een partij van angst en terreur. Dat trauma is nog niet weg uit de samenleving. Ondanks de zelfreinigende acties van de afgelopen jaren. MFK zou zich daar bewust van moeten zijn. Nu.

Curaçao heeft gestemd voor een nieuwe samenstelling van haar volksvertegenwoordiging. In mijn beleving is er niet voor een volksvertegenwoordiging gestemd maar vooral tegen de huidige regering, tegen de Covid-19 maatregelen en tegen het COHO –het Koninkrijksorgaan dat de beslissingsbevoegdheid heeft in de uitvoering van het landenpakket om Curaçao uit de economische, sociale en financiele malaise te halen.

Het voorspel van deze onvrede is mijns inziens terug te vinden in de weerstand die de mens van nature heeft tegen verandering. En al helemaal tegen veranderingen veroorzaakt door een pandemie die de huidige realiteit in een spotlicht zet op een manier dat niemand er omheen kan. Een realiteit die ons meedogenloos heeft laten zien hoe kwetsbaar we zijn. De armoede, de werkeloosheid, de sociaal economische ontwikkeling, het onderwijs, de gezondheidzorg… in alles is onze fragiliteit zichtbaar geworden.

Nieuw? Nee, dat is niet nieuw. Al decennia kampen we met dezelfde problematiek die we maar niet lijken te kunnen oplossen. De pandemie heeft deze problematiek alleen maar naar voren geschoven. Om hem eens goed te bekijken en –helaas- te voelen. Om ons van de urgentie ervan te doordringen. Om ons te laten zien dat het menens is.

En wat is onze reactie? De eerste die in elk veranderingsproces naar voren komt: die van de ontkenning van de huidige situatie. We komen met conspiracy theorieen die het bestaan van Covid-19 naar het land der fabelen verwijst, we meppen de regering die de pandemie op z’n bord krijgt onderuit, we komen met allerlei nieuwe partijen met mensen zonder ervaring die het allemaal wel even op gaan knappen en we bijten in de hand van onze belangrijkste partner in het Koninkrijk dat met de plannen en de financiering komt voor de problematiek die we zelf al veel eerder hadden moeten aanpakken.

Het is het oude liedje. Een dolgedraaide plaat waarvan we uit ervaring weten dat het geen echte vooruitgang brengt. Maar die we kennelijk nog steeds niet van de draaitafel willen halen.
De afgelopen 11 jaar –sinds Curaçao een land is – werd dit land aangedreven door 9 kabinetten waarvan alleen het demissionaire kabinet van nu de vier jaar vol heeft gemaakt. Het betekent dat van 2010 tot 2017 maar liefst 8 keer van kabinet is gewisseld. Laat dat even doordringen.

Dat er al die tijd en in het bijzonder in de afgelopen vier jaar ‘niets’ gedaan zou zijn voor Curaçao is niet waar. Natuurlijk is er niet niets gedaan. Of het genoeg was? Nee, daarover kunnen we klip en klaar zijn. Er is tijd verloren, er zijn verkeerde prioriteiten gesteld, er is geen haast gemaakt met werken aan een beter Curaçao , er is gelanterfant. Weinigen voelden een hete adem in hun nek. Behalve dan de mensen die in hun dagelijkse realiteit al heel lang tegen armoede, werkeloosheid en het achterblijven in hun sociaal economische ontwikkeling aanlopen. Door de pandemie is die groep alleen maar groter geworden.

Van de 27 partijen die dit jaar regeeraspiraties hadden, bleven er na de voorverkiezingen 15 over. Van die 15 hebben er nu 6 een mandaat van de kiezer gekregen. Tenminste wanneer de uitslag overeind blijft staan want er is nog dat dingetje met zwart-wit stembiljetten en een procedure van de kieswet die niet correct zou zijn doorlopen.

Van de 115.000 stemgerechtigden hebben 30.000 mensen niet gestemd. Dan zijn er bijna 25.000 stemmen verdwenen in de versnippering van nieuwe partijen. De winnende partij MFK met haar 9 zetels vertegenwoordigt slechts 20% van alle kiesgerechtigden en 27,8 % van degenen die een stem hebben uitgebracht. Die partij heeft op voorhand de tweede grootste partij (hoewel verliezer in deze verkiezingen maar nog altijd de tweede partij) uitgesloten als coalitiepartner. Dat betekent dat er niet alleen 25.000 stemmen in rook zijn opgegaan maar dat er nog ruim 11.000 bij komen die er kennelijk ‘niet’ toe doen. Oh, en dan als klap op de vuurpijl wil de winnende MFK in eerste instantie ook nog eens niets te maken hebben met de koppijndossiers van 2021: geen Financiën, geen Economische Ontwikkeling en geen Gezondheidszorg. Laten dat nu net de drie dossiers zijn die de sleutel in zich dragen naar een beter Curaçao . De PNP die na jaren terugkeert in de politieke arena mag wel aansluiten bij de MFK en samen tekenden zij in allerijl een intentieverklaring. De PNP is de derde grootste partij met 4 zetels en ruim 10.000 stemmen waarmee het draagvlak voor deze nieuwe regering net iets meer is dan 40% van alle mensen die een stem uitbrachten. Geen draagvlak dus. In de staten misschien, maar niet als volksvertegenwoordiging. Opnieuw het oude liedje.

Want wat we maar niet willen doen, is de verantwoordelijkheid nemen voor onszelf en voor de ander. Ervan uitgaande dat Covid-19 bestaat, dat het klopt dat ons ziekenhuis vol ligt, dat mensen doodgaan aan dit virus, dat het klopt dat de armoede alleen maar erger wordt, dat bedrijven omvallen… met andere woorden dat we in een crisis zitten, hetgeen betekent dat we een regering en een parlement nodig hebben die verantwoordelijkheid nemen voor wie voor én wie tegen heeft gestemd. Met de eigen beperkingen scherp in het vizier.

MFK was tien jaar geleden een partij van angst en terreur. Dat trauma is nog niet weg uit de samenleving. Ondanks de zelfreinigende acties van de afgelopen jaren. MFK zou zich daar bewust van moeten zijn. Nu. De PNP is terug van weggeweest met nieuwe mensen en heeft stemmen gekregen op basis van een erfgoed dat vorming, fatsoen en emancipatie als ondergrond had. Is dat er nu ook? De PNP zou zich daar bewust van moeten zijn. Nu. De PAR vertegenwoordigt het economische hart van dit land maar heeft daar het contact mee verloren. De PAR zou zich daar bewust van moeten zijn. Nu.

Deze drie grootste partijen hebben naar mijn idee de sleutel in handen voor een echte vooruitgang. Samen vertegenwoordigen zij het geluid van dit land. Van wat er goed gaat en wat er niet goed gaat. Samen zouden zij de koppen bij elkaar moeten steken en naar elkaar moeten luisteren. Laten zij elkaar vertellen wat zij hebben opgepikt van de samenleving. En help elkaar de beperkingen overwinnen in het belang van een beter Curaçao. Steek in op wat werkt, verbeter wat niet werkt. Maar doe het samen. Doe het met de beste plannen, met de beste mensen. Creëer een regering die echt partijoverstijgend werkt. Verdeel ministerposten op basis van expertise en krik die op door naar het geluid van de tegenstemmers te luisteren. En blijf weg van het oude liedje. Maak elkaar sterk in plaats van zwak en confronteer samen Nederland om ervoor te zorgen dat COHO een lokaal stempel krijgt.

In het belang van dit land zal Ieder van jullie water bij de wijn moeten doen. MFK, slik het uitsluiten van PAR in. PAR, slik de verkiezingsnederlaag in. PNP, loop niet te hard van stapel. Nederland, slik het COHO-voorstel in. Laat het oude liedje voor wat het is. Het hart van Curaçao moet terug op de agenda. En dat is in handen van het draagvlak en niet in die van de winnaar van de verkiezingen.

PS: Er is hoop:

Op een gezamelijke persconferentie van MFK en PNP waarbij de voorlopige verdeling van de ministerposten bekend werd gemaakt, liet de tweede man van de MFK Charles Cooper weten dat er voor de moeilijke dossiers ook hulp van experts gezocht zal worden buiten de partij. En laten die er nu al zitten!

Aldus is mijn voorstel voor de Ministerposten verdeling:
Financiën, Gezondheid, Milieu en Natuur, Economische Ontwikkeling: PAR
Bestuur, Planing en Dienstverlening, Sociale Ontwikkeling en Arbeid: PNP
Onderwijs, Justitie, Verkeer Vervoer Ruimtelijke Planning en Algemene Zaken: MFK
En de gevolmachtigd minister in Nederland: een man of vrouw met ballen graag

Elodie Heloise,
Curacao

Bron: Blog Elodie Heloise