Na de constatering van Pieters dat hij het betreurt dat de zaken zijn gelopen zoals ze zijn gelopen, ontspint zich voor de goede verstaander een veelzeggend woordenspel.
Wiels: ,,Ik geloof in integriteit en openheid van iedereen. Ik ben zelf duidelijk en eerlijk, we moeten respect voor elkaar blijven houden.”
Pieters: ,,Niemand doet iets belangeloos. Wij kennen elkaar van vroeger.”
Wiels: ,,Laten we eerlijk zijn. Je hebt duidelijk gekozen voor de andere kant. Er is geen vertrouwensbasis. Ik heb maar één gezicht.”
Pieters: ,,Ik ben maar een therapeut.”
Wiels: ,,Hoe goed je ook bent, je bent geen doctorandus.”
Pieters: ,,Ik ben eerlijk. Ik heb nooit iets ondertekend met drs.”
Dat was voor Mavelyne Wiels het moment waarop zij het in totaal 55 minuten durende gesprek abrupt beëindigde met de mededeling de administratie opdracht te geven om de vergoedingen waar Pieters nog recht op had uit te betalen.