Willemstad – Op verschillende manieren vormt geld een bottleneck bij het Gemeenschappelijk Hof van Justitie.
Niet alleen omdat Caribische rechtenstudenten na afronding van hun studie in Nederland niet meer terugkeren naar hun thuis(ei)land, vanwege het feit dat ze in Nederland meer kunnen verdienen. Ook de huisvesting van raio’s (rechterlijke ambtenaren in opleiding) in Nederland is duur geworden. Dit laatste zegt bestuursrechter Nicole Martinez, in een recent gepubliceerd artikel over de Caribische rechtspraak op Mr-online.nl.
Ook Hof-president Mauritsz de Kort komt in het artikel aan het woord. Hij legt uit dat niet alleen de hogere salarissen in Europees Nederland ervoor zorgen dat het Hof moeilijk aan lokale rechters en gerechtssecretarissen kan komen: ,,Op Curaçao concurreren wij met lokale advocaten- en trustkantoren die beter betalen, ook al zitten wij met onze salarissen aan de hoge kant binnen de ambtenarij. En we hebben concurrentie van Bonaire, waar de Rijksdienst Caribisch Nederland zit, en die hebben een mooiere cao.” Deze factoren bemoeilijken dus de door De Kort gewenste ‘caribisering’ van de lokale rechtspraak.
Ook civiel rechter Maite de Haseth toont zich in het artikel voorstander van de toetreding van meer juristen van het eiland tot de rechterlijke macht: ,,Dat is belangrijk omdat veel mensen op de eilanden het Nederlands onvoldoende machtig zijn, zeker de jongere generatie. Wij werken met tolken, maar dat is toch anders dan dat iemand in zijn eigen taal zijn verhaal doet. Het is goed als rechters dezelfde taal spreken als procespartijen en verdachten. Dat is vaak Papiaments.”
Ondanks dat de roep om rechters groot is – en dan vooral om die met Caribische roots – wordt er in het artikel van Mr-online.nl uitgebreid stilgestaan bij de verschillen met werken in Europees Nederland. Om te beginnen vergt het ‘kurashi’ (moed) om als rechter te werken in een kleine gemeenschap. De Kort legt uit: ,,Je moet leren nee te zeggen met een glimlach. Het slechte nieuws overbrengen met een toon van zorg, betrokkenheid en vooral ook respect. Op dit kleine eiland is de kans groot dat je een procespartij of verdachte tegenkomt: in de supermarkt, in een restaurant, op straat. Je wilt vervelende confrontaties voorkomen, daarom is die toon zo belangrijk. In strafzaken zijn onze rechters niet minder streng, maar tonen wel betrokkenheid en geven een heel goede uitleg.”
Daarnaast komt in het artikel naar voren dat ook de hoeveelheid werk en de aard van het werk pittiger kunnen zijn dan in Nederland. Martinez zegt: ,,Je moet hier keihard werken. Tijdens sollicitatiegesprekken wordt dat ook aan de sollicitanten duidelijk gemaakt: in Nederland werk je hard, maar misschien moet er in de Cariben nog een tandje bij.”
Strafrechter Sigmar Carmelia benadrukt verder dat men ook in eerste aanleg zware zaken kan treffen en dat het Hof in eerste aanleg geen meervoudige kamer kent. Men werkt dus alleen. ,,In je eentje kun je bij civiel miljoenen toewijzen. Bij straf kun je levenslang opleggen. Dat is ook wel een paar keer gebeurd”, zo zegt hij.
Bron: Antilliaans Dagblad
Donderdag, 27 juni 2024/23:00.
Geld kan niet de enige oorzaak zijn voor het gebrek aan goede en bestendige rechtspraak. Uit het artikel met bijdrage van een aantal rechters en de president van het Hof klinkt een ondermijning van het Antilliaanse bevolking bekeken vanuit een Europees ( Hollands ) perspectief. Lees de verhalen in de jaarrapporten hoe medewerkers en huidige rechters worden opgeleid of in aanraking komen met het recht als vakgebied. “On the job training”” ,door na te doen zonder te begrijpen waarom. Waar ook iedereen het liefst rechter wil worden . Waar in Nederland leer je hoe je op Curaçao moet werken op rechtsgebied en in een kleine gemeenschap. Nederland kent ook kleine gemeenschappen maar met een grotere uitwijk mogelijkheid maar ook dat het mogelijk is om naar deze kleine gemeenschappen terug te keren.
Er is geen sprake van “” kurashi” maar een permanent gebrek aan “”kaikai””.
“”Kurashi”” ta incidental pero “”Kaikai”” ta permanente.
Van de hoogste autoriteit van het Hof moeten wij als familie vernemen dat “”De verordening op het notarisambt “” een “”vaststellingsovereenkomst””
is “. Hier wordt publiekrecht gereduceert tot privaatrecht om aan de commerciële wensen van notaris in kwestie te voldoen. Het is een beledigende vaststelling gericht aan onze familie omdat ons verzoek om een “” verklaring van erfrecht “” gedaan in 1997 nog niet kan worden ingewillegd na 26 jaar contact met dit Hof van Justitie. En zij maar denken dat het aan het gebrek aan geld te wijten is. Wat dacht U van een groot gebrek aan kwaliteit. Om na een aantal jaren zwoegen in Nederland om een bul te halen en daarna terug te keren in het midden van dit gezelschap is geen aantrekkelijk vooruitzicht ongeacht de hoogte van de verdiensten. Notarissen op de voormalige Antillen als in Nederland genieten een dubbele functie , namelijk openbaar ambtenaar en zakenman/vrouw. Het laatste brengt meer op en daar gaat de voorkeur naar uit. Het Hof is de toezichthouder op deze beroepsgroep maar in de praktijk stuurt de notaris het Hof aan door advies te geven aan het Hof hoe zij hun “”belangen”” het beste kan worden gediend, ongeacht de eed die ze hebben afgelegd om de rechten van 330.000 Caribische burgers te behartigen.