Omdat ik toch bij mijn psychiater moest zijn voor mijn jaarlijkse onderhoudsbeurt in verband met toenemende podiumangst, chronische kleedkamerstress en dwangmatige applaushonger, kon ik haar meteen vragen of zwangerschapspsychose uitsluitend bij moeders voorkomt of dat deze nare kwaal ook wel eens bij verse vaders de kop opsteekt.

Mijn dokter antwoordde dat dat laatste zeldzaam is en eigenlijk alleen bij jongens voorkomt met wie meestal toch al iets behoorlijk mis is. Ik wilde het weten omdat er bij mij in de buurt een meneer is met ronduit angstaanjagende verschijnselen. Zijn familie maakt zich grote zorgen. De man was sowieso altijd al een beetje een aparte, maar sinds de geboorte van zijn eerste kind doet hij nog vreemder dan anders. Hij hallucineert overduidelijk en riep onlangs dat we worden bestuurd door een samenzwerende groep van kwaadaardige reptielen. Ook roept hij dat hij een complotdenker is en dat oorlogsmisdadiger Poetin zijn absolute held is. Inmiddels circuleert er bij ons in de buurt een filmpje waarin je ziet hoe hij als een soort krankzinnige sekteleider deze onzin in belabberd steenkolenengels uitkraamt.

Toen vroeg ze of er harddrugs in het spel zijn. Ik kon alleen maar zeggen dat die geruchten al een tijd door de gordel gonzen en redelijk hardnekkig zijn. Maar of het echt zo is? Waarop de dokter zei: „Zo klinkt het wel.”

Zullen ze ooit een documentaireserie over mijn buurman gaan maken? En dat Videoland die serie dan gaat uitzenden. Eentje vol onthullingen over de verslavingen van mijn buurman. En over zijn eenzaamheid en zijn gedoe in zijn familie. Plus dat hij op zijn diepste punt alleen nog maar een zootje zielige piepstemmen om zich heen had. En dat hij zijn zoon een aanstellerige naam van een middeleeuwse ridder had gegeven, maar dat hij de jongen thuis gewoon Vladimir noemde. Heel Nederland zal de serie gulzig downloaden. Alle BN’ers zullen trappelend op de rode loper staan en het product na afloop van deskundig commentaar voorzien.

De psych vroeg voorzichtig hoe het, buiten mijn standaardkwalen, verder met me ging. Niet goed! En dat komt vooral door de nachten waarin ik de verschrikkelijkste dingen droom. Zoals? Dat ik de trainer van Vitesse ben en door een amateurclubje uit de beker wordt gekegeld, waarna in de spelersbus opeens Liz Truss naast me zit. Zij wil met me wedden wie van ons het langst blijft zitten.

Daarna droom ik dat ik de premier van Nederland ben en dat ik net mijn excuses voor het slavernijverleden heb aangeboden, waarna ik mij moet haasten omdat ik naar Qatar moet om Louis en zijn jongens aan te moedigen. We worden gevlogen door Willem-Alexander, die zijn vlieguren moet maken en toch die kant op moet. Op de tribune sta ik naast onze koning, die zegt dat het klappen zo moeizaam gaat. Hij heeft plakhanden. De tulband naast ons zegt dat dat bloed is. Slavenbloed. Dat plakt.

„Van drie dooie slaven?”, lach ik naar de tulband. Ik citeer hiermee de grote baas van de FIFA, die in zijn enthousiasme 6.497 dooien over het hoofd heeft gezien. De tulband moet lachen. Niet dat het een leuk grapje is, maar wat moet je anders in die kringen?

Ik zeg dat ik niet voor de tribune klap, maar voor het voetbal. Nu moet iedereen lachen. De tulband zegt dat hij dat een wijze uitspraak vindt. Ik vertel dat ik dit in mijn eigen land ook zo verklaard heb. De tulband vraagt of ik daarmee wegkwam. Ik vertel hem dat ik overal mee wegkom.

Dan zegt de tulband: „U komt toch niet alleen voor het voetbal? Toch ook voor het gas?”

„Ook”, huichel ik.

Dan vraagt hij of het waar is dat als het gas op is de voetbalstadions vanzelf instorten.

Ik lach: „Dat gaat met aardbevingen. De adder onder het gas. Ook een reptiel!”

„Rare droom”, zei de psych, „maar niet verontrustend. Zo lang het allemaal dromen zijn is er niks aan de hand. En die ‘adder onder het gas’ is grappig. Daar moet u iets mee doen.”

Bron: NRC Handelsblad